Μια οικογένεια τεσσάρων γενεών αφιερωμένη στην προσφορά και την αλληλεγγύη μέσα από το έργο του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού – Από τον προπάππο στο δισέγγονο που είναι μόλις 4 ετών – Ο εθελοντισμός, όπως αναφέρει ο Αρχιεκπαιδευτής Χρήστος Αντωνιάδης, απαιτεί πάθος – Όσα αναφέρει στη Cyprus Times για τη δημιουργία Πρώτων Βοηθειών στον Ερυθρό Σταυρό και όσα τον συγκλόνισαν
Μια οικογένεια, τέσσερις γενιές, με έναν κοινό στόχο, την προσφορά. Τέσσερις γενιές αφιερωμένες στην αλληλεγγύη και στο έργο του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού.
Ο πατέρας, εθελοντής από τα δύσκολα χρόνια της Τουρκικής Εισβολής. Ο γιος ξεκίνησε από τον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό. Η κόρη, εμπνευσμένη από το παράδειγμα του πατέρα και το εγγονάκι μόλις τεσσάρων ετών που μεγαλώνει με τα πρότυπα του παππού και της μητέρας.
«Ο εθελοντισμός είναι μεγάλη λέξη, η προσφορά δεν διδάσκεται πρέπει να το έχει κάποιος, να έχει το πάθος», αναφέρει σε συνέντευξή του στη Cyprus Times, ο Αρχιεκπαιδευτής Πρώτων Βοηθειών του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού, Χρήστος Αντωνιάδης.
Η εθελοντική δράση της οικογένειας του κ. Αντωνιάδη μετρά επίσημα τρεις γενιές, με το μικρό του εγγονάκι να φαίνεται πως θα συνεχίσει την παράδοση καθώς το ενδιαφέρον που επιδεικνύει είναι μεγάλο αλλά και ουσιώδες.
- Τα σχολεία που βραβεύτηκαν στον διαγωνισμό ζωγραφικής του Ερυθρού Σταυρού
- Δίπλα στους ευάλωτους ενόψει Πάσχα και φέτος ο Ερυθρός Σταυρός – Πέραν των 2.500 οικογενειών
- Πακέτα αγάπης σε πάνω από 2.000 οικογένειες από τον Ερυθρό Σταυρό
Η ιστορία ξεκινά από τον πατέρα του κ. Αντωνιάδη, Πάνο Αντωνιάδη, καθώς όπως μας είπε, λόγω της Τουρκικής Εισβολής στην Κύπρο το 1974, από τοπογράφος στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων αποσπάστηκε στον Ερυθρό Σταυρό ως Εθελοντής για τους εγκλωβισμένους και τους αιχμαλώτους. Η δράση του ωστόσο, δεν σταμάτησε ποτέ καθώς διήρκησε σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του.
«Έχει τιμηθεί από τον Πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη και τον Πρόεδρο Σπύρο Κυπριανού», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Χρήστος Αντωνιάδης.
Ερωτηθείς αν ο πατέρας του μιλούσε για την εθελοντική του δράση κατά τη διάρκεια του πολέμου αλλά και τα επόμενα χρόνια, ο κ. Αντωνιάδης ανέφερε πως, στεναχωριόταν να μιλά για εκείνη την περίοδο. «Πολύ λίγο μου μιλούσε για τη δράση του στον πόλεμο γιατί στεναχωριόταν, είδε πολλά πράγματα. Πολλές φορές κάναμε δύο, τρεις μέρες να τον δούμε».
Ένα συγκλονιστικό περιστατικό από τα λίγα που του διηγήθηκε ο πατέρας του και το οποίο έμεινε χαραγμένο στη μνήμη του, είναι όταν κλήθηκε να πάει στο Καϊμακλί να πάρει πληγωμένους και να τους μεταφέρει στο νοσοκομείο και αντιλήφθηκε ότι ο στρατιώτης, ο οποίος ήταν νεκρός, ήταν ο γιος του κουμπάρου του. «Τον έπιασε πάνω του, τον μετέφερε. Σοκαρίστηκε και δεν ήξερε πως να ενημερώσει τον πατέρα του στρατιώτη».
Όπως μας είπε ο κ. Αντωνιάδης, ο πατέρας του στεκόταν και δίπλα στις γυναίκες, οι οποίες υπέστησαν βιασμούς στον πόλεμο.
«Μία κυρία που γνώρισα στην πορεία, μου ανέφερε πως όταν ήταν νεαρή και έρχονταν οι γυναίκες που βιάστηκαν στον πόλεμο για κατάθεση ο πατέρα μου Πάνος ήταν πάντα δίπλα τους και τις στήριζε. Δεν μπορείς να φανταστείς τι άκουσε και τα είχε μέσα του και ποτέ δεν μας είπε τίποτα».
Η εθελοντική του δράση διήρκησε σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του
Σύμφωνα με τον κ. Αντωνιάδη η εθελοντική δράση του πατέρα του υπήρξε αδιάληπτη σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του. «Θυμάμαι πως όποτε είχε κάποιο τροχαίο κατέβαινε να βοηθήσει όσο ήξερε και εγώ τον έβλεπα, έτσι είχα τα ερεθίσματα», ανέφερε ο κ. Αντωνιάδης.
«Ο πατέρας μου πέθανε στα 88 του αν δεν τον κρατούσαμε εμείς στα 80 τόσα του χρόνια θα πήγαινε ακόμα στον Ερυθρό Σταυρό. Ό,τι χρειαζόταν το έκανε, έπαιρνε στο οδόφραγμα τα φάρμακα και τα φαγητά για τους εγκλωβισμένους».
Η μοίρα και οι επιλογές του Χρήστου προδιέγραψαν την πορεία του ως εθελοντή
Επηρεασμένος από τον πατέρα του, αλλά και με το δικό του πάθος για τον εθελοντισμό, ο Χρήστος Αντωνιάδης μιλά για τη δική του πορεία σε αυτό το όμορφο, δύσκολο και απαιτητικό μονοπάτι.
Ένα συμβάν, ήταν όπως μας είπε, η αρχή για να μπει στον εθελοντισμό. «Όταν ήμουν 15 ετών περίπου ένας συμμαθητής μου χτύπησε με το ποδήλατο και χρειαζόταν αίμα στο Γενικό Νοσοκομείο. Πήγα να δώσω αλλά επειδή έπρεπε να είσαι 16 ετών και πάνω είπα ψέματα και υπέγραψα για τους