Στην παράσταση «Roméo et Juliette» που παίζεται στο Her Majesty’s Theatre της Αδελαΐδας, το κοινό συναντά κάτι γνώριμο αλλά και ανανεωμένο – μια διαχρονική ιστορία αγάπης ιδωμένη μέσα από ένα πρίσμα αντιθέσεων, ποίησης και έντονου συναισθήματος.
Στη δημιουργική καθοδήγηση της παράστασης βρίσκονται δύο Έλληνες καλλιτέχνες που διαπρέπουν στο Λονδίνο, η σκηνοθέτις Ροδούλα Γαϊτανού και ο σκηνογράφος takis – «όχι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος», όπως αστειεύονται, «το όνομά του γράφεται με μικρό t». Μαζί, υπογράφουν την πρώτη τους συνεργασία με την State Opera South Australia, έχοντας χτίσει μια μακροχρόνια καλλιτεχνική σχέση βασισμένη στη διαίσθηση, τολμηρή αισθητική και μια κοινή πίστη στη μεταμορφωτική δύναμη της τέχνης και της αγάπης.
Μια γνωστή ιστορία από την αρχή
«Είναι μια ιστορία που όλοι πιστεύουν ότι ξέρουν – και πράγματι τη γνωρίζουν», λέει η Γαϊτανού μιλώντας στον Νέο Κόσμο.
«Η ομορφιά της όμως βρίσκεται στην απλότητά της, στο ότι αγγίζει θεμελιώδεις πλευρές της ανθρώπινης εμπειρίας».
Ο takis συμπληρώνει πως στόχος τους ήταν να απογυμνώσουν το έργο από κάθε περιττό στοιχείο και να επικεντρωθούν στο συναίσθημα:
«Θέλαμε να εστιάσουμε στους δύο νέους, στη νεανική αθωότητα και στην αμεσότητα του έρωτά τους. Τα σκηνικά κινούνται μαζί τους, ακολουθούν τις διαθέσεις και τα συναισθήματα – δεν υπάρχει τίποτα μουσειακό, όλα είναι ζωντανά και ρευστά».
Ενώ ο Σαίξπηρ τονίζει την πολιτική διάσταση της σύγκρουσης ανάμεσα στις οικογένειες, η όπερα, λέει η Γαϊτανού, κοιτά αλλού:
«Ο συνθέτης επικεντρώνεται στην αγάπη – στη δύναμή της να υπερβαίνει και να μεταμορφώνει. Οι δύο νέοι πεθαίνουν στο όνομά της, αλλά μέσα από αυτόν τον θάνατο αναδύεται ένα όραμα αγάπης αιώνιο και θαρραλέο».
Η ελληνική ματιά
Αν και και οι δύο γεννήθηκαν στην Ελλάδα, γνωρίστηκαν αργότερα στο Λονδίνο, όπου πλέον ζουν και δημιουργούν.
«Ένας παραγωγός μας σύστησε», θυμάται η Γαϊτανού. «Από την πρώτη μας συνάντηση καταλάβαμε ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα. Υπήρχε μια χημεία που έκτοτε μόνο μεγάλωσε».
Η κοινή τους καταγωγή, λένε, επηρεάζει βαθιά την αισθητική τους.
«Σίγουρα έχει να κάνει με το ελληνικό μας DNA», λέει ο takis. «Αγαπάμε την ομορφιά – όχι τη γυαλιστερή, αλλά την αλήθεια που κρύβεται μέσα της».
«Η κοινή μας βάση μάς βοηθά να επικοινωνούμε σε άλλο επίπεδο», προσθέτει η Γαϊτανού. «Δεν μένουμε στην επιφάνεια, πηγαίνουμε κατευθείαν στον πυρήνα των ιδεών».
Και οι δύο μιλούν με δέος για το ελληνικό φως, το οποίο, όπως λένε, καθόρισε την αισθητική τους:
«Μεγαλώσαμε βλέποντας πώς το φως αγγίζει το σώμα, τη γλυπτική, την αρχιτεκτονική», λέει ο takis.
