ΑΠΟΡΙΑ: Πόσα λεφτά ξοδεύουν οι Έλληνες της Αυστραλίας στα λουλούδια;
Απάντηση: Όσα θα έφταναν να χτίσουμε δυο-τρία πολιτισικά κέντρα, να φτιάξουμε ένα νοσοκομείο στη Μελβούρνη με ούζο στο κυλικείο και ίσως να πληρώσουμε και το χρέος της Ελλάδας …
Δεν μιλάμε για λίγα. Μιλάμε για… ανθούπολη! Τι ανθούπολη, δηλαδή, εδώ στήνεται ολόκληρη Ανθούπολη με δημαρχείο, πλατεία και πολιούχο άγιο τον… Άγιο Γαρύφαλλο.
Στην τελευταία «σύναξη» της Αρχιεπισκοπής, οι σκηνές θύμιζαν όχι λειτουργία αλλά Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς.
ΕΠΙΣΗΣ ΒΟΥΝΑ τα λουλούδια και στους εξ Ελλάδος καλλιτέχνες – Αδαμαντίδης, Καλίδης κ.ά. – που έκαναν περιοδεία. Τους είδα και σκέφτηκα: «Ρε παιδιά, μήπως να παίρνετε μαζί σας ένα φορτηγό–ψυγείο;»
Γιατί τόσα γαρύφαλλα ούτε η Interflora δεν τα προλαβαίνει.
Και δεν είναι μόνο οι πίστες. Είναι κι οι κηδείες. Και οι επετείοι. Και τα μνημόσυνα. Στεφάνι εδώ, στεφάνι εκεί, στεφάνι παραπέρα… Στο τέλος αναρωτιέσαι αν οι Έλληνες είναι λαός ή κλάδος της φυτοκομικής.
ΕΡΩΤΗΣΗ: μήπως το παρακάνουμε; Μήπως αντί για τριαντάφυλλα να ρίχναμε π.χ. 20 δολάρια σε ένα ταμείο για άπορους ομογενείς; Ή για την ελληνική γλώσσα; Δεν λέω να καταργήσουμε το γαρύφαλλο (αμαρτία είναι, μας μεγάλωσε ο Καζαντζίδης με αυτά), αλλά, ρε παιδιά, λίγη ισορροπία. Να μην πάμε δηλαδή από την Ελλάδα της κρίσης στην Αυστραλία της… χλωρίδας.
ΜΙΑΣ και είπα «ισορροπία», πάμε στα social media. Γιατί στην πρόσφατη Παναυστραλιανή Ιερατική Σύναξη δεν έμειναν μόνο στα λουλούδια, αλλά έπιασαν κουβέντα και για το Facebook. Εκεί, λοιπόν, θέλω να σταθώ στους… αόρατους ήρωες της εποχής μας: αυτούς που βρίζουν ανώνυμα.
Η ΕΥΓΕΝIΑ ΜΑΝΩΛIΔΟΥ έγραψε πρόσφατα ότι η ανωνυμία πάει πίσω μέχρι τον μύθο του Γύγη. Αυτός βρήκε ένα δαχτυλίδι που τον έκανε αόρατο. Και τι έκανε; Όχι, δεν πήγε στο καζίνο να κλέψει φρουτάκια. Σαγήνευσε τη βασίλισσα, σκότωσε τον βασιλιά και πήρε τον θρόνο. Classic move.
ΚΑΙ ΛΕΕΙ Ο Πλάτωνας: αν ήσουν αόρατος και δεν σε έβλεπε κανείς, θα έκανες το σωστό ή θα γινόσουν Γύγης Νο2;
Δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά, το ίδιο δαχτυλίδι είναι το Facebook. Μόνο που αντί για θρόνο, παίρνεις likes. Και αντί να σαγηνεύεις βασίλισσα, βρίζεις τον Μήτσο από το Brunswick που τόλμησε να πει ότι προτιμάει το σουβλάκι με σος αντί με τζατζίκι.
