ΣΕ ΕΝΑ βίντεο που κυκλοφόρησε στα social media -και όχι μόνο- ο Πάνος Ρούτσι -έως πρόσφατα απεργός πείνας στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, διεκδικώντας το αυτονόητο- και μέλη της ομάδας «Μέχρι τέλους» καθάριζαν τα μάρμαρα, σκούπιζαν τον χώρο που είναι το μνημείο των θυμάτων των Τεμπών.
ΜΕ ΤΗ σκούπα στα χέρια, φορώντας το γιλέκο του, είχε μια άνεση και μια οικειότητα, σκουπίζοντας έναν δημόσιο χώρο. Κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του, είχε πει ότι στη ζωή του έχει κάνει τα πάντα, έχει κάνει πολλές δουλειές. Και μία από αυτές ήταν και αυτή: να σκουπίζει τα πεζοδρόμια.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ στο μυαλό οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, ο Πάνος Ρούτσι, γιατί και ο ίδιος είναι ένας άνθρωπος που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει.
Μας έρχεται στο νου ένα ποίημα που είχε γράψει ένα παιδί μεταναστών, ένας μετανάστης δεύτερης γενιάς, για τη μητέρα του που ήταν καθαρίστρια και καθάριζε όλες τις δημόσιες τουαλέτες:
«Όλες οι τουαλέτες της Αθήνας
είναι καθαρές
χάρη στη μαμά μου».
ΝΑ ΤΙ είχε γράψει:
«η χλωρίνη έχει μικρύνει τη μητέρα μου
τόσο που φοβάμαι
ότι όλη της η ανυπαρξία
κάποια μέρα
θα πέσει μέσα
σε κάποια τουαλέτα
και θα αναγκαστώ
να μπω κι εγώ στους υπονόμους
για να βρω και να γυρίσω στο σπίτι
τη μικρή μητέρα μου
που την φάγανε οι χλωρίνες».
ΤΟ ΟΝΟΜΑ του γιου του Πάνου Ρούτσι, Ντένις, γράφτηκε με κόκκινα γράμματα στον Άγνωστο Στρατιώτη επειδή σκοτώθηκε στα Τέμπη. Ίσως ο Ντένις, κοιτώντας τον πατέρα του με τη σκούπα στα χέρια, σίγουρα θα ήταν αρκετά περήφανος γι’ αυτόν. Τον πατέρα του που έκανε τις πολλές δουλειές για να τον μεγαλώσει. Τον πατέρα του που τώρα καθαρίζει όλες τις «σκόνες» που πέφτουν πάνω στο όνομά του.
ΥΠΑΡΧΕΙ ένα πολιτικό δίλημμα στη γενέτειρα: “Μητσοτάκης ή χάος;”. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση (που δημοσιεύτηκε και στο ΣΚΑΪ, το 42% των ερωτηθέντων απαντά “το χάος” έναντι του 30% που επιλέγει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ ένα 28% δηλώνει “άλλο”.
ΒΕΒΑΙΑ, η απάντηση “άλλο” αφορά συνασπισμό κομμάτων, οικουμενική κυβέρνηση, κυβέρνηση συνεργασίας ή αλλαγή πολιτικών αρχηγών.
ΩΣΤΟΣΟ, πιστεύω ότι το 42% επιλέγει το “χάος”, ίσως γιατί δεν υπάρχει άλλο χάος από αυτό που έχουν δημιουργήσει όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα από το 2008 και μετέπειτα (χρονιά της κρίσης) – για να μην πάμε και πιο πίσω…
ΔΗΛΑΔΗ, κατά την κρίση αυτών των πολιτών το όποιο χάος θα είναι λιγότερο χάος από αυτό που έχουν δημιουργήσει διαδοχικές κυβερνήσεις. Ε, ρε πού φτάσαμε…
ΛΕΓΟΝΤΑΣ όλα αυτά να αναρωτηθούμε: έχει η ελληνική κυβέρνηση μελετήσει τους Προϋπολογισμούς του 2026 των υπολοίπων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκ’ςη Ένωσης που έχουν κατατεθεί στην Κομισιόν; Έχει κατανοήσει ότι επιλέγοντας να μην αγγίξει τα υπερκέρδη και τις τράπεζες, τα υπερκέρδη στην ενέργεια, τα υπερβολικά μερίσματα, όπως έχει κάνει πλειάδα χωρών, στερεί τουλάχιστον 7 δισ. σημαντικών ελαφρύνσεων από εισόδημα των πολιτών στη μάχη με την #ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση;
κάποιο ποδήλατο και κανένα σπουργίτι … που κυλά τις αόρατες ρόδες του πάνω στην άσφαλτο. Φωτογραφία: EUROKINISSI
ΣΕ ΜΟΛΙΣ 12 (από τους συνολικά 27) Προϋπολογισμούς έχουν κατατεθεί στην Κομισιόν: πέντε χώρες (Αυστρία, Σλοβενία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ολλανδία) προβλέπουν στους νέους Προϋπολογισμούς τους ΜΕΤΡΑ ΕΣΟΔΩΝ (DRM) από ειδικό τέλος ή φόρο που επιβάλλεται στις τράπεζες. Τελευταία προσθήκη η Ιταλία που έχει εντάξει επισήμως στον Προϋπολογισμό του 2026 την εισπράξη 11 δις από τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες την επόμενη τριετία.
