Όταν η καθημερινότητα γίνεται αγώνας για επιβίωση – Όσα περιγράφει ο Αμπντουλάχ από τη Γάζα – «Ο ξάδερφός μου προσπαθούσε να πάει φαγητό στα παιδιά του, όταν τον πυροβόλησαν. Ένας θείος πέθανε από την πείνα»
Ο Αμπντουλάχ Χαλέντ ήταν δικηγόρος και είχε μια φυσιολογική ζωή. Ξυπνούσε, έβλεπε τα παιδιά του και τη σύζυγό του, πήγαινε στη δουλειά του, επέστρεφε. Όπως όλοι οι άνθρωποι. Μέσα σε μια μέρα όμως, επειδή κάποιοι έβαλαν τα εδάφη και τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ζωές, όλα άλλαξαν. Η δουλειά του, το σπίτι του, ο τόπος του γκρεμίστηκαν. Η Γάζα μετατράπηκε σε έναν τόπο βγαλμένο από εφιάλτη. Ο θάνατος επικράτησε.
Ο Αμπντουλάχ, όμως, δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Μαζί με την οικογένειά του αντιστάθηκαν. Μέχρι τέλους. Όταν όλα γύρω τους βομβαρδίζονταν και οι άνθρωποί τους έπεφταν νεκροί από ισραηλινά πυρά, είχαν ο ένας τον άλλον. Με μόνο σκοπό την επιβίωση και ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, δεν εγκατέλειψαν στιγμή.
Είχαν μια φυσιολογική και όμορφη ζωή: Τώρα είναι όλα θέμα επιβίωσης
«Η ζωή μου άλλαξε εντελώς. Ήμουν δικηγόρος. Ξυπνούσα κάθε πρωί, έτρωγα πρωινό, ενώ η σύζυγός μου ετοίμαζε τα παιδιά μας για να πάμε στο σχολείο. Και μετά πηγαίναμε και οι δύο στις δουλειές μας. Είχαμε μια φυσιολογική καθημερινότητα δηλαδή, όπως όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Είχαμε το σπίτι μας, τώρα δεν έχουμε. Είχαμε φαγητό, τώρα δεν έχουμε. Είχαμε νερό, τώρα δεν έχουμε. Είχαμε νοσοκομεία, σχολεία, τα πάντα. Ήταν μια φυσιολογική και πολύ όμορφη ζωή. Όλα αυτά άλλαξαν», περιγράφει ο ίδιος στο ethnos.gr.
Πλέον, ζει σε μια σκηνή με την οικογένειά του. «Δεν έχω δουλειά, τα παιδιά μου είναι δύο χρόνια που δεν πάνε σχολείο, δεν υπάρχει νοσοκομείο να πάνε αν αρρωστήσουν, δεν υπάρχει φαγητό να τα ταΐσουμε ή να φάμε οι ίδιοι».
«Δεν μπορούμε να φύγουμε από τη Γάζα, δεν μπορούμε να πάμε όμως και πίσω στο σπίτι μας γιατί έχει καταστραφεί πλήρως. Δεν υπάρχει φυσιολογική μέρα πλέον. Κάθε μέρα είναι άλλη μια μέρα που πρέπει να επιβιώσουμε. Δεν μπορώ καν να πιστέψω πως καταφέραμε και επιβιώσαμε. Είδαμε πολύ θάνατο. Και παρόλα αυτά επιβιώσαμε», λέει ο Αμπντουλάχ.
Η μεγαλύτερη ελπίδα του για το μέλλον είναι να δει την Παλαιστίνη ελεύθερη, από το ποτάμι έως τη θάλασσα.
«Πάντα αυτό ελπίζαμε και πάντα θα το ελπίζουμε. Θέλουμε να δούμε την Παλαιστίνη ελεύθερη από το ποτάμι έως τη θάλασσα. Κι αν δεν τη δω εγώ, ελπίζω να τη δουν τα παιδιά μου».
«Δεν είμαστε ήρωες – Τζογάρουμε τη ζωή μας για να ταΐσουμε τα παιδιά μας»
«Ευχαριστώ τόσο πολύ για αυτή τη συνέντευξη. Ελπίζω η φωνή μας να φτάσει παντού και όλοι να ακούσουν ότι οι κάτοικοι της Γάζας είμαστε άνθρωποι. Μορφωμένοι και όχι τρομοκράτες. Αν και ό,τι συνέβη είναι φυσικά πολύ λυπηρό, χαίρομαι που ο κόσμος κατάλαβε ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης που τρομοκρατεί ολόκληρες χώρες και απειλεί να μας οδηγήσει σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα ήρθε η ώρα να αντισταθούμε και σύντομα όλη η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη».
Ο Αμπντουλάχ σταματά για λίγο. «Θέλω ο κόσμος να καταλάβει πως είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι. Δεν είμαστε σούπερ ήρωες, δεν είμαστε καν ήρωες. Είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι. Κλαίμε, όπως όλοι. Δεν είμαστε σούπερ ήρωες. Μην λέτε πως είμαστε ήρωες. Είμαστε δυνατοί, ναι, αλλά επειδή πρέπει να είμαστε δυνατοί και να επιβιώσουμε μέσα σε αυτή τη γενοκτονία. Πρέπει να είσαι δυνατός. Αν με πυροβολήσουν, θα τραυματιστώ ή θα πεθάνω. Αλλά είναι ένας τζόγος. Τζογάρουμε τη ζωή μας για να ταΐσουμε την οικογένειά μας. Έχουμε συναισθήματα και είμαστε σαν εσάς, απλά ίσως λίγο πιο δυνατοί. Αυτό μόνο».
