Ασφαλώς και πρόκειται για ρεκόρ έτοιμο να χωρέσει στο βιβλίο Γκίνες. Πατέρας και γιος, προπονητές αμφότεροι, έφυγαν από τις ομάδες τους την ίδια αγωνιστική! Υστερα από βαριές ήττες. Ο μεν Γιώργος Πετράκης υποδέχθηκε το περασμένο Σάββατο με την ΑΕΛ Novibet τον Βόλο, έχασε με σκορ 5-2 και την επομένη προέκυψε το διαζύγιο, ο δε Γιάννης Πετράκης, ο πατέρας, ηττήθηκε την Κυριακή με 6-0 από τον Λεβαδειακό και στη Ρούμελη γράφτηκε το φινάλε της σχέσης του με τον Παναιτωλικό.
«Σκέψου πως ήμουν δύο χρόνια στο Αγρίνιο. Ηρθα στις 4 Σεπτεμβρίου του ’23 και έφυγα στις 5 Οκτωβρίου αυτής της χρονιάς», λέει στην «ΟΜΑΔΑ» ο Γιάννης Πετράκης, ένας πολύπειρος των πάγκων και με διάθεση εφήβου να μεταδώσει τις γνώσεις του σε νέα παιδιά:
«Θέλω να πω το εξής: ευχαριστώ όλους για την αληθινά σπουδαία συνεργασία που είχαμε. Εργάστηκα σε ένα υπέροχο περιβάλλον, με καταπληκτικές εγκαταστάσεις, συμπεριφορά άψογη από τον περίγυρο και με πολλές καλές στιγμές στην καθημερινότητά μας. Εισέπραξα αγάπη και σεβασμό από όλους και αυτά κρατάω. Φτιάξαμε μια ομάδα που έχει προοπτικές. Την πρώτη σεζόν κρατηθήκαμε στην κατηγορία, μετά πήγαμε στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Ολα αυτά ενώ είχαμε αλλάξει 13 ποδοσφαιριστές που εν δυνάμει ήταν βασικοί στην ομάδα. Ποτέ δεν κινδυνέψαμε και για λίγο δεν μπήκαμε στο 5-8. Είχαμε νέα παιδιά στον Παναιτωλικό, βγήκαν οι Κοντούρης, Γαλιάτσος, Μπελεβώνης, Νικολάου, ενώ ο Λιάβας παραχωρήθηκε στο εξωτερικό, στη Ρίο Αβε. Εξέλιξη δείχνουν όλα αυτά. Υπάρχουν πλέον βάσεις στην ομάδα και καλή νοοτροπία ώστε να προχωρήσει ο Παναιτωλικός. Δεν είναι όλα εύκολα ξέρεις, χρειάζεται να αποκτήσει ομοιογένεια μια ομάδα».
Του θυμίζω πως αυτή τη σεζόν στο Αγρίνιο πανηγύρισαν όταν νίκησαν εκτός έδρας 2-0 τον Αρη, απέσπασαν ισοπαλία (0-0) στην Τούμπα και έχασαν στο φινάλε από τον Παναθηναϊκό (1-2) στο σπίτι τους.
Απαντά με νόημα ο Γιάννης Πετράκης: «Με τον ΠΑΟΚ δεν μέτρησε ένα γκολ που για μένα φαίνεται κανονικό. Με τον Παναθηναϊκό χάσαμε στις καθυστερήσεις και νωρίτερα πετύχαμε δεύτερο γκολ που δεν ξέρω αν είναι οφσάιντ». Οντως, μοιάζει ο κόουτς να βγάζει μια πίκρα. Το επισημαίνω: «Οχι, δεν έχω πίκρα. Πάντα στη ζωή έχω μάθει να κρατάω τα θετικά. Γνωρίζω πολύ καλά τόσα χρόνια, πως στο ποδόσφαιρο τη νύφη την πληρώνει ο προπονητής. Αυτή είναι η μοίρα του».
Και στη Λιβαδειά, αλήθεια, τι συνέβη;
«Ανέλαβα από την πρώτη στιγμή την ευθύνη για το 0-6 από τον Λεβαδειακό. Δεν μου έχει ξανατύχει κάτι τέτοιο στην καριέρα μου. Το πρώτο γκολ με πέναλτι για χέρι. Μετά, άλλη εικόνα στον αγώνα, χάσαμε δύο-τρεις ευκαιρίες. Χωρίς κάποιες άλλες προϋποθέσεις, δεχθήκαμε δεύτερο γκολ. Μείναμε με 10 παίκτες, άλλο γκολ μετά για το 0-3, νέο πέναλτι και μετά όλα ήταν χωρίς επιστροφή. Να ξέρεις το ματς δεν ήταν όπως δείχνει το σκορ. Γιατί το είδα αργότερα, όχι μία αλλά δύο φορές. Ηταν όμως κακή μέρα και το 6-0 ισοπεδώνει τα πάντα».
Δεν γίνεται να μην πω στον Γιάννη Πετράκη την εντυπωσιακή σύμπτωση πως έφυγε από τον πάγκο σχεδόν την ίδια στιγμή με τον γιο του, τον Γιώργο:
«Μιλήσαμε. Δεν θυμάμαι αν έγινε πριν από το δικό μας παιχνίδι της Κυριακής. Του είπα πως αυτά συμβαίνουν και πως πρέπει να βγει πιο δυνατός. Αυτή είναι η ζωή των προπονητών, την ξέρουμε».
Και χάθηκε η ευκαιρία να κοντραριστούν από τους πάγκους, να γράψουν ιστορία:
«Σε επίσημο ματς. Γιατί δώσαμε φιλικό και νικήσαμε 1-0», καταλήγει τη διήγησή του ο Γιάννης Πετράκης. Επί του παρόντος, εκτός. Αλλά ας μην έχει κάποιος τις όποιες αμφιβολίες. Σύντομα θα κληθεί να καταθέσει την εμπειρία του. Ασχετα αν η μοίρα δεν θέλησε να τεθεί απέναντι στον γιο του…
Οσο για τον Γιώργο Πετράκη, «ΤΑ ΝΕΑ» επικοινώνησαν και μαζί του. Αλλά προφανώς επειδή ακόμη δεν έχει τελειώσει στο 100% με τη Λάρισα, δεν θέλησε να τοποθετηθεί.