Στο Αγρίνιο, σε ένα από τα πιο αναμενόμενα παιχνίδια της πέμπτης αγωνιστικής στη Σουπερλίγκα μας, ο Παναθηναϊκός πήρε την πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα με ένα γκολ που σημειώθηκε ένα λεπτό πριν απ’ το τέλος των καθυστερήσεων: σκόρερ ο ξεχασμένος Γερεμέγιεφ, ένας σέντερ φορ που είναι χρήσιμος όταν έρχεται από τον πάγκο και ποτέ δεν έχει δείξει κάτι όταν ξεκινά ως βασικός. Πολλοί δεν θυμόντουσαν ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής αγωνίζεται ακόμα στον Παναθηναϊκό. Ακούω ότι ο νέος προπονητής του ΠΑΟ, ο παλιός βοηθός του Ιβάν Γιοβάνοβιτς Χρήστος Κόντης, είναι λέει τυχερός: την Πέμπτη ο ΠΑΟ κέρδισε τη Γιουνγκ Μπόις βρίσκοντας τρία γκολ στις πρώτες τέσσερις φάσεις που δημιούργησε και την Κυριακή πήρε τη νίκη με γκολ στο τελευταίο λεπτό κι ενώ προηγουμένως ένα γκολ των γηπεδούχων με τον Σιέλη ακυρώθηκε από το VAR.
Τύχη
Στο ποδόσφαιρο πολλές φορές μιλάμε για τύχη κάνοντας αναφορές σε παράξενες ή απλώς απροσδόκητες φάσεις που έχουμε ήδη κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Δυσκολευόμαστε κομμάτι να καταλάβουμε ότι τα λάθη των ποδοσφαιριστών, συχνά ακόμα και τα πλέον ανεξήγητα, είναι μέρος του ίδιου του παιχνιδιού. Οσο προικισμένος κι αν είναι ένας ποδοσφαιριστής είναι δύσκολο να αποφύγει μια λάθος εκτίμηση, την οποία έχουμε μάθει να την αποκαλούμε «κακιά στιγμή». Η τύχη ωστόσο δεν έχει να κάνει με στιγμές. Για τον Κόντη π.χ. δεν είναι τύχη ότι ακυρώθηκε από το VAR το γκολ με το οποίο ο Σιέλης θα μπορούσε να δώσει προβάδισμα στον Παναιτωλικό στο 80′: τυχερός ήταν ο νεαρός προπονητής γιατί του προέκυψε στην αποστολή ο σκόρερ Γερεμέγιεφ και μάλιστα διπλά τυχερός. Μια φορά τυχερός γιατί ο Γερεμέγιεφ υπάρχει ακόμα στον Παναθηναϊκό παρόλο που ακόμα και πριν από δεκαπέντε μέρες πιεζόταν να βρει ομάδα και να φύγει – το συμβόλαιό του λήγει τον Δεκέμβριο. Αλλά και μια δεύτερη φορά τυχερός γιατί χτύπησε ο νεοφερμένος φορ Ντέσερς και κάπως έτσι βρέθηκε αρχικά στην αποστολή και στη συνέχεια στο γήπεδο ο Σουηδός. Και μπράβο του φυσικά του Κόντη που είχε την έμπνευση να τον ρίξει στο παιχνίδι. Την τύχη, ως γνωστόν, πολλές φορές την προκαλείς μόνος σου.
Δηλώσεις
Με δυο νίκες σε δυο ματς μετά το ντέρμπι ο Κόντης έχει κερδίσει πόντους παραμονής – για την ακρίβεια δίνει στη διοίκηση του ΠΑΟ χρόνο για να βρει τον επόμενο προπονητή. Οι παίκτες τον έχουν εκτιμήσει: απόδειξη οι κολακευτικές δηλώσεις του Ινγκασον και του Γερεμέγιεφ στο τέλος του ματς. Αλλά αυτοί που πρέπει να δείξουν προσοχή με τις δηλώσεις είναι οι έλληνες παίκτες που τον ξέρουν και τον εκτιμούν και λίγο παραπάνω. Πρέπει πρώτα αυτοί να του δείχνουν τον σεβασμό που αρμόζει κι όχι να μιλάνε για αυτόν σαν να είναι ένας φίλος τους που πηγαίνουν μαζί για καφέ: κι αυτό να συμβαίνει (που λέει ο λόγος) δεν πρέπει να φαίνεται. Δεν επιτρέπεται π.χ. να λένε πράγματα του είδους «ο Κόντης κάνει πολύ καλή δουλειά και μπράβο του» ή «εμπιστεύομαι τον Κόντη γιατί έχει πλάνο και ξέρει τι πρέπει να κάνουμε». Δεν είναι λογικό να βγαίνει προς τα έξω ότι ο κόουτς τελεί υπό την κρίση τους. Για τον Βιτόρια χθες ή τον Ρεμπρόφ αύριο δεν νομίζω πως θα μιλούσαν έτσι.
