Ο Ανδρέας Τετέι, σέντερ φορ της Κηφισιάς, είναι μία από τις ατραξιόν της εφετινής Σούπερλιγκ μας, πέραν πάσης αμφιβολίας. Τα παιχνίδια που έχει κάνει ο Τετέι με την Κηφισιά απέναντι στον Παναθηναϊκό και στον ΟΦΗ δεν τα έχει κάνει κανείς από τους υπόλοιπους κυνηγούς που αγωνίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα σε μια στιγμή μάλιστα που έχουμε σ’ αυτό πολλούς και καλούς σέντερ φόρ. Παρά το ξενικό του όνομα ο Τετέι είναι Ελληνας. Εχει γεννηθεί στην Αθήνα από γκανέζους γονείς που γνωρίστηκαν εδώ πριν από 24 χρόνια. Εχει μεγαλώσει στην Κυψέλη και δεν έχει ζήσει δευτερόλεπτο σε άλλη χώρα. Αλλά παρά τις εντυπωσιακές εμφανίσεις δεν κλήθηκε στην Εθνική ομάδα. Ο καλός ομοσπονδιακός προπονητής Ιβάν Γιοβάνοβιτς μετά τον τραυματισμό του Δημήτρη Πελκα προτίμησε να πάρει έναν παίκτη λιγότερο, να καλέσει δηλαδή 24 ποδοσφαιριστές αντί για τους συνήθεις 25, παρά να δώσει στον σέντερ φορ της Κηφισιάς μια ευκαιρία.
Πέρυσι
Δεν είναι η πρώτη χρονιά που ο Τετέι μας απασχολεί ευχάριστα με τις εμφανίσεις του. Πρόπερσι στα 22 του είχε αγωνιστεί σε 30 ματς της Κηφισιάς. Πέρσι παραχωρήθηκε δανεικός από την Κηφισιά στον Παναιτωλικό. Ο δανεισμός αυτός λεγόταν τότε ότι είχε γίνει στο πλαίσιο μιας πρώτης συμφωνίας του ιδιοκτήτη της Κηφισιάς Χρήστου Πρίτσα με τον ιδιοκτήτη του Παναιτωλικού Φώτη Κωστούλα, σκοπός της οποίας ήταν η αγορά της ομάδας του Αγρινίου από τον πρώτο. Οπως και να ‘χει το πράγμα και για όποιο λόγο ο δανεισμός έγινε, ο Τετέι είχε και πέρσι μια εξαιρετική μισή σεζόν στη Σουπερλίγκ παίζοντας ως αριστερός εξτρέμ. Είναι να απορείς πώς το περασμένο καλοκαίρι δεν βρέθηκε κάποια μεγάλη ελληνική ομάδα να τον αποκτήσει. Ηταν λέγεται κοντά στην ΑΕΚ. Η οποία όμως δίστασε. Οπως περίπου διστάζει και ο Γιοβάνοβιτς για να τον καλέσει στην Εθνική.
Ποτέ
Δεν είναι ο πρώτος που διστάζει μαζί του ο καλός Ιβάν: ο έγχρωμος φορ δεν έχει κληθεί ούτε στις μικρές Εθνικές, παρόλο που παίκτες με τέτοια προσόντα (μπόι κοντά στο 1.90 και έκρηξη σπάνια…) δεν κυκλοφορούν πολλοί στην Ελλάδα. Κυκλοφορεί βλέπετε η φήμη ότι είναι λίγο δύσκολο παιδί. Οτι δεν είναι ακριβώς υπόδειγμα επαγγελματία, ότι είναι λιγάκι τεμπελάκος στην προπόνηση, ότι ανήκει στην κατηγορία των παικτών που έχει καλά και άσχημα φεγγάρια. Πρέπει να πω ότι δεν πιστεύω τίποτα απ’ όλα αυτά. Στην Ελλάδα πολλές φορές εξηγούμε τα δικά μας τα λάθη προβάλλοντας δήθεν αδυναμίες και ελαττώματα των άλλων. Αλλά κι αν υποθέσουμε ότι είναι έτσι, ο Τετέι δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ταλαντούχος παίκτης που πρέπει να γίνει καλύτερος επαγγελματίας. Και για να γίνει καλύτερος επαγγελματίας χρειάζεται να νιώσει πιο σημαντικός. Να κληθεί δηλαδή στην Εθνική και αύριο να πάρει και μεταγραφή σε μια μεγαλύτερη ομάδα.
