Άλλο να χάνεις και άλλο να μην υπάρχεις…
Ο Άρης δεν πήγε στην Τρίπολη…. Ο Άρης που συμμάζεψε ο Μανόλο Χιμένεθ δεν εμφανίστηκε στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης». Το «φαντασμά» του; Ναι, αυτό ήταν εκεί.
Η ήττα είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Πόσο μάλλον για μία ομάδα που δεν μεταλλάχθηκε επί Χιμένεθ, αλλά συμμαζεύτηκε και «έχτιζε» βάσεις. Αργά μεν, σταθερά δε. Θα έχανε κάποια στιγμή, νομοτελειακά. Είναι άλλο, όμως, να χάνεις και άλλο να διασύρεσαι δίνοντας εσύ το έναυσμα για να γίνει αυτό.
Με όλο το σεβασμό στον ΟΦΗ, ο Άρης έχασε. Ο ΟΦΗ δεν έκανε τίποτε παραπάνω από το να εκμεταλλευτεί τα… δώρα των «κιτρινόμαυρων». Ατομικά λάθη όπως αυτά του Διούδη, μαζί με την πιο άνευρη και άχρωμη εμφάνιση της ομάδας στην εποχή του Χιμένεθ.
Και αυτό είναι το περίεργο της υπόθεσης…Ο Άρης ήταν σταθερά μία ομάδα με εντάσεις, τρεξίματα και με διάρκεια σε αυτά τα στοιχεία μέσα στο παιχνίδι του. Ξαφνικά, σε ένα απόγευμα ήταν παθητικός στις άμυνές του, αργός και παραδομένος σε έναν ΟΦΗ που έβγαλε το δικό του ένστικτο της επιβίωσης.
Το παραδέχθηκε και ο Ράσταβατς άλλωστε, ότι η νίκη της ομάδας του ήταν αποτέλεσμα της δικής της εικόνας αλλά και εκείνης του Άρη. Ο ΟΦΗ για 20 λεπτά πίεσε στα 3/4, «χάλασε» την ανάπτυξη του αντιπάλου και ο ίδιος είχε καλή κυκλοφορία ανάμεσα στις γραμμές. Πέτυχε το γκολ από μία στιγμή αδράνειας του Άρη και μετά το 30′ κάθισε στα 2/4 και περίμενε. Για αυτό άλλωστε ψιλοφάνηκε μετά ο Άρης. Επειδή βρήκε μέτρα να διανύσει και σε καμία περίπτωση δεν τα κέρδισε.
Η επιλογή του Χιμένεθ να βάλει τον Βοριαζίδη στο «10» έκανε το κέντρο ακόμα πιο δυσλειτουργικό μετά την απουσία του Ράτσιτς. Δεν υπήρχε προώθηση του παιχνιδιού με αμεσότητα, ούτε κουβάλημα της μπάλας. Και για αυτό ο Άρης πλην μίας φάσης με τον Μορόν στο 2′ δεν έχει να θυμάται άλλο σημείο αναφοράς επιθετικά. Υπάρχουν δύο επιτελικοί μέσοι στο ρόστερ, με τον έναν στον πάγκο (Μισεουί) και τον άλλον να παίζει δεξί εξτρέμ (Μορουτσάν). Ακόμα όμως και αυτή τη λάθος απόφαση του Χιμένεθ δεν είναι αρκετή για να δικαιολογήσει την νοοτροπία των υπόλοιπων. Σαν να περίμεναν ότι θα πάρουν το ματς… σβηστά. επειδή το γήπεδο είναι ουδέτερο, επειδή ο ΟΦΗ ήταν σε κατάσταση πίεσης. Ο,τι προσπάθεια και αν έκαναν μετά τις αλλαγές στο δεύτερο μέρος, μετά το 2-0 στο 61′ παραδόθηκαν πνευματικά και λίγο μετά ήρθε το 3-0 για να βαρύνει ακόμα περισσότερο την ήττα.
Τόσα κίνητρα είχε ο Άρης… Την ηρεμία του στη διακοπή. Το ενδεχόμενο να πάει ακόμα και 3ος τις επόμενες δύο εβδομάδες. Πάνω στο ανεβασμά του, λοιπόν, τα έδωσε όλα μία και τα έκανε μαντάρα. Σαν να μην θέλει το βήμα παραπάνω όταν του δίνεται η ευκαιρία να το κάνει. Και αντ’ αυτού, κάνει βήματα πίσω την τελευταία εβδομάδα.
Ο Χιμένεθ έχει πολλή δουλειά στη διακοπή και την ευκαιρία να φέρει τον Άρη πιο κοντά στα «θέλω» του. Και το challenge μεγαλώνει όταν το πρώτο παιχνίδι μετά τη διακοπή είναι το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς. Και μάλιστα κόντρα στον Παναθηναϊκό. Λίγα τα περιθώρια για να μην κερδίσει,πλέον, ποντάροντας στις επιστροφές που θα έχει και στη δουλειά που θα κάνει τις επόμενες μέρες. Δεν φτάνει όμως η ποδοσφαιρική αφού η ομάδα δείχνει πνευματική αστάθεια…