Ατυχία
Ο,τι ισχύει με την καλοδεχούμενη τύχη, ισχύει φυσικά και με την ατυχία. Δείτε τι συμβαίνει με τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Ο προπονητής του ΠΑΟΚ δούλευε τα δύο τελευταία χρόνια καλά – καλά χωρίς προϊστάμενο. Το καλοκαίρι επανεμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη ο Ιβάν Σαββίδης. Κυρίως όμως εμφανίστηκε ο Αριστοτέλης Μυστακίδης. Ο οποίος ανακοίνωσε ότι έχει 200 εκατομμύρια έτοιμα για την ανακαίνιση της Τούμπας κάνοντας κάποιον κόσμο να φαντάζεται ότι έχει δισεκατομμύρια έτοιμα για την ομάδα. Ο Σαββίδης για να μην έχει τον βραχνά του Μυστακίδη ανέβασε αυτομάτως την πίεση στον προπονητή: ο Ιβάν δεν έχει πια αντίπαλο τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟ, τον Αρη, αλλά και τον Μυστακίδη. Και για να μην ακούσει την Τούμπα να φωνάζει το όνομά του ζήτησε από τον Λουτσέσκου νίκες γιατί η χρονιά δεν είναι όπως όλες οι προηγούμενες – ο ΠΑΟΚ γιορτάζει και τα εκατό του χρόνια. Ετσι ο καλός Ραζβάν, με τον ΠΑΟΚ δύο μόνο βαθμούς μακριά από την πρώτη θέση, έχει για πρώτη ίσως φορά πίεση και σε προσωπικό επίπεδο: έχει μπροστά του δυο δύσκολα ματς με τη Θέλτα στο Βίγκο την Πέμπτη και τον Ολυμπιακό στην Τούμπα την Κυριακή. Στο Βίγκο κάτι μου λέει ότι ο ΠΑΟΚ θα πάει μια ωραία εκδρομή, θα παίξει με πολλούς αναπληρωματικούς και ό,τι βγει. Με τον Ολυμπιακό βλέπω την Κυριακή να δίνει έναν τελικό. Αλλά η ατυχία του Λουτσέσκου δεν είναι η δυσκολία του προγράμματος. Είναι ότι από το πουθενά εμφανίστηκε ο Μυστακίδης και ο ίδιος έμπλεξε χωρίς να καταλάβει πώς.
Ευρωλίγκα
Απόψε έχουμε ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά αποτελεί για τη χώρα μας είδηση και ότι ξεκινά η Ευρωλίγκα: στο Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός αγωνίζεται Τετάρτη κι απόψε τα φώτα θα είναι στο μπάσκετ. Η Ευρωλίγκα μπορεί να κρίνεται επί της ουσίας στο Final 4 (μάλιστα ό,τι έχει προηγηθεί σπανίως μετράει αφού όποιος τερματίζει πρώτος στην κανονική διάρκεια δεν την κερδίζει ποτέ…), ωστόσο μας συνοδεύει για μήνες. Αυτό βέβαια που μας συνοδεύει είναι ο διαρκής ανταγωνισμός του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ που είναι σαν να παίζουν αντιμέτωποι κάθε εβδομάδα! Αυτός ο ανταγωνισμός τους κάνει καλύτερους αλλά συγχρόνως τους φθείρει κιόλας: πέρυσι π.χ. ήταν φαβορί και οι δυο για την κατάκτηση της διοργάνωσης, τους περιμέναμε στον τελικό και σε ένα τελικό τους είδαμε, αλλά ήταν ο μικρός τελικός, αυτός της παρηγοριάς που καταργήθηκε μάλιστα. Φέτος είναι πάλι και οι δυο δυνατοί, αλλά το βάρος του φαβορί το έχει ο ΠΑΟ γιατί θα φιλοξενήσει το Final 4 στο γήπεδό του. Οι δυο ξεκινάνε απόψε με μάλλον βατούς αντιπάλους: ο ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ λογικά θα κάνει περίπατο με την αποδυναμωμένη Μπάγερν Μονάχου και ο Ολυμπιακός πρέπει να κερδίσει την Μπασκόνια που δεν ενισχύθηκε – σαν ζέσταμα ενόψει της συνέχειας μοιάζει το πράγμα. Και οι δυο ομάδες δεν είναι απολύτως έτοιμες, και οι δυο μπορεί να προσθέσουν και παίκτες στα μεγάλα ρόστερ τους. Αλλά αν με αυτούς υπάρχει ένα δεδομένο είναι ότι δεν θα πλήξουμε…