Αν κάποιος παρακολουθήσει τα τελευταία παιχνίδια του Άρη και τη διαχείριση του Πιόνε Σίστο, θα σχηματίσει εύκολα την εντύπωση ότι ο Δανός εξτρέμ είχε εξαρχής ενεργό ρόλο στο φετινό ροτέισον. Η πραγματικότητα, ωστόσο, απέχει αρκετά από αυτή την εικόνα.
Για ολόκληρο το καλοκαίρι, ο Σίστο έβλεπε τις «πόρτες» του Άρη κλειστές. Σαν να ήταν μόνος, έξω, στην αυλή ενός σπιτιού με κλειστές πόρτες, παράθυρα, όλα! Μέχρι που μέσα στη λύπη του, άκουσε την πόρτα να ανοίγει και είδε το χαμογελαστό πρόσωπο του Μανόλο Χιμένεθ, μαζί με ένα νεύμα για να περάσει μέσα.
Από τη μία, ο Ισπανός τεχνικός γνώριζε την ποιότητα και την εμπειρία του Σκανδιναβού, ενώ από την άλλη αναγκάστηκε να υπολογίζει σε αυτόν λόγω των περιορισμένων επιλογών στα άκρα της επίθεσης.
Από τότε, ο Σίστο έχει αγωνιστεί σε οκτώ παιχνίδια υπό τον Χιμένεθ, ξεκινώντας βασικός στα έξι. Μόνο σε δύο δεν χρησιμοποιήθηκε, γεγονός που δείχνει ότι ο προπονητής τον βλέπει ως κάτι παραπάνω από έναν απλό ρολίστα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιλογή του να τον ξεκινήσει βασικό απέναντι στον Ολυμπιακό, λόγω της απουσίας του Δώνη.
Στο « Καραϊσκάκης», ο Σίστο έχασε μια μεγάλη ευκαιρία απέναντι στον Τζολάκη. Φάση που ίσως αντικατοπτρίζει συνολικά την πορεία του στον Άρη από πέρυσι. Ένας ποδοσφαιριστής που παίρνει ευκαιρίες, δείχνει διάθεση και επαγγελματισμό, αλλά δυσκολεύεται να κάνει το «κάτι παραπάνω». Ο τίμιος και πειθαρχημένος παίκτης που προσφέρει ενέργεια, πίεση και τακτική συνέπεια, όμως χωρίς να συνοδεύει την προσπάθεια με αριθμούς σε γκολ και ασίστ . Την ουσία, δηλαδή, για έναν μεσοεπιθετικό.
Αυτά τα χαρακτηριστικά, σε συνδυασμό με την ανάγκη της ομάδας, είναι οι λόγοι που ο Χιμένεθ εξακολουθεί να τον εμπιστεύεται. Ωστόσο, η επιστροφή του Πέρεθ και ένας υγιής Δώνης θα περιορίσουν τον ρόλο του Σκανδιναβού στο άμεσο μέλλον. Ο Σίστο είχε την ευκαιρία να δείξει περισσότερα, όμως δεν κατάφερε να «σπάσει» το φράγμα του χρήσιμου και να γίνει πραγματικά καθοριστικός για τον Άρη. Ούτε φέτος αλλά ούτε και πέρυσι με τους Μάντζιο-Ουζουνίδη…