Στο Μέγαρο Μαξίμου το διαπιστώνουν ξανά και ξανά από τις αρχές του έτους: όσο κι αν ανανεώνoυν την αφετηρία (μιας προσδοκώμενης) ανάταξης της ΝΔ, οι προσπάθειες ματαιώνονται στη σκιά των κυβερνητικών λαθών και των σοβαρών προβλημάτων στην καθημερινότητα των πολιτών, με κυρίαρχες τις πτυχές της ακρίβειας. Οι διαδοχικές αστοχίες της κυβέρνησης, η οποία δείχνει διαρκώς απολογούμενη, εμφανίζοντας επικοινωνιακά, πολιτικά και διαχειριστικά σημάδια αποσυντονισμού – από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έως τις παλινωδίες με τον Αγνωστο Στρατιώτη και τη νέα τροχιά γαλάζιας εσωστρέφειας με την υπόθεση των ΕΛΤΑ –, κρατούν ανοιχτό τον κύκλο φθοράς και μαζί το στοίχημα της ΝΔ να οριοθετήσει την ατζέντα.
Η επιχείρηση ρελάνς ξαναρχίζει με ανανεωμένο σχέδιο που περιλαμβάνει δύο ορίζοντες, τον προεκλογικό και τον μετεκλογικό, και δύο πυλώνες, την άμεση «θετική» ατζέντα και την καλλιέργεια προσδοκιών μέσα από «μεγάλες» συζητήσεις. Στον πυρήνα της προσπάθειας αντεπίθεσης μπαίνουν τα εξής: η εφαρμογή μέτρων ενίσχυσης των εισοδημάτων, το άνοιγμα της διαδικασίας της συνταγματικής αναθεώρησης στις αρχές του 2026 ως η μεγάλη θεσμική πρόκληση για την οποία ήδη προετοιμάζεται στο Μαξίμου ειδική task force και τα οριζόντια σχέδια δράσης σε ό,τι διαπερνά την καθημερινότητα: το δημογραφικό, το στεγαστικό, η περιφέρεια, η τεχνητή νοημοσύνη, η διαχείριση του νερού, το «νέο κράτος» (πολεοδομίες, ΕΣΥ, Κτηματολόγιο κ.λπ.), η δημιουργία, κατά τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού, του «εθνικού ενεργειακού χάρτη» των επόμενων δεκαετιών.
Το τρίμηνο των αυξήσεων
Στη ΝΔ, αναγνωρίζοντας την ακρίβεια ως τον κυριότερο αντίπαλο, ανησυχούν ότι οι δρομολογημένες αυξήσεις στα εισοδήματα μπορεί να μην αντισταθμίσουν το πρόβλημα του πληθωρισμού. Το Μαξίμου πάντως μετατοπίζει προς τα εκεί το κέντρο βάρους της κυβερνητικής ρητορικής στο επόμενο τρίμηνο: στο αποτύπωμα μέτρων εντός Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου, ενόψει και της συζήτησης για τον προϋπολογισμό σε περίπου έναν μήνα και στην πρώτη εφαρμογή μέτρων για μισθωτούς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, συνταξιούχους, σώματα ασφαλείας, νέους τον Ιανουάριο του 2026. Εξάλλου όταν ο Μητσοτάκης έδινε έμφαση στη μεσαία τάξη και στην οικογένεια, ανακοινώνοντας τη «φορολογική μεταρρύθμιση» (παρέμβαση ύψους σχεδόν 1,6 δισ. ευρώ), έδειχνε ουσιαστικά την ανάγκη επανασύνδεσης της ΝΔ με τον βασικό πυρήνα της εκλογικής βάσης. Ενδεικτικό ότι κυβερνητικά στελέχη, εν μέσω της σφοδρής αναταραχής και με σοβαρή εσωκομματική διάσταση για τα ΕΛΤΑ, έσπευδαν να πλασάρουν την ενίσχυση του εισοδήματος «2,6 εκατομμυρίων συνταξιούχων με 1,3 δισ. ευρώ» στο επόμενο δίμηνο αλλά και τις φορολογικές ελαφρύνσεις του 2026 για εκατομμύρια μισθωτούς και συνταξιούχους.
