Ο Γιάννης Διαμαντόγλου γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη Πειραιά και η μαθητική του εκπαίδευση ολοκληρώθηκε στο Γενικό Λύκειο Αγίου Ιωάννη Ρέντη, εποχή κατά την οποία ξεκίνησε με διάφορα ερεθίσματα να αποτυπώνει γραπτώς σκέψεις και συναισθήματα. Ολοκλήρωσε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο Τμήμα Χημείας, όπου σαν φοιτητής επαναδραστηριοποιήθηκε για μικρό χρονικό διάστημα στη γραπτή αποτύπωση, ενώ τα αμέσως επόμενα χρόνια ολοκλήρωσε με επιτυχία το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών με τίτλο Εφαρμοσμένη Διαιτολογία και Διατροφή με εξειδίκευση στις αλληλεπιδράσεις της διατροφής σε μοριακό επίπεδο. Κατέχει επίσης μεταπτυχιακό τίτλο από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στη Διαχείριση Αποβλήτων. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται επαγγελματικά σε φαρμακευτική εταιρία, ενώ στο παρελθόν έχει εργαστεί στη βιομηχανία λιπών και ελαίων καθώς και στο τμήμα έρευνας και ανάπτυξης φαρμακοβιομηχανίας. Έχει δημιουργήσει το blog θεμάτων διατροφής με τον τίτλο diatrofoskopio, ενώ ανά διαστήματα αρθρογραφεί ως συνεργάτης για διατροφολογικά θέματα σε διάφορα περιοδικά. Τιμήθηκε 2 φορές με το πρώτο βραβείο της πανελλήνιας ένωσης λογοτεχνών (ΠΕΛ) για τους Δελφικούς αγώνες ποίησης 2018, καθώς και τους πανελλήνιους λογοτεχνικούς αγώνες του 2016.
Ένα όμορφο πρωινό Τρίτης στην καρδιά του Ιούλη μας βρίσκει στην Αθήνα μαζί με το Γιάννη Διαμάντογλου για να συζητήσουμε για ένα βιβλίο που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση τόσο στην επιστημονική κοινότητα, αλλά και στον απλό κόσμο που ενδιαφέρεται να ισχυροποιήσει τις γνώσεις του και να διευρύνει το γνωστικό του πεδίο στο ευρύ φάσμα της διατροφής. Διατροφή και συναισθήματα πραγματεύεται το βιβλίο και στην ουσία αντικατοπτρίζει, πώς αυτό που τρώμε επηρεάζει και επηρεάζεται από τη διατροφή. Με το Γιάννη μας ένωσε η ποίηση και βρεθήκαμε πριν πολλά χρόνια σε ποιητικούς αγώνες στους εμβληματικόυς Δελφούς, στον ομφαλό της γης , της Απολλώνιας στίξης και του φωτός. Σήμερα, είναι η τιμώμενη προσωπικότητα και θα συζητήσουμε μαζί του για το βιβλίο του με τίτλο:”Διατροφή και Συναισθήματα.”
Διατροφή και Συναισθήματα
Καλησπέρα Γιάννη, πες μας πώς εμπνεύστηκες κάτι τέτοιο;
Καλησπέρα Lena και ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση το P.E.R.S.O.N.A.L.I.T.I.E.S. όσο και το BCI24NEWS που μας φιλοξενεί. Αυτό που μου δημιούργησε την έμπνευση, συνέβη λίγο πριν το διάστημα με τον κορωνοϊό θα έλεγα, όταν άρχιζα και άκουγα κάποια TED X , όπου μία Αγγλοσάξονας ψυχίατρος, αναφέρθηκε εκτενώς στο κομμάτι της ψυχιατρικής σε συνδυασμό με τη διατροφή. Δηλαδή, ότι η διατροφή υπήρξε ο απόλυτος σύμμαχος για την επίλυση ή την καλυτέρευση αρκετών ασθενειών ψυχοσωματικής διάστασης.π.χ η Σχιζοφρένεια…
Η κορτιζόλη και η σχέση της με το stress… στη σελίδα 89 το συναντάμε αυτό.
Ακριβώς!