«Η εκεχειρία δεν άλλαξε τίποτα»
Για την πρόσφατη εκεχειρία, θυμάται: «Κοιμόμουν και η σύζυγός μου ήρθε και μου είπε “η Χαμάς δέχθηκε τη συμφωνία για κατάπαυση του πυρός, ο πόλεμος σταματάει”. Δεν το πίστευα. Ήμουν σε σοκ. Είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Λυπόμουν επειδή η πόλη μου καταστράφηκε, επειδή έχασα τόσους συγγενείς και φίλους αλλά χαρούμενος επειδή η γενοκτονία σταμάτησε. Όμως, η εκεχειρία δεν άλλαξε τίποτα. Έχασα το σπίτι μου, δεν μπορώ να πάω πίσω στον βορά. Είμαι στον νότο, σε μια σκηνή. Δεν μπορώ να γυρίσω στη δουλειά μου. Δεν μπορώ καν να επιστρέψω στην παλιά μου ζωή. Όμως, θα προσπαθήσουμε. Και αυτό είναι υπόσχεση».
«Ο ξάδερφός μου προσπαθούσε να πάει φαγητό στα παιδιά του, όταν τον πυροβόλησαν»
Η φωνή του σπάει όταν μιλά για τους ανθρώπους που έχασε.
«Έχασα δύο θείους μου. Ο ένας πέθανε από την πείνα. Ο άλλος, από την πλευρά της μητέρας μου, πυροβολήθηκε στο κεφάλι και βρέθηκε νεκρός στη σκηνή του. Έχασα και τη θεία μου, που τραυματίστηκε θανάσιμα. Έχασα τον ξάδερφό μου, ήταν πολύ διάσημος μπασκετμπολίστας. Προσπαθούσε να πάει φαγητό στα παιδιά του όταν τον πυροβόλησαν στην καρδιά. Έχασα και άλλον ξάδερφό μου, μαζί με τη σύζυγό του και τα παιδιά του. Έχασα και πολλούς φίλους. Τους πιο αγαπημένους μου φίλους. Τους αγαπούσα τόσο πολύ. Και πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν. Δεν μου αρέσει να τα θυμάμαι αυτά, αλλά πρέπει να ακουστούμε. Χάσαμε τόσους συγγενείς. Σας παρακαλούμε, προσευχηθείτε για εκείνους».
«Εγώ με την οικογένειά μου μείναμε σπίτι μας ώσπου τα τανκς ήρθαν απ’ έξω. Πυροβολούσαν ανθρώπους γύρω μας, αλλά και εμάς. Και επιβιώσαμε. Προσπαθούσαν να μας κάνουν να βγούμε έξω. Αρνιόμασταν και μείναμε εκεί. Τελικά, μας έβγαλαν έξω με τη βία. Σκότωσαν τόσους πολλούς εκείνη τη μέρα. Ξαναγύρισα σπίτι. Και προσπάθησαν να με σκοτώσουν. Τελικά, επειδή απλά δεν ήθελαν να γυρίσουμε πίσω, απλά το κατέστρεψαν. Αυτή ήταν η δική μου αντίσταση».
«Ελπίζω να ξαναπάρω πίσω την παλιά μου ζωή»
«Δεν έχω ιδέα αν θα κρατήσει η εκεχειρία, αλλά ελπίζω. Ελπίζω όλος αυτός ο εφιάλτης να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Θέλουμε να γυρίσουμε στην παλιά ζωή μας. Η προτεραιότητά μου είναι τα παιδιά μου να επιστρέψουν στο σχολείο. Ελπίζω επίσης η Γάζα να γίνει καλύτερη και αυτό να γίνει γρήγορα γιατί ήδη χάσαμε δύο χρόνια από τη ζωή μας και δεν θα ζήσουμε για πάντα. Θέλω τα παιδιά μου να γυρίσουν σχολείο, να προσφέρουν στην κοινωνία και να έχουν μια καλή ζωή. Ελπίζω απλά να πάρω πίσω την παλιά ζωή μου».
Ο Αμπντουλάχ μιλά και για το σήμερα, με μια πικρή ελπίδα: «Είναι πολύ λυπηρή η κατάσταση. Περάσαμε μια πραγματική καταστροφή. Προσπάθησα να πάω πίσω στον βορρά, όπως και πολλοί άλλοι. Αλλά δεν υπάρχουν δρόμοι, δεν υπάρχει νερό, δεν υπάρχει κανένα σημάδι ζωής. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε αλλά το ελπίζουμε. Θέλουμε να ξαναχτίσουμε ό,τι γκρεμίστηκε με τη βοήθεια ανθρώπων από όλον τον πλανήτη».
Πηγή: Έθνος
Το άρθρο «Είμαστε άνθρωποι, όχι τρομοκράτες, ούτε ήρωες»: Η μαρτυρία του Αμπντουλάχ από τη Γάζα εμφανίστηκε πρώτα στο Cyprus Times.