ΤΡΕΙΣ χώρες (Αυστρία, Σλοβενία, Ολλανδία) προβλέπουν αύξηση φορολογικών συντελεστών ή εφάπαξ τελών επιχειρήσεων που παρουσιάζουν υπερκέρδη (ενεργειακές και άλλες).
ΔΥΟ χώρες (Αυστρία, Λετονία) προβλέπουν αύξηση φορολόγησης μερισμάτων. Και έπεται συνέχεια μέτρων…
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι στην Ελλάδα η κυβέρνηση έχει πάρει διαζύγιο με τέτοιου είδους παρεμβάσεις που φέρνουν έκτακτα έσοδα (ήταν κοινός τόπος στην ΕΕ μέσα στην κρίση του Covid και συνεχίζεται μέχρι σήμερα). Τα έσοδα που έχουν από αυτά τα μέτρα εσόδων (Διακριτικά Μέτρα Εσόδων – DRM), τα παραπάνω κράτη τα χρησιμοποιούν για να μειώσουν την καθαρή μεταβολή δαπανών πού αποτελεί πλέον πανευρωπαϊκό κριτήριο (δείκτη) του Αναθεωρημένου Συμφώνου Σταθερότητας.
ΑΥΤΟ τους επιτρέπει να κάνουν σημαντικές παρεμβάσεις υπέρ των πολιτών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων τους, που το εισόδημά τους πλήττεται από την ενεργειακή κρίση & την κρίση ακρίβειας.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ κυβέρνηση έχει πάψει να ασχολείται με τέτοιες στοχευμένες παρεμβάσεις, παραπληροφορώντας ότι τα όρια στις δαπάνες έχουν τεθεί από την Κομισιόν και δεν επιτρέπονται άλλες. Όμως ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 1263 του 2024 τη διαψεύδει. Οι συνολικές δαπάνες του Προϋπολογισμού μπορούν να αυξηθούν με τυχόν αύξηση νομοθετημένων μέτρων που αποφέρουν έσοδα (διακριτές δαπάνες Εσόδων – Discretionary Revenue Measures – DRM), καθώς τα έσοδα μειώνουν τις καθαρές δαπάνες του ευρωπαϊκού δείκτη και τη μεταβολή τους.
ΑΡΑ, ο όποιος περιορισμός είχε η ελληνική κυβέρνηση για να δαπανήσει περισσότερα το 2025, θα είχε αρθεί αν αύξανε τα ΕΣΟΔΑ DRM (σαν αυτά που βλέπουμε στους παραπάνω Προϋπολογισμούς) ή αν πρόσθετε επιπλέον έκτακτες δαπάνες. [Η Ελλάδα το 2025 και το 2026 έχει καθαρές εθνικά χρηματοδοτουμενες δαπάνες στο 41,3% και στο 41,5% αντίστοιχα (από σύνολο δαπανών 48,5% και 49,8% του ΑΕΠ αντίστοιχα).
Ο ΕΠΙΣΗΜΟΣ εορτασμός για την 28η Οκτωβρίου είναι σημαιοστολίσματα, ελληνικός ηρωισμός και όλα τα σχετικά που τα ακούμε από γεννησιμιού μας. Είναι και παρελάσεις μαθητικές και στρατιωτικές. Είναι και η αιώνια αδούλωτη ελληνική ψυχή και το “Όχι” του Μεταξά, που -εντάξει- ήταν και λίγο δικτάτορας, αλλά κατά βάθος ήταν Έλληνας κυβερνήτης με …πυγμή.
