Όχι είπε το Συμβούλιο της Επικρατείας στην επέκταση των υπογείων, εκτός του περιγράμματος του κτιρίου, στο παραδοσιακό κέντρο της Κηφισιάς. Με απόφαση του Ε΄ Τμήματος του Ανώτατου Δικαστηρίου ακυρώθηκε οικοδομική άδεια κτιρίου στο χαρακτηρισμένο παραδοσιακό τμήμα του Δήμου Κηφισιάς για λόγους προστασίας της «της υψηλής φυτικής βλάστησης, του φυσικού περιβάλλοντος και της φυσιογνωμίας της περιοχής».
Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκαναν δεκτή μόνο ως προς το σκέλος αυτό την προσφυγή που είχαν καταθέσει ο Σύλλογος Προστασίας Κηφισιάς, η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού και ο Εξωραϊστικός – Πολιτιστικός Σύλλογος Κηφισιάς «Το Κεφαλάρι», κατά της οικοδομικής άδειας που εκδόθηκε το 2023 και της αναθεώρησής της στις αρχές του 2025 για τριώροφο κτίριο (ισόγειο και δύο όροφοι) η οποία αφορά κτίριο στην οδό Πεντέλης, στο Κεφαλάρι. Έτσι απαγόρευσαν την επέκταση υπογείων εκτός περιγράμματος της ανωδομής του κτιρίου (δηλαδή εκτός περιγράμματος του υπέργειου οικοδομήματος) στο παραδοσιακό τμήμα της Κηφισιάς, όχι μόνο για χρήση γκαράζ, αλλά και για οποιαδήποτε άλλη χρήση.
Αντίθετα, με την υπ’ αρ. 2035/2025 απόφαση του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας (Πρόεδρος: Χ. Ντουχάνης, Εισηγητής: Δ. Πυργάκης, Πάρεδρος) κρίθηκε ότι το από 28.9.1987 προεδρικό διάταγμα (Δ΄ 1035) περί χαρακτηρισμού τμήματος του Δήμου Κηφισιάς ως παραδοσιακού, περί αναθεώρησης των όρων και περιορισμών δόμησης και περί καθορισμού στο τμήμα αυτό ειδικών χρήσεων γης (όπως τροποποιήθηκε στη συνέχεια), ενόψει του περιεχομένου των ειδικών μελετών και εισηγήσεων που προηγήθηκαν της έκδοσής του και ελλείψει ειδικών περί του αντιθέτου διατάξεων, δεν απαγορεύονται:
α) η µη προσµέτρηση των κλιµακοστασίων, των θερµοµονωτικών τοίχων και της απόληξης κλιµακοστασίου στον συντελεστή δόμησης, βάσει των γενικών διατάξεων του Ν.Ο.Κ., διότι οι κατασκευές αυτές δεν συνιστούν χώρους κατοίκησης, και
β) ην κατασκευή, πάνω από το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος της περιοχής, βάσει των γενικών διατάξεων του Ν.Ο.Κ., στέγης με σοφίτα, χώρου απόληξης κλιμακοστασίου και ανελκυστήρα, καθώς και ασκεπούς πισίνας, εφόσον οι κατασκευές αυτές εντάσσονται σε ενιαίο αισθητικό σύνολο, έχουν μικρό μέγεθος, ανεγείρονται σε θέση του δώματος που βρίσκεται σε σημαντική υποχώρηση από την πρόσοψη, οπότε δεν προσομοιάζουν μορφολογικά με όροφο, και έχουν εγκριθεί από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς που προβάλλονταν στις προσφυγές, κρίνοντας ότι « η έννοια του μέσου συντελεστή δόμησης ουδόλως ταυτίζεται με τον ανώτατο συντελεστή και, κατά συνέπεια νομίμως, κατ’ αρχήν, η πολεοδομική ενότητα Κεφαλαρίου, για την οποία πρόκειται, διακρίνεται σε επιμέρους περιοχές με συντελεστή άλλοτε ανώτερο και άλλοτε κατώτερο του μέσου, που, μάλιστα, είχαν θεσπιστεί πριν από την καθιέρωση μέσου συντελεστή. Με την εφαρμογή δε των συντελεστών της κάθε περιοχής και όχι ενιαίου συντελεστή δόμησης σε ολόκληρη την πολεοδομική ενότητα διασφαλίζεται η τήρηση των επιμέρους χαρακτηριστικών κάθε περιοχής και προστατεύονται καλόπιστοι ιδιώτες, που δόμησαν με τον (νομίμως, σύμφωνα με τα παραπάνω), προβλεπόμενο συντελεστή δόμησης κάθε περιοχής».