Αυτό επομένως, ήταν το έναυσμα για να ασχοληθείς εκτενώς και να γεννηθεί η σύλληψη της ιδέας του βιβλίου : Διατροφή και Συναισθήματα ;
Ναι. Έτσι ξεκίνησα δειλά δειλα, να κάνω μία μικρή έρευνα, βέβαια δεν έπεσα κατευθείαν στα βαθειά , υπό την έννοια ότι εγώ δεν επέλεξα να κάνω μία ψυχιατρική πραγματεία, αυτό που εν τέλει , επέλεξα να κάνω είναι κάτι πολύ πιο απλό, πως στην καθημερινότητά μας διασυνδεόυμε τη διατροφή με το συναίσθημα. Απ΄ότι φαίνεται πρόκειται για μία αμφίδρομη σχέση. Αυτό λίγο πολύ όλοι το διαχειριζόμαστε και το ονειρευόμαστε στην καθημερινότητά μας. Αυτό που έκανα στην πραγματικότητα εγώ, ήταν να καθήσω και να τα βάλω σε μία τάξη, ώστε μέσα από έναν σχετικά πιο εκλαικευμένο και όχι τόσο επιστημονικό ακαδημαικό λόγο να μπορέσω να τα περάσω στον αναγνώστη.
Παρόλο που βλέπουμε ότι η γραφή είναι εύληπτη, δεν είναι ωστόσο εύπεπτη. Υπάρχει αρκετά τεκμηριωμένη φραστική αποτύπωση ειδικού λεξιλογίου και ιατρικών όρων. Ως χημικός με Μάστερ στη Μοριακή Διατροφολογία, επί την ευκαιρία θέλω να μας εξηγήσεις την οιδοποιό διαφορά ενός διατροφολόγου και ενός μοριακού διατροφολόγου πριν περάσω στο επόμενο ερώτημα.
Η διατροφολογία είναι μία επιστήμη που περιλαμβάνει πάρα πολλές γνωστικές παραμέτρους και από εκεί και πέρα και στο Χαροκόποειο, όπου παρακολούθησα και το σχετικό Μάστερ διατροφολογίας συνειδητοποίησα κι εγώ ο ίδιος ως επιστήμονας τη διαφορά. Η εξειδίκευση έγκειται στο ότι η επιστήμη της μοριακής διατροφολογίας διερευνά τη διατροφή σε συνδυασμό με το DNA. Για παράδειγμα ένας άνθρωπος μ’ ένα συγκεκριμένο γονότυπο ( γονίδια) τα οποία είναι συμβατά και του δίνουνε μία εύνοια, όσον αναφορά το κομμάτι του διαβήτη, εκεί έρχεται η επιστήμη της μοριακής διατροφολογίας και του υποδεικνύει κάποια τρόφιμα τα οποια είναι πιο συμβατά με τον τύπο των γονιδίων του σε συνάρτηση με το διαβήτη η με άλλα συνοδά νοσήματα. Έτσι, πολύ απλοικά αυτό μελετά η μοριακή διατροφολογία. Ακριβώς επειδή υπάρχουν έννοιες επιστημονικού γνωστικού αντικειμένου, ωστόσο χρησιμοποιώ αρκετά παραδείγματα με αφηγηματικό χαρακτήρα για να γίνουν πιο κατανοητά στον αναγνώστη.
Εμένα μου αρέσει που κανεις άλματα και συνδέσεις ανάμεσα στις ιστορικές περιόδους, δηλαδή δίνεις και το ιστορικό πλαίσιο, από την αρχαιότητα μέχρι το σήμερα και έχεις και πολύ όμορφα παραδείγματα. Άρα, το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί και ένα manual , ένα εγχειρίδιο στο πως μπορούμε να διαχειριστούμε το συναίσθημά μας σε συνάρτηση με τη διατροφή.
Κοίταξε αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι ότι δεν ήθελα την ασύμμετρη εξειδίκευση σ’ ενα αντικείμενο, αλλά να μπορέσω να δώσω πάρα πολλές οπτικές. Για παράδειγμα ας πούμε , όπως θα δεις και στο βιβλίο υπάρχει η έννοια:” Ο έρωτας περνάει από το στομάχι;”
Εννοείται! Ως γνήσιο και αυθεντικό λιχουδάκι το επιβεβαιώνω. Κάποτε ερωτεύτηκα επειδή μου μαγείρεψαν τραχανά, ένα πιάτο τόσο απλό, αλλά με τόση αγάπη φτιαγμένο!
