Έχουν περάσει 24 ώρες από το βράδυ της Τετάρτης και όσα διαδραματίστηκαν στο «Nick Galis Hall». Και ακόμα όλη η μπασκετική Ελλάδα συζητάει γλαφυρά και λίγο ρομαντικά για τον πάλαι ποτέ αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ.
Είναι μοναδικό ρε φίλε…Μία ομάδα δίχως τίτλο για 21 χρόνια. Ένα κλαμπ με πάνω από τρεις δεκαετίες που έπεσε η αυλαία της θρυλικής αυτοκρατορίας. Της κορυφαίας ομάδας του 20ου αιώνα. Της μοναδικής ελληνικής ομάδας που ένωσε όλους τους Έλληνες.
Οι παλιοί αντίκριζαν τις χθεσινές εικόνες στο Παλέ και η σκέψη τους ταξίδεψε σε άλλες εποχής, με «όχημα» μία γλυκιά νοσταλγία. Οι νεότεροι αντίκρισαν κάτι που έκανε τα μάτια τους να γυαλίζει από θαυμασμό.
Ο Άρης είναι ένα φαινόμενο διαρκείας που όμοιό του δεν υπάρχει στην Ελλάδα ή και στην Ευρώπη ακόμα! Ένα κλαμπ που απέχει δεκαετίες από τις δόξες του, αλλά το brand του δεν ξεθώριασε ποτέ.
Ο μπασκετικός Αρης είναι σαν την «Καζαμπλάνκα»… Σαν τον «Πολίτη Κέιν». Σαν τον «Νονό». Ειδικά το τελευταίο θεωρείται κατά πολλούς η κορυφαία ταινία όλων των εποχών, κι ας έχουν περάσει 50 χρόνια. Είναι ένα διαχρονικό έργο το οποίο δεν ξεθωριάζει.
Ετσι και ο Αρης! Δεν ξεθώριασε η δυναμική του όλες αυτές τις δεκαετίες, κι ας είναι μακριά από εκεί που τον έμαθε όλη η μπασκετική Ελλάδα.
Κι αν οι εποχές έχουν αλλάξει, κι αν έχουν έρθει άλλες γενιές, το dna του κλαμπ είναι μια βαριά κληρονομιά που έχει περαστεί σε εκατοντάδες χιλιάδες.
Ενας κοιμώμενος γίγαντας ο οποίος κρατήθηκε όρθιος, για να έρθει πλέον η ώρα της αφύπνισης στα χέρια του Ρίτσαρντ Σιάο.
Λίγη σημασία έχει η χθεσινή νίκη επί του Αμβούργου. Η ουσία κρύβεται σε όσα εκτυλίχθηκαν γύρω από 40 αγωνιστικά λεπτά. Το κατάμεστο γήπεδο και οι εικόνες που μάγεψαν μικρούς και μεγάλους, φτάνοντας μέχρι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η αποθέωση του Γκάλη, ο οποίος αποτελεί είδηση και μόνο που αναπνέει ακόμα. Η τρέλα του Σιάο. Ο κόσμος που κατέκλυσε ένα γήπεδο το οποίο είναι μικρό για την δυναμική του κλαμπ.
Ο Αρης δεν έφυγε ποτέ για να πούμε ότι επέστρεψε. Πάντα εδώ ήταν, περιμένοντας τη στιγμή που θα βρεθεί σε μια νέα αφετηρία. Εδώ που είναι τώρα δηλαδή, με το μέλλον να είναι μπροστά του και έχοντας όλα τα φόντα για να πρωταγωνιστήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη τα επόμενα χρόνια.
Ηταν είναι και θα είναι πάντα η ομάδα που μπορεί να σπάσει το μονότονο δίπολο των τελευταίων δεκαετιών στο ελληνικό μπάσκετ. Ενα δίπολο που κάποιες φορές αγγίζει τα όρια του τοξικού ενώ ο Άρης αποπνέει μια μπασκετική υγεία η οποία έχει λείψει από το ελληνικό μπάσκετ. Αυτή την υγεία απέπνεε χθες το Παλέ και έχει πολλά βράδια ακόμα μπροστά του για να το επαναλάβει.
Κάνεις δεν ξέρει ακόμα που θα φτάσει ο Αρης με τα δισεκατομμύρια του Σιάο. Το ταξίδι όμως μόλις άρχισε και αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον!