Το 30ό Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου επιστρέφει αυτήν την εβδομάδα στα σινεμά της Αυστραλίας, φέρνοντας την Ελλάδα πιο κοντά στη Διασπορά μέσα από τη μεγάλη οθόνη.
Από τις 14 έως τις 26 Οκτωβρίου, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει 13 ημέρες γεμάτες συγκλονιστικές ερμηνείες, βραβευμένες παραγωγές και ειδικά αφιερώματα.
Στο επίκεντρο της φετινής διοργάνωσης βρίσκεται η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας «The Kink» (Η Ιδιορρυθμία), που θα κλείσει την αυλαία στις 26 Οκτωβρίου στο ιστορικό Astor Theatre της Μελβούρνης. Στην προβολή θα παρευρεθούν ο σεναριογράφος και παραγωγός Alkinos Tsilimidos, ο σκηνοθέτης David Field και η υπόλοιπη συντελεστική ομάδα.
Η ταινία σηματοδοτεί την επανασύνδεση δύο δημιουργών με μακρά συνεργασία σε πολυβραβευμένα έργα όπως τα «Everynight… Everynight», «Silent Partner» και «Tom White». Στο νέο τους εγχείρημα, υπογράφουν μια σκοτεινή κωμωδία εγκλήματος και έρωτα με σκηνικό τα προάστια της Μελβούρνης.
Η ΠΛΟΚΗ
Πρόκειται για μια παράλογη κωμωδία που αφηγείται την ιστορία ενός ξεπεσμένου, σεξομανή απατεώνα (Mirko Grillini), ο οποίος εκβιάζεται από τη μητέρα του δικηγόρου του —μια γυναίκα υπερβολικά προστατευτική (Sally-Anne Upton)— να κάνει το αδιανόητο.
Με μόνο δύο ημέρες στη διάθεσή του για να φέρει εις πέρας το σχέδιο, επιστρατεύει τον ανυποψίαστο σύζυγο της ερωμένης του για βοήθεια. Όμως, καθώς το άπειρο δίδυμο προσπαθεί να υλοποιήσει το σχέδιο, σύντομα ανακαλύπτει ότι στον κόσμο των «swingers», των απατεώνων, των χρυσοθήρων και των μαμάκηδων, όλα περιστρέφονται γύρω από ένα πράγμα… το Kink!
Η ιδέα για το «The Kink» υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού του Alkinos Tsilimidos εδώ και χρόνια.
«Πριν από 30 χρόνια, είχα διαβάσει στην εφημερίδα για μια γυναίκα που είχε προσλάβει έναν πληρωμένο δολοφόνο για να ξεφορτωθεί τη νύφη της και να “σώσει” τον γιο της», θυμάται ο καταξιωμένος ομογενής σκηνοθέτης. «Πάντα έλεγα πως μια μέρα πρέπει να ξαναγυρίσω σ’ αυτή την υπόθεση».
Η ευκαιρία ήρθε πριν από λίγα χρόνια, όταν τον επισκέφθηκε ο παλιός του φίλος, David Field.
«Έχω συνεργαστεί με τον David για πολλά χρόνια. Μαζί κάναμε το “Everynight… Everynight”, το “Silent Partner” — ταινίες που προβλήθηκαν σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Είχαμε μια πολύ καλή δημιουργική σχέση, εγώ ως σκηνοθέτης και ο David ως πρωταγωνιστής. Αν και είχαμε καιρό να δουλέψουμε μαζί, όταν με επισκέφθηκε, ξαναζωντάνεψε η όρεξή μας να κάνουμε άλλη μια ταινία μαζί», λέει ο Tsilimidos.
Παραδέχεται ότι έγραψε αρκετά σενάρια από την οπτική γωνία της μητέρας, χωρίς να μείνει ικανοποιημένος, ώσπου αποφάσισε να αφηγηθεί την ιστορία από τη σκοπιά των δολοφόνων.
«Και τότε σκέφτηκα, γιατί να μην το δοκιμάσω ως κωμωδία;»
Έγραψε το σενάριο μέσα σε τρεις ημέρες. Ύστερα όμως, η ζωή έβαλε τα σχέδια στην αναμονή. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Ελλάδα, μια συζήτηση με τον στενό του φίλο και Έλληνα ηθοποιό Βαγγέλη Μουρίκη του έδωσε μια νέα ιδέα: γιατί να μην αναλάβει τη σκηνοθεσία ο Field;
«Ήταν η καλύτερη απόφαση», λέει. «Είπα στον David: “Το ‘γραψα, εσύ μπορείς να το σκηνοθετήσεις, κι εγώ θα το παράγω”. Από εκείνη τη στιγμή, έγινε ξανά το κοινό μας έργο».
ΜΙΑ ΦΑΡΣΑ ΣΤΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ
Για να αναπτύξει την πλοκή, ο Tsilimidos ξαναδούλεψε την ιστορία και τη μετέφερε στη Μελβούρνη.
«Η ιδέα που έχουμε για τη ζωή στα προάστια είναι ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Όμως, αν κοιτάξεις πίσω από τις κλειστές πόρτες, συμβαίνουν τα πάντα!»