Χαχα! Ναι, προσπάθησα συνεπώς, να διευρύνω λίγο και να μελετήσω όλο το φάσμα της ανθρώπινης συπεριφοράς με τη διατροφή και όσο είναι δυνατόν να δίνω παραδείγματα μέσα στο βιβλίο, γιατί δεν είναι υποχρεωμένοι όλοι να είναι εξεικοιωμένοι με επιστημονικές ορολογίες, ώστε να γίνει πιο κατανοητό από τον αναγνώστη.
Το βιβλίο σε συνάρτηση με την κατάθλιψη, βλέπουμε τη μάστιγα της εποχής που όλοι αγωνιούν να βγάλουν την τέλεια “selfie“. Θέλω να μου πεις τι γίνεται με τη “selfie ψυχής”σε συνάρτηση πάντα με το φαγητό και πως συνδέονται ενδεχομένως συμπεριφορικά μοντέλα στο χώρο της επιστήμης της ψυχολογίας. Είμαι σίγουρη ότι μελέτησες εκτενώς και εκεί παραμέτρους τόσο με εξάρσεις όσο και με υφέσεις ψυχοπαθολογικών προεκτάσεων.
Ο Freud είχε αναφέρει σε κάποιο βιβλίο του, που μάλιστα το είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια που έλεγε χαρακτηριστικά: ” Πολιτισμός= πηγή δυστυχίας”, ήταν μία πραγματεία του εδραιωτή της ψυχανάλυσης, η οποία στην πράξη μας δείχνει αυτό που όλοι αντιλαμβανόμαστε σταδιακά, γιατί ο πολιτισμός προφανώς, και η εξέλιξη φέρνει πάρα πολλά θετικά στον άθρωπο, από εκεί και πέρα όμως δεν παύει να είμαστε αυτοί οι κυνηγοί συλλέκτες που μεταλλωθήκαμε πριν από αρκετές χιλιάδες χρόνια και έχουμε μία άλλη ψυχολογία. Δηλαδή ο σκληρός μας δίσκος είναι εντελώς διαφορετικός από αυτό που βιώνουμε τώρα στις Δυτικές κυρίως κοινωνίες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μας φέρνει μία αμφιθυμία. Από τη μία έχουμε να ανταγωνιστούμε τον κυνηγό συλλέκτη που έχουμε μέσα μας και από την άλλη έχουμε να διαχειριστούμε όλα αυτά τα ερεθίσματα του Δυτικού πολιτισμού, όπως είναι και η τροφή. Πλέον τρεφόμαστε πολύ διαφορετικά, τόσο ως εξωγενή περιβαντολλογική προσλαμβάνουσα, όσο και ως πιο εσωτερική διεργασία.
Μα ναι λέμε π.χ τα φρέσκα φρούτα και εμείς από τα δέντρα τα πλαστικοποιούμε στο ράφι των σουπερ μάρκετ,η παρατείνουμε τη βιολογική διάρκεια του προιόντος με μη φυσική επεξεργασία που σαφέστατα επηρεάζει τη σύσταση του DNA της τροφής μας.
Ακριβώς! Μάλιστα λέγεται ότι η μεγαλύτερη μάστιγα που έχουμε ν΄ αντιμετωπίσουμε αυτό το διάστημα είναι η επεξεργασμένη τροφή: Είναι ενάντια στη φυσιολογία μας κατά βάση.
Υβρίδια δηλαδή.
Ναι, τροφή που συνδυάζει δηλαδή πολύ αλάτι η αντιστοίχως ζάχαρη. Δεν υπάρχει καμία φυσική τροφή στη φύση που να διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά.
Άρα, εννοείς τις προσθήκες που εισάγονται κρυφά ενίοτε σε κάποια επεξεργασμένα τρόφιμα που συναντάμε καθημερινά στη διατροφή μας.