Εκστρατεία
Δεν έχω αμφιβολία ότι ο Τετέι δεν κλήθηκε στην Εθνική απλά γιατί δεν αγωνίζεται σε μεγάλη ομάδα. Αν έπαιζε στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό, στην ΑΕΚ, στον ΠΑΟΚ και έκανε αυτές τις εμφανίσεις όχι μόνο θα είχε υπάρξει εκστρατεία των οπαδών των συγκεκριμένων ομάδων για κλήση του στην Εθνική αλλά και η ομάδα του θα είχε βρει τρόπο να πιέσει – και όχι μόνο επικοινωνιακά – για να συμβεί αυτό. Θυμίζω ότι πριν από λίγο καιρό ο ΠΑΟΚ είχε βγάλει ανακοίνωση με την οποία περίπου απαιτούσε να γίνει βασικός στην Εθνική ο Γιάννης Κωνσταντέλιας. Μπορεί να είναι σύμπτωση αλλά ύστερα από εκείνη την ανακοίνωση αυτό συνέβη. Και δεν νομίζω ότι βγήκε χαμένη η Εθνική Ελλάδας από αυτή την εξέλιξη. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ρεχάγκελ
Είμαι ένας από τους λίγους που είκοσι χρόνια πριν υπερασπιζόταν την απόφαση του Οτο Ρεχάγκελ να μετατρέψει την Εθνική Ελλάδας σε κλειστό κλαμπ και να δημιουργήσει ένα σταθερό κορμό διεθνών ποδοσφαιριστών που σιγά – σιγά ένιωσαν ότι η πραγματική τους ομάδα είναι η Εθνική. Υπερασπιζόμουν τις επιλογές του Γερμανού, πριν η Ελλάδα κατακτήσει το Euro. Θυμάμαι ακόμα μεγάλες σταυροφορίες της εποχής για να κληθούν στην Εθνική ο Στέλιος Γιαννακόπουλος (πράγμα που συνέβη), ο Ιεροκλής Στολτίδης και ο Ακης Ζήκος (πράγμα που δεν συνέβη). Η Εθνική μας δεν κέρδισε τίποτα όταν βρέθηκαν στο τιμόνι της προπονητές όπως Αγγελος Αναστασιάδης ή ο Φαν ‘τ Σιπ που ακολούθησαν την αντίθετη πρακτική από αυτή του Ρεχάγκελ καλώντας ως ομοσπονδιακοί τεχνικοί πάνω από πενήντα παίκτες. Ομως ανάμεσα σε αυτό και στο «δεν καλώ κανέναν που δεν αγωνίζεται σε μεγάλη ομάδα», το οποίο βλέπουμε αυτή τη στιγμή, υπάρχει κάτι στο ενδιάμεσο: και να έχεις στην Εθνική σταθερά 22 ποδοσφαιριστές και να έχεις και περιθώριο να καλείς τρεις που πρόκοψαν στο μεταξύ είτε στο ελληνικό πρωτάθλημα είτε σε κάποιο πρωτάθλημα του εξωτερικού. Στη Σκωτία π.χ. αυτό τον καιρό καταπλήσσει ο Κυζιρίδης που οδηγεί τη μικρή Χαρτς στην κορυφή του πρωταθλήματος αφήνοντας πίσω για την ώρα τα φαβορί που λέγονται Σέλτικ και Ρέιντζερς. Βέβαια κάτι μου λέει ότι τον Κυζερίδη θα τον δούμε στην Εθνική. Τον Τετέι αντιθέτως όχι.
Βασικός
Είναι αλήθεια ότι η Εθνική μας έχει αυτό τον καιρό στις τάξεις της να συναγωνίζονται για μια θέση βασικού δύο πολύ καλοί σέντερ φορ: ο βασικός στην Μπενφίκα Παυλίδης και ο Ιωαννίδης που αρχίζει σιγά – σιγά να προσαρμόζεται στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Οι δύο δεν αφήνουν περιθώριο να ξεκινήσει βασικός στον τρίτο της παρέας, που είναι ο Δουβίκας που κι αυτός τα πάει πολύ καλά στην Ιταλία παίζοντας στη φιλόδοξη και ανερχόμενη Κόμο. Ο Τετέι, κακά τα ψέματα, θα ήταν απίθανο να βγάλει κάποιον από αυτούς από τη βασική ενδεκάδα και πολύ δύσκολο έστω να αποδειχθεί στην πορεία χρήσιμος αναπληρωματικός. Αλλά δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο: μιλάμε για το γεγονός ότι ένας ποδοσφαιριστής όταν βρίσκεται σε καταπληκτική κατάσταση πρέπει να επιβραβεύεται, διότι η κλήση στην Εθνική είναι και επιβράβευση. Γι’ αυτό άλλωστε οι ποδοσφαιριστές που καλούνται είναι 25. Αν καλούνταν μόνο όσοι υπάρχει πιθανότητα να χρησιμοποιηθούν θα καλούνταν 17-18. Αν και ο μπαγάσας ο Τετέι, κρίνοντας από αυτά που κάνει με την Κηφισιά, έχω την εντύπωση πως αν τον καλούσαν θα τους υποχρέωνε και να τον χρησιμοποιήσουν. Και ίσως γι’ αυτό δεν τον καλούν. Διότι ο Τετέι είναι τόσο φορμαρισμένος αυτό τον καιρό που θα δημιουργούσε πονοκεφάλους μετά την πρώτη του συμμετοχή σε μια προπόνηση. Και στο ησυχαστήριο της Εθνικής, που με πολύ κόπο δημιούργησε ο Ιβάν, δεν είμαστε για τέτοια…