Το σενάριο, με εκτεταμένους διαλόγους, αποδείχθηκε ταυτόχρονα πρόκληση και ευλογία.
«Σήμαινε πολύμηνες πρόβες για όλους τους ηθοποιούς», εξηγεί. «Εκεί ήταν η διαφορά με αυτήν την ταινία. Περάσαμε υπέροχα δουλεύοντας όλοι μαζί πάνω στο υλικό. Επειδή ήταν χαμηλού προϋπολογισμού, δεν είχαμε τα χρήματα, αλλά είχαμε μεγάλη ελευθερία. Και αυτό μας επέτρεψε να κάνουμε περισσότερα. Είναι σπάνιο να έχεις τόσο χρόνο για πρόβες — και η διαδικασία ήταν πραγματική απόλαυση».
Μόλις οι ηθοποιοί συνειδητοποίησαν ότι μπορούσαν να διασκεδάσουν ανακαλύπτοντας το χιούμορ μέσα στους διαλόγους, η ταινία απέκτησε νέα πνοή.
«Ήταν η αφετηρία για να εμβαθύνουν στους χαρακτήρες», εξηγεί ο Tsilimidos. «Είχα γράψει κάποια έντονα στερεότυπα, και οι ηθοποιοί τις μετέτρεψαν σε αρχετυπικές μορφές. Είχαν την ελευθερία να αυτοσχεδιάσουν μαζί με τον David κι εμένα».
Το αποτέλεσμα, όπως λέει ο Tsilimidos, είναι «εντελώς τρελό». Μια εκρηκτική, αντισυμβατική κωμωδία που σατιρίζει και την εμμονή του κόσμου με τα αστυνομικά θρίλερ και τις ιστορίες μυστηρίου.
«Σκεφτήκαμε, πώς μπορούμε να αφηγηθούμε μια ιστορία εγκλήματος —τον καλό και τον κακό— και να βρούμε το χιούμορ μέσα από τους ίδιους τους δράστες των εγκλημάτων, κάνοντάς τους όμως ανθρώπινους;»
Και προσθέτει: «Σήμερα όλοι τη γλιτώνουν για τα πάντα — κι εμείς θελήσαμε να παίξουμε με αυτό. Οι ηγέτες του κόσμου μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, οπότε γιατί να μη μπορεί το ζευγάρι από τα προάστια να τη σκαπουλάρει επίσης;»
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΕΝΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Για τον Tsilimidos, γνωστό για τον κοινωνικό ρεαλισμό του, αυτή η στροφή προς την κωμωδία αντικατοπτρίζει την προσωπική και καλλιτεχνική του εξέλιξη.
«Το υλικό καθορίζει την εξέλιξη ενός σκηνοθέτη», εξηγεί.
«Νομίζω πως όσο μεγαλώνω, βρίσκω τη ζωή πιο αστεία», λέει. «Και αυτό είναι μάλλον το καλύτερο που μου έχει συμβεί. Αν μπορώ να το εντάξω στη δουλειά μου, φανταστικά. Ο κίνδυνος είναι ότι με τα χρόνια μπορεί να γίνεις κυνικός. Με τόσα που συμβαίνουν στον κόσμο τώρα, αν μπορείς να διατηρήσεις την αίσθηση του χιούμορ, πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε».
Με την εμπειρία μειώνεται και η πίεση.
«Όταν είσαι νέος, κυριαρχεί η φιλοδοξία. Και αυτή δημιουργεί άγχος καθώς προσπαθείς να εκπληρώσεις τις προσδοκίες που μπορεί να έχεις για τον εαυτό σου. Αλλά όσο μεγαλώνεις, τουλάχιστον για μένα, η προσωπική φιλοδοξία υποχωρεί. Σχεδόν δεν υπάρχει πια. Αυτό που με ενθουσιάζει τώρα είναι οι ταινίες και να βλέπω τους ηθοποιούς να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Αυτό με γεμίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τώρα».
ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ
Με την πρεμιέρα του «The Kink» να πλησιάζει, ο Tsilimidos παραδέχεται ότι νιώθει και ενθουσιασμό και αγωνία.
«Ξέρω ότι το κοινό θα αποτελείται κυρίως από ανθρώπους της γενιάς μου, και αυτό με ενθουσιάζει. Αλλά όταν παρουσιάζεις μια ταινία για πρώτη φορά, υπάρχει πάντα μια αίσθηση τρόμου. Γιατί μόλις προβληθεί, δεν ανήκει πια σε μένα ή στον David. Ανήκει στο κοινό».
Όσο για το τι ακολουθεί, κρατά ανοιχτές τις επιλογές του. Ίσως ένα σίκουελ για το «The Taverna», ίσως κάτι εντελώς καινούργιο.
«Πάντα ήμουν ανεξάρτητος, δεν περιορίζομαι σε τίποτα», λέει. «Η ανεξαρτησία σου δίνει αυτήν την ελευθερία. Ο μόνος πραγματικός περιορισμός είναι ο οικονομικός».
The post Έρωτας, έγκλημα, παραλογισμός-Μέσα στον τρελό κόσμο της ταινίας «The Kink» appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.