Ναι, γιατί σε μία τροφή έχεις συγκεντρωμένη μία πολύ μεγάλη ποσότητα αλατιού, υδρογωνομένο λίπος και πάρα πολύ ζάχαρη. Καμία τροφή στη φύση δε συγκεντρώνει αυτά τα χαρακτηριστικά, συνεπώς το σύστημα ανταμοιβής που λέμε του εγκεφάλου το ντοπανοενεργειακό σύστημα δηλαδή τρελαίνεται, δεν μπορεί ν’ ανταπεξέλθει.
Τι συβαίνει με το ενεργειακό νόμισμα του οργανισμού το “ATP”; Εκεί τι γίνεται;
Πριν πάμε στο κομμάτι του “ATP“ πάμε στο κομμάτι της ινσουλίνης και της γλυκόζης.
Ένα παράδειγμα; Καθώς επίσης να εξηγήσουμε και στους ανγνώστες μας τι σημαίνει το ενεργειακό νόμισμα του οργανισμού, το “ATP“;
Μία μπάρα δημητριακών του εμπορίου είναι ένα καλό παράδειγμα. Μπορείς να βρεις μέσα μέχρι και 30 διαφορετικά θρεπτικά χαρακτηριστικά. Θυμίζω ότι βάσει κώδικα δεοντολογίας καθώς και βάσει κώδικα τροφίμων και ποτών έχουν μειωτική αθροιστική αύξηση.
Πρώτα διακρίνεται η ζάχαρη, στη συνέχεια υδρογονωμένα λίπη, που από εκεί προκύπτουν τα trans λιπαρά και οξέα που δεν μπορεί ν’ αφομοιώσει ο οργανισμός και άλλες ουσίες που επιβαρύνουν τον οργανισμό., όπως τα κρυμμένα συντηρητικά. Όσο για το ATP σε μοριακό επίπεδο, σε κυτταρικό επίπεδο είναι το ενεργειακό νόμισμα που χρησιμοποιεί ο οργανισμός μας, έτσι ώστε, να καλύπτει τις θρεπτικές του ανάγκες. Είναι ένα μόριο πολύ ταχείας μεταφοράς, δηλαδή και αυτή τη στιγή που καθόμαστε εδώ και μιλάμε τα “ATP“ μεταλλάσονται και καταστρέφονται, έτσι ώστε να μεταφέρουν ενέργεια κατά χιλιάδες. Συνεπώς, είναι ένα μόριο που χρησιμοποιεί ο οργανισμ ός σε κυτταρικό επίπεδο για όλα τα παραπάνω.
Ωραία και σε τι είδους μονάδα αξίας εκφράζεται το “ATP“, σε € σε £ , ποιά είναι η μονάδα μέτρησής του;
Είναι η τριφωσφορική αδενοσύνη. Σύμφωνα με το : wikipediahttps://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CF%86%CF%89%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%B7
Τριφωσφορική αδενοσίνη, (αγγλ.: adenosine triphosphate), διεθνώς καθιερωμένο συντομογραφικά ATP, (προφέρεται «έι-τι-πι»), ονομάζεται στη Βιοχημεία το μόριο που αποτελείται από αδενίνη και το σάκχαρο ριβόζη, η ένωση των οποίων δημιουργεί την αδενοσίνη, στο οποίο και έχουν προσκολληθεί τρεις φωσφορικές ομάδες (φωσφορυλομάδες) PO3-2, που ενώνονται με δεσμούς υψηλής ενέργειας, εξ’ ου και η ονομασία του.
• Η ταχύτερη διαθέσιμη πηγή ενέργειας προέρχεται από το σύστημα των φωσφορούχων ουσιών, ιδιαίτερα της φωσφορικής κρεατίνης. Η ουσία αυτή διασπάται ενζυματικά μέσα στα μυϊκά κύτταρα και ελευθερώνει ενέργεια για να ανασχηματίσει ανάστροφα ΑΤΡ.
• Η δεύτερη διαθέσιμη πηγή ενέργειας είναι το σύστημα του γαλακτικού οξέος, επίσης γνωστό ως αναερόβια γλυκόλυση. Τα μυϊκά κύτταρα μεταβολίζουν τη γλυκόζη μερικώς, ελευθερώνοντας ενέργεια και σχηματίζοντας γαλακτικό οξύ ως παραπροϊόν. Το γαλακτικό οξύ (πριν την απομάκρυνση και την επαναδόμησή του σε γλυκογόνο) συγκεντρώνεται στους μυς προκαλώντας συμπτώματα κόπωσης.