«Αυτό το φως το κουβαλάμε μέσα μας», συμπληρώνει η Γαϊτανού.
Η τέχνη ως παιδικό βίωμα
Για τη Γαϊτανού, η επαφή με την τέχνη ξεκίνησε από το οικογενειακό της περιβάλλον.
«Και οι δύο γονείς μου ήταν μουσικοί. Ο πατέρας μου υπήρξε για χρόνια διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Από μικρές, με την αδελφή μου πηγαίναμε κάθε βράδυ στο θέατρο. Έμαθα να θεωρώ την όπερα κάτι φυσικό, ενώ στην πραγματικότητα είναι μαγικό».
Αυτή η παιδική εμπειρία, λέει, τη σημάδεψε:
«Η τέχνη πρέπει να υπάρχει στη ζωή των παιδιών. Η επαφή με τη μουσική και τη σκηνή διαμορφώνει ψυχή και χαρακτήρα. Είναι μια πηγή εσωτερικής ειρήνης».
Για τον takis, η δημιουργική φλόγα άναψε επίσης νωρίς:
«Στην παιδική μου ηλικία είχα την τύχη να γνωρίσω σπουδαίους Έλληνες καλλιτέχνες, ζωγράφους και γλύπτες. Με έβαλαν στα εργαστήριά τους, μου έδιναν υλικά, με άφηναν να πειραματιστώ. Παράλληλα, έπαιζα στο νεανικό θέατρο και είχα την εμπειρία να δουλεύω σε αρχαία ελληνικά θέατρα – να βλέπω το φως, τη γη, τη θάλασσα να συμμετέχουν στην παράσταση. Αυτές οι εικόνες με διαμόρφωσαν».
«Επανανακαλύπτοντας» τον πρώτο έρωτα
Ένα από τα βασικά θέματα της παραγωγής είναι η αναβίωση της αίσθησης του “πρώτου” έρωτα – εκείνης της καθαρής, αυθόρμητης εμπειρίας που ορίζει τη νεότητα.
«Ζητήσαμε από τους ερμηνευτές να ανατρέξουν στις δικές τους μνήμες», εξηγεί η Γαϊτανού. «Πώς ένιωσαν την πρώτη φορά που αγάπησαν; Αυτή η αυθεντικότητα είναι η ουσία του έργου».
Για τη σκηνοθέτιδα, ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα είναι “επαναστάτες της αγάπης”.
«Τολμούν να είναι ο εαυτός τους και να αντισταθούν σε έναν κόσμο ψεύτικων κανόνων. Αυτή είναι η δύναμή τους».
Ένας κόσμος ανάμεσα στο σκυρόδεμα και τα άστρα
Η σκηνογραφία του takis κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό και την ποίηση.
«Υπάρχουν επιρροές από τη δεκαετία του ’40 – στις σιλουέτες, στα χρώματα», λέει. «Η αρχιτεκτονική είναι αστική, με πολύ σκυρόδεμα που σταδιακά “λιώνει” για να αποκαλύψει μεταλλικές δομές και φωτεινές ρίζες που συνδέουν τα πάντα. Είναι μια συνάντηση υλικού και συμβολικού, ποίησης και ωμής αλήθειας».
Η σκηνή του χορού με τις μάσκες είναι, όπως λέει, από τα αγαπημένα του σημεία:
«Μια κοινωνία υπερβολικά στολισμένη, μέσα στην οποία οι δύο νέοι ξεχωρίζουν για την καθαρότητά τους. Κοιτάζονται στα μάτια – και αυτό αρκεί».
Το «Roméo et Juliette» παρουσιάζεται στο Her Majesty’s Theatre της Αδελαΐδας από τις 23 Οκτωβρίου έως 1 Νοεμβρίου 2025, σε μόλις τέσσερις παραστάσεις, πριν περιοδεύσει στη Δυτική Αυστραλία το 2026.
The post ;Ελληνικό δίδυμο πίσω από την παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» που παίζεται στην Αυστραλία appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.