ΕΤΣΙ δημιουργείται το λεγόμενο «online disinhibition effect» – δηλαδή το φαινόμενο «πίσω από το πληκτρολόγιο γίνομαι Λεωνίδας». Στην πραγματικότητα, αν τον έβλεπες από κοντά, ο ίδιος τύπος που γράφει «θα σε λιώσω ρε άχρηστε» είναι αυτός που όταν συναντηθείτε στο ντελικατέσεν θα σου πει: «Να σου τυλίξω το σαλαμάκι, κύριε;».
ΓΙΑΤΙ χρειάζονται τα αρχαία (και λίγη φιλοσοφία)
Βέβαια, για να καταλάβουμε όλα αυτά, χρειάζεται να έχουμε λίγη τριβή με την φιλοσοφία. Να ξέρουμε Πλάτωνα, Αριστοτέλη, το «δαχτυλίδι του Γύγη» – όχι μόνο το δαχτυλίδι του Μπάρκα από το Collingwood.
ΚΙ ΕΔΩ έρχεται η μεγάλη αδικία. Για δεκαετίες μας λένε: «Μην πας Φιλοσοφική, δεν έχει μέλλον». Δηλαδή, λες και αν πας Πολυτεχνείο θα σου χτυπήσει την πόρτα η Microsoft με το που πάρεις πτυχίο.
ΣΤΗΝ πραγματικότητα, τώρα που μπήκε στη ζωή μας η Τεχνητή Νοημοσύνη, οι φιλόλογοι έχουν το πάνω χέρι. Το γράφει κι η «Καθημερινή»: τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα (ναι, σαν κι αυτό που διαβάζετε τώρα) δεν τρέχουν με μπουλόνια και καλώδια. Τρέχουν με… συντακτικό. Κι αν δεν ξέρεις διαφορά αιτιατικής από δοτική, πώς θα καταλάβει η μηχανή τι θέλεις;
ΣΚΕΨΟΥ το λίγο: οι προγραμματιστές γράφουν κώδικα. Αλλά οι φιλόλογοι γράφουν… τον κώδικα της ίδιας της γλώσσας. Δηλαδή, σε λίγο, για να δουλέψεις σε start-up δε θα σε ρωτάνε αν ξέρεις Python αλλά αν ξέρεις Πίνδαρο.
Οι ανθρωπιστικές σπουδές δεν πεθαίνουν (απλώς κάνουν καφέ)
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πως οι σπουδές Φιλοσοφίας, Ιστορίας ή Φιλολογίας δεν είναι «άχρηστες». Το αντίθετο: είναι σαν το ελληνικό καφέ. Μπορεί να τον κοροϊδεύεις μπροστά στον cappuccino, αλλά όταν πιάσουν οι πρώτες ψύχρες, εκεί θα τρέξεις.
Οι ανθρωπιστικές επιστήμες σου δίνουν εργαλεία: κριτική σκέψη, δημιουργικότητα, ικανότητα να θέτεις σωστές ερωτήσεις. Κι αν κάτι χρειαζόμαστε σε αυτή την εποχή της υπερπληροφόρησης, είναι άνθρωποι που να μπορούν να ξεχωρίζουν την αλήθεια από την μπούρδα.
ΑΛΛΙΩΣ, θα καταλήξουμε όλοι να πιστεύουμε ότι ο θείος στο WhatsApp που γράφει με κεφαλαία «ΒΡΑΣΤΟ ΚΡΕΜΜΥΔΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ» είναι ο νέος Ιπποκράτης.
Κι εδώ γυρνάμε στην αρχή: ξοδεύουμε λεφτά στα γαρύφαλλα, βρίζουμε στο Facebook, απαξιώνουμε τα αρχαία. Και τελικά ποιο είναι το κοινό σημείο; Η έλλειψη κριτικής σκέψης.
ΓΙΑΤΙ αν σκεφτόμασταν λίγο πιο φιλοσοφικά, ίσως να ρίχναμε λιγότερα λουλούδια στον Αδαμαντίδη και περισσότερα λεφτά σε υποτροφίες. Ίσως να γράφαμε λιγότερες ανώνυμες βρισιές και περισσότερα επώνυμα επιχειρήματα. Ίσως να βλέπαμε τα αρχαία όχι σαν νεκρή γλώσσα αλλά σαν εργαλείο που θα μας χρειαστεί στον κόσμο της τεχνητής νοημοσύνης.