• Η τρίτη πηγή ενέργειας για το μυϊκό κύτταρο είναι η αερόβια γλυκόλυση.
Εδώ το γλυκογόνο διασπάται πλήρως σε διοξείδιο του άνθρακα και νερό με την παρουσία οξυγόνου. Η αντίδραση αυτή λαμβάνει χώρα στα μιτοχόνδρια των κυττάρων και ελευθερώνει μεγάλα ποσά ενέργειας για ανασύνθεση της ΑΤΡ, χωρίς να σχηματίζονται καματογόνα παραπροϊόντα. Συγκρατούμε ότι κάθε φωσφορικός δεσμός ο οποίος περιλαμβάνει είναι ένα θησαυροφυλάκιο από ενέργεια, το οποίο παρέχει στον οργανισμό στα μόριά μας και στο κύτταρο ενέργεια, έτσι ώστε να μπορέσει ν’ αναταπεξέλθει.
Πάμε σελίδα 82; Συναισθηματικό φαγητό; Τι ακριβώς εννούμε εδώ; Ποιος είναι ο μεγαλύτερος συναισθηματικός δολοφόνος σε συνάρτηση με την τροφή, η απογοήτευση; η κατάθλιψή; το καλοσελοφαρισμένο επιτηδευμένο μάρκετινγκ του τι είναι ανένοχα υγεινό;
Κι όλα αυτά μαζί και το καθένα χώρια. Προφανώς το μάρκετινγκ που παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, γιατί και όλα αυτά που αναφέραμε στην εισαγωγή, έχει“χακάρει” το ηδονικό σύστημα πεποιθήσεων και αξιών που έχει χαρτογραφήσει ο εγκέφαλός μας και προφάνως κάνουν τα τρόφιμα να είναι πολύ πιο θελκτικά σε εμάς. Ένα το κρατούμενο, ως πάγιο. Από εκεί και πέρα είναι καθαρά εξατομικευμένο, δηλαδή έχει να κάνει με τα βιώματα του κάθε ανθρώπου. Δηλαδή, ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει μία πάρα πολύ αγχωτική εργασία, ενδεχομένως είναι πιο επιρρεπής κατά τη διάρκεια του κλεισμίματος της ημέρας του, στο άγχος και στην πίεση. Συνεπώς, όταν πηγαίνει στο σπίτι να χαλαρώσει ανατρέχει κατά τη δίαρκεια της ψυχολογικής φάσης αποσυμπίεσης, σε βιώματα που είχε ως παιδί και προσφεύγει σε φαγητό με παρηγορητική χροιά.
Πάρα πολύ σωστά το εντοπίζεις. π.χ για εμένα το παγωτό δεν έχει μόνο παρηγορητικό χαρακτήρα, αλλά ταυτόχρονα και ευχάριστο πρόσημο απόλαυσης είναι ο Βασιλιάς της ευτυχίας. Δεν μπορώ να βάλω κανένα φαγητό ή είδος τροφής, πάνω από το παγωτό. Εμένα προσωπικά με ξεμπλοκάρει και μου δίνει και μία ώθηση παραγωγικότητας, ειδικά οταν έχω μπροστά μου να επεξεργαστώ κείμενο υψηλής πίεσης. Αυτό είναι μία ψυχολογική εννοιολογική “ψευδαίσθηση”;
Όχι δεν είναι ψευδαίσθηση, αλλά αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Είναι ένα; τρόπος αποσυμπίεσης. Είναι ένας τρόπος, ώστε να καλύψουμε ένα κενό τ’ οποιο διαθέτουμε, μπορεί να είναι κεκαλυμένος θυμός ή ακόμα και μελαγχολία. Σε κάποιους ανθρώπους μπορεί να είναι ακόμα και το αίσθημα ευφορίας ή ηδονής. Εϊναι καθαρά εξατομικευμένο το πλαίσιο πυροδότησης και εξωτερίκευσης. Πολύ συχνά παρατηρούμε την πείνα της νύχτας, ιδιαίτερα μετά το σχόλασμα από την εργασία που θελουμε να φάμε κάτι πρόχειρο, αλλά ανθυειγινό φαγητό, ακριβώς γιατί θέλουμε να καλύψουμε τα κενά που προλέχθησαν παραπάνω. Είναι μεγάλη παγίδα, γιατί φαινομενικά τη δεδομένη στιγμή μας φαίνεται ότι δρα ψυχοθεραπευτικά αλλά μεσομακροπρόθεσμα όλη αυτή η διαδικασία είναι εις βάρος του ανθρώπινου οργανισμού και λόγω της παχυσαρκίας και λόγω των ανθυειγινών επιλογών που υποσκάπτουν τη γενικότερη υγεία του οργανισμού.