Ο Απρίλιος του αιφνιδιασμού
Ταυτόχρονα η στρατηγική αιφνιδιασμού με «θετικές» εξαγγελίες για παροχές που θα αφορούν μεγάλα κοινωνικά στρώματα, όπως δοκιμάστηκε το Πάσχα, δεν εγκαταλείπεται, παρότι τα δημοσκοπικά κέρδη της κυβέρνησης από εκείνες τις «πασχαλινές» ανακοινώσεις Μητσοτάκη (μεταξύ άλλων για την επιστροφή ενοικίου που θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά στις 28 Νοεμβρίου) κράτησαν για λίγο και χάθηκαν στις αποκαλύψεις του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Το μοντέλο του ξαφνικού μίνι πακέτου – όπως ήταν εκείνο το διάγγελμα με ένα δισ. προς ενοικιαστές, χαμηλοσυνταξιούχους, ανθρώπους με αναπηρία και δημόσιες επενδύσεις για το οποίο γνώριζε εβδομάδες πριν μόνο μια χούφτα στελεχών – προδιαγράφεται ότι θα επαναληφθεί το 2026. Διότι τέτοιες κινήσεις, όπως λένε κυβερνητικά στελέχη, αφενός θα ενισχύσουν το γαλάζιο μότο «το μέρισμα της ανάπτυξης επιστρέφει στην κοινωνία», αφετέρου θα κρατήσουν στην κυβερνητική βιτρίνα την οικονομική πολιτική.
Το κεντρικό σύνθημα επανασύνδεσης
Οσο για τη συνταγματική αναθεώρηση, αυτή θα αποτελέσει για τον Μητσοτάκη το κεντρικό σύνθημα της επιχείρησης επανασύνδεσης με κεντρογενή ακροατήρια. Με την πεποίθηση ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εκείνο που θα δοκιμαστεί περισσότερο από τη διαδικασία, το Μαξίμου έχει σπεύσει από νωρίς να πετάξει το μπαλάκι εκεί όπου θα υπάρξει το δύσκολο κυνήγι των αναγκαίων 180 ψήφων – είτε στην τωρινή προτείνουσα Βουλή είτε στην επόμενη που θα είναι η αναθεωρητική.
Η ΝΔ ήδη ρίχνει το βάρος σε πέντε άρθρα: το 103 για τη μονιμότητα στο Δημόσιο, το 86 για την ευθύνη υπουργών, το 24 για το χωροταξικό, το 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, το 90 για την επιλογή ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Ειδικά ο στόχος της άρσης μονιμότητας και της συνταγματικής κατοχύρωσης της αξιολόγησης στο Δημόσιο λειτουργεί για το Μαξίμου ως πολιτική διαιρετική τομή: η γαλάζια πρόταση περιλαμβάνει υφιστάμενους και νεοεισερχόμενους υπαλλήλους και προϋποθέσεις σε ό,τι αφορά τη σύνδεση της μονιμότητας με την αξιολόγηση.
Η προοπτική ολικής αναθεώρησης του άρθρου 86 περιλαμβάνει δραστικό περιορισμό της εμπλοκής της Βουλής στην άσκηση δίωξης κατά υπουργών, καθώς ένα από τα σενάρια είναι η Βουλή να κρατήσει ένα μίνιμουμ αρμοδιότητας, αλλά να απαιτείται υποχρεωτικά δικαστική κρίση προτού δρομολογηθεί οποιαδήποτε ψηφοφορία – πόρισμα. Για την ανάδειξη της ηγεσίας των ανώτατων δικαστηρίων – θέμα που σηκώνει και το ΠΑΣΟΚ – εξετάζονται πιθανές εκδοχές: είτε αποκλειστικά εσωτερικές διαδικασίες στη Δικαιοσύνη σε όλα τα στάδια (προεπιλογή, ψηφοφορία), είτε, το πιθανότερο, επιλογή των υποψηφίων αποκλειστικά από το δικαστικό σώμα και τελική απόφαση από την Προεδρία της Δημοκρατίας.