Σήμερα οι ποδοσφαιριστές δέχονται χτυπήματα και είναι λες και τους χτυπούν 10.000 Volt

Στις 7 Δεκεμβρίου 1994 ο Άγιαξ φιλοξένησε την ΑΕΚ στο παλιό Ολυμπιακό Στάδιο του Αμστερνταμ για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Αίαντας είχε τότε τρομερή ομάδα γεμάτη με πιτσιρίκια από την ακαδημία της και δάσκαλο-προπονητή τον Λουίς φαν Γκάαλ. Στο παιχνίδι με τους Κιτρινόμαυρους νίκησε με 2-0 με δύο γκολ του άγνωστου Ταρίκ Ουλίντα ο οποίος έπαιξε για μία και μοναδική φορά στη διοργάνωση. Την προηγούμενη μέρα ο Ουλίντα είχε αγωνιστεί και με τη δεύτερη ομάδα του Αγιαξ σκοράροντας επίσης. Ρωτήσαμε λοιπόν τότε τον Φαν Γκάαλ γιατί χρησιμοποίησε τον παίκτη από τη στιγμή που ήταν κουρασμένος. Και η απάντησή του ηχεί ακόμα στ’ αφτιά μου: «Οταν ήμουν μικρός έπαιζα από το πρωί μέχρι βράδυ ποδόσφαιρο και δεν κουραζόμουν. Γιατί να είναι κουρασμένος ο Ουλίντα»;

Αν δείτε αγώνες των δεκαετιών του ’60 και ’70 θα διαπιστώσετε πως ένας παίκτης για να θεωρηθεί τραυματίας έπρεπε να στάξει αίμα. Σήμερα οι ποδοσφαιριστές δέχονται χτυπήματα στο στήθος και πιάνουν το κεφάλι. Τους κάνουν τάκλιν και είναι σαν να τους χτυπούν 10.000 Volt. Πέφτουν σαν τα πλατανόφυλλα το φθινόπωρο στο πρώτο φύσημα του ανέμου. Οι κάποτε ατσάλινοι παίκτες έχουν γίνει πια κρυστάλλινοι και κακομαθημένοι.

Τελευταία έκθεση της FIFPro εκφράζει την ανησυχία της για τα πολλά παιχνίδια που έχει δώσει ο Λαμίν Γιαμάλ παρά το νεαρό της ηλικίας του. Συγκρίνουν τα κατορθώματα του 18χρονου με τα αντίστοιχα του Ινιέστα στην ίδια ηλικία και προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν είναι φυσιολογικά. Μα φυσικά δεν είναι φυσιολογικά αφού ο Γιαμάλ είναι παίκτης φαινόμενο που εμφανίζεται κάθε εκατό χρόνια.

Η FIFPro ανησυχεί επίσης για την ανάπτυξη του Γιαμάλ η οποία υπό κανονικές συνθήκες συνεχίζεται μέχρι τα 24 με 25 χρόνια. Μα ο νεαρός ποδοσφαιριστής έχει από πάνω του 24 ώρες το 24ωρο τους κορυφαίους αθλητιάτρους που προσέχουν την κάθε λεπτομέρεια. Αλίμονο στα παιδάκια που δίνουν μάχη για να αναδειχτούν από κάτι ακαδημίες της πλάκας.

Δεν μας λέει επίσης η FIFPro αν είναι φυσιολογικό να παίζει σε σερί αγώνες ένας σαραντάρης όπως ο Ρονάλντο και ο Μόντριτς και όχι ένας 18άρης που βράζει το αίμα του και δεν ξέρει τι σημαίνει η λέξη κούραση. Ποιος κινδυνεύει περισσότερο;