Ερώτηση, ας πούμε μία συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα, οι τρόφιμοι ενός γηροκομείου, σύμφωνα με τα όσα είπαμε, αν ακολουθήσουν ένα συγκεκριένο διατροφικό πρωτόκολλο για ένα ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κάποιων μηνών θα δούμε βελτιώσεις στη συναισθηματική τους, ψυχολογοκική τους κατάσταση; π.χ. Η μελαγχολία φθίνει, συναντάμε κι αλλού καλύτερη εικόνα και ψυχική διαφοροποίηση πάντα με θετικό πρόσημο;
Πολύ ωραία ερώτηση. Αυτή τη στιγμή δεν έχω κάποια συγκεκριένη μελέτη στο μυαλό μου, για το συγκεκριμένο πείραμα, αλλά είναι πολύ πιθανόνα υπάρχει βελτίωση. Σύμφωνα με τα στοιχεία και το γενικότερο πλαίσιο μελετών για την τρίτη ηλικία εστιάζουν πάρα πολύ στο κομμάτι της κακής διατροφής που συναντάμε πολύ συχνά στους ηλικιωμένους. Είναι δυσυπόστατο όσον αναφορά το κομάτι της μελαγχολίας και της κατάθλιψης έαν και όσον αναφορά το κομμάτι της πρόληψης και του ελέγχου μαζί με όλες τις θεραπευτικές και βέλτιστες πρακτικές. Τα στοιχεία δείχνουν ότι γενικότερα οι ηλικιωμένοι δεν τρέφονται καλά και λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, είτε λόγω μοναξιάς και μοναχικότητας, είτε λόγω υποθρεψίας από οργανικά αίτια τα οποία μπορεί να έχουν. Τα διατροφικά προγράμματα όταν προσανατολίζονται προς τις σωστές διατροφικές επιλογές, έχουν πολύ καλά αποτελέσματα και ως προς το ποιοτικό προσδόκιμο ζωής.Θα το θεωρούσα πείραμα εξαιρετικό αν γινόταν σε οίκους ευγηρίας.
Να σε αποδεσμέυσουμε με μία συμβουλή; Τι θα μας υποδείκνυες να χρησιμοποιούμε καλύτερα στην καθημερινότητά μας ως προς τη διατροφή;
Φυσικά, μετά χαράς. Τη χρήση του ελαιολάδου του αγνού παρθένου προς το τέλος της διαδικασίας του μαγειρέματος και όχι στην αρχή της διαδικασίας, ώστε να λαμβάνουμε όλα τα θρεπτικά χαρακτηριστικά του, όπως οι πολυφαινόλες και να μη το καταστρέφουμε με υψηλές θερμοκρασίες.
Και κάτι που θα πρέπει να αποφεύγουμε συνειδητά και να απογορεύεται σχεδόν στην διατροφική μας συνείδηση;
Τα χημικά κατασκευασμένα έλαια, τα ηλιέλαια και να αποφεύγουμε όσο μπορούμε να μαγειρεύουμε συχνά με αυτά.
Ένα ακόμα P.E.R.S.O.N.A.L.I.T.I.E.S. έφτασε στο τέλος του. Σας αφήνουμε μελωδικά μέα από ένα βαλς μουσικών χρωμάτων.
https://www.youtube.com/watch?v=fsiGp-69mBA&list=PL48CAB4239F749107&index=2