Κοιμούνται και ξυπνούν μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Τρία ολόκληρα χρόνια περνούν τη μέρα και τη νύχτα στο πεζοδρόμιο της Κυψέλης, καθώς στην Ελλάδα του 2025 δεν καταφέρνουν να βρουν έναν χώρο για να ζήσουν αξιοπρεπώς.
«Ένα σπίτι να μπούμε μέσα… Δεν αντέχω άλλο, είμαι κουρασμένος, απελπισμένος», λέει ο κύριος Χρήστος, 70 χρόνων, που πάσχει από ζαχαρώδη διαβήτη.
«Μπορεί να είμαστε άστεγοι, αλλά παραμένουμε αξιοπρεπείς», προσθέτει με μια συγκρατημένη δύναμη, ενώ η φράση «Υπομονή, είναι αδιέξοδο» αποτυπώνει την καθημερινή τους μάχη.
Η γειτονιά τους αγαπά και τους φροντίζει, όμως η ανάγκη τους για μια πραγματική στέγη γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική. «Πολύ δύσκολα. Θέλουμε ένα φθηνό σπίτι. Ακόμη και ένα μικρό σπιτάκι θα μας βοηθούσε», λένε.
Οι ώρες μέσα στο αυτοκίνητο κυλούν βασανιστικά. Πόσο ακόμη θα κοιμούνται σε ένα κάθισμα; Πόσο ακόμη θα πρέπει να ζητούν τα αυτονόητα;
Το μόνο που ζητούν είναι ένα μέρος για να ζήσουν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια – ένα χώρο που να μπορούν να ονομάσουν σπίτι τους.