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, είμαστε Έλληνες, όλα αυτά δύσκολα αλλάζουν. Θα συνεχίσουμε να πετάμε λουλούδια, να κάνουμε τον Γύγη στο Facebook και να λέμε στα παιδιά μας «μην πας φιλολογικά».
ΑΛΛΑ ας το κάνουμε τουλάχιστον με λίγη αυτογνωσία. Να ξέρουμε ότι όταν ανοίγουμε σαμπάνιες και γαρύφαλλα, κάπου ένας Πλάτωνας κλαίει. Όταν βρίζουμε ανώνυμα στο Twitter, ένας Σωκράτης τραβάει τα μαλλιά του. Και όταν κοροϊδεύουμε τον φιλόλογο, κάπου μια τεχνητή νοημοσύνη σταματάει να λειτουργεί και γράφει: ERROR: ΜΗΝ ΤΑ ΒΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ.
ΚΙ ΙΣΩΣ, στο τέλος, το μεγαλύτερο μάθημα είναι αυτό: οι ανθρωπιστικές επιστήμες, η φιλοσοφία, η κριτική σκέψη δεν είναι πολυτέλεια. Είναι το μόνο μας όπλο για να μη βουλιάξουμε μέσα στα λουλούδια, τα likes και τα fake news.
ΑΛΛΩΣΤΕ, αν ζούσε σήμερα ο Πλάτωνας, πιθανόν να έγραφε όχι «Πολιτεία» αλλά… «Πόσες βραδιές μπουζουκιών χρειάζεται για να καταρρεύσει μια κοινωνία;».
Κι εμείς, πιστέψτε με, θα ήμασταν το τέλειο case study.
ΤΕΛΟΣ τώρα είμαστε όλοι με τον Μέγα Αλέξανδρο. Το ποδοσφαιρικό σωματείο γιατί με τον στρατηλάτη πάντα είμαστε..
Ο προπονητής του Αλέξανδρου (Heidelberg United), John Anastasiadis, το λέει καθαρά: η κατάκτηση του Australia Cup δεν θα είναι απλά μια νίκη, θα είναι μια επανάσταση για όλο το αυστραλιανό ποδόσφαιρο. Και ποιος ξέρει, ίσως κάνει και τη μαμά σας να ξαναβρεί τον ενθουσιασμό για τα Σάββατα στο γήπεδο.
Η ΟΜΑΔΑ αντιμετωπίζει τους Newcastle Jets FC σε έναν τελικό που μυρίζει ιστορία. Η τελευταία φορά που το Heidelberg σήκωσε κύπελλο σαν κι αυτό ήταν το 1980 – ναι, πριν ακόμη οι περισσότεροι από εμάς μάθουμε να δένουμε τα κορδόνια μας. Αν τα καταφέρουν τώρα, θα γίνουν η πρώτη ομάδα της Member Federation που το κάνει, και όλοι θα μιλάνε για το «θαύμα της Heidelberg».
ΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ αντιπάλων της A-League σαν να μην τρέχει τίποτα – Western Sydney Wanderers, Wellington Phoenix, Auckland FC – η ομάδα δείχνει ότι το +9 γκολ δεν είναι τυχαίο. Ο Anthony Lesiotis λέει ότι προσπαθούν να κρατήσουν τα πράγματα φυσιολογικά… αλλά μεταξύ μας, ποιος μπορεί να μείνει ήρεμος όταν κυνηγάς ιστορία;
ΣΤΟ Lakeside Stadium απόψε, Σάββατο στις 7.40μμ, όλοι οι φίλοι του ποδοσφαίρου θα κρατούν την ανάσα τους. Και αν το Heidelberg σηκώσει το κύπελλο; Ας ετοιμαστούμε για πανηγύρια που θα θυμίζουν ελληνικό γλέντι – με ή χωρίς μπουζούκια.
Τ.Τ
The post Πόσα ξοδεύουν οι Έλληνες της Αυστραλίας σε λουλούδια; appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.