ΑΛΛΑ τι να πει ο επίσημος εορτασμός για τη μούγγα του Μεταξά στον τορπιλισμό της “Έλλης”, για το ότι με τη στάση του απέναντι στην ιταλική επίθεση δεν εξέφρασε τίποτα άλλο από τον προσανατολισμό της ελληνικής αστικής τάξης στη Μεγάλη Βρετανία;
ΤΙ ΝΑ πει όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι του μεταξικού καθεστώτος βγήκαν με ενθουσιασμό να αποκρούσουν τον ιταλικό φασισμό όπως και η πλειοψηφία του λαού, ενώ όσοι ήταν φυλακισμένοι παραδόθηκαν αργότερα από το καθεστώς στους κατακτητές;
ΤΙ ΝΑ πει όταν πάνω από τους μισούς Ιταλούς φαντάρους ήταν αντιμιλιταριστές που απέφευγαν να ρίξουν έστω μια ντουφεκιά μια και ότι αυτός ο πόλεμος δεν ήταν δικός τους; Ότι πιο μετά, στην Κατοχή, Ιταλοί φαντάροι μπήκαν στο πλευρό των Ελλήνων ανταρτών;
ΤΙ ΝΑ πει όταν μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού συμπορεύτηκε με τους αντάρτες και ότι επίσης μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας συνεργάστηκε με τους ναζί, ενώ άλλο τμήμα τους ανέχτηκε και βολεύτηκε στη διάρκεια της Κατοχής;
ΤΙ ΝΑ πει όταν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του αστικού καθεστώτος έκαναν αντίσταση από τα… καφενεία της Μέσης Ανατολής, περιμένοντας τους Άγγλους να “καθαρίσουν” τους κομμουνιστές και μετά αυτοί να αναλάβουν τα πόστα;
ΤΙ ΝΑ πει όταν μετά την Απελευθέρωση αυτοί που αντιστάθηκαν στους κατακτητές στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, στάλθηκαν στις φυλακές και τις εξορίες και όσοι συνεργάστηκαν επιβραβεύθηκαν με θέσεις και προνόμια;
ΝΑ ΠΑΜΕ και σε κάτι άλλο, “δικό μας”: Η καλή φίλη, βιολίστρια Katerina Stevens, γνωστή από τη συμμετοχή της την τελευταία δεκαετία στα μουσικά δρώμενα της παροικίας μέσα από μια σειρά μουσικών σχημάτων και ειδικότερα τα τελευταία δύο περίπου χρόνια μέσα από το σχήμα Anatreptix, ήδη εντρυφεί και στη ζωγραφική και το σχέδιο.
ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ την πρώτη της ατομική έκθεση με τον τίτλο “Millennial Dystopia”, στο γνωστό ελληνοκυπριακό καφέ Capers, στο 843Ψ, με Opening Night, την Πέμπτη, 20 Νοεμβρίου. Να πάτε…
ΜΙΑ άλλη παροικιακή εκδήλωση οργανώνεται στο Πολιτιστικό Κέντρο του Εργατικού Συνδέσμου “Δημόκριτος”, που βρίσκεται 583 High Street, Northcote, την Κυριακή, 16 Νοεμβρίου, ώρα 2μμ.
Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ αφορά την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973, κατά της αμερικανοκίνητης δικτατορίας. Έχει δε ως κεντρικό σύνθημα το “Ψωμί – Παδεία – Ελευθερία”, το σύνθημα που ενέπνευσε -και ως πολιτικό πρόταγμα- τους εξεγερμένους του 1973. Να πάτε επίσης…
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ με ποίηση. Ο Λευτέρης Πούλιος είναι από τους χαμηλών τόνων εκείνους ποιητές των τελευταίων δεκαετιών, που δεν κρέμονται από τα κάθε είδους τηλεοπτικά παράθυρα και δεν στήνονται στην ουρά για ένα οποιδήποτε κρατικό ή ημικρατικό βραβείο. Το ακόλουθο ποίημα είναι ενδεικτικό της ελλαδικής πραματικότητας των πρόσφατων χρόνων:
Δρόμοι
Δρόμοι — στιλπνά σκούρα χταπόδια τούτης της χώρας μου,
που πάνω σας δίχως μορφή και δίχως βάρος
πορεύεται το μέλλον. Κούρσες, πούλμαν, δεξαμενόπλοια,
κάποιο ποδήλατο και κανένα σπουργίτι
που κυλά τις αόρατες ρόδες του πάνω στην άσφαλτο.
Από κάτω υπόγειοι δρόμοι. Από πάνω
αέρινες σήραγγες παίζοντας τζαζ.
Δρόμοι πλάι σε αστραφτερές βιτρίνες, πλάι
σ’ αγάλματα ή ανάμεσα από μαγαζιά κι
εργοστάσια. Δρόμε έξω απ’ το πανεπιστήμιο.
Έξω απ’ το κτίριο της Βουλής. Δρόμε εθνικέ.
Δρόμοι της συνοικίας. Δρόμοι μαστιγωμένοι
από πίσσα και αίμα. Φτιαγμένοι με φωνές
και χαλίκια. Κάτω απ’ το βάρος
οδοστρωτήρων και χιλιάδων διαδηλώσεων.
Δρόμε, σάβανο του Γρηγόρη, του Σωτήρη, του Τάσου.
Δρόμοι – παιάνες. Δρόμοι γιορτής.
Δρόμοι – αγωνία. Δρόμοι – φονιάδες.
Ποια κατάρα πάνω σας έχει πέσει;
Περιμένουμε ο καθένας στη στάση του
περιμένουμε όλοι μαζί στο τσίγκινο υπόστεγο.
Δ.Τ.
The post «Δρόμοι μαστιγωμένοι από πίσσα και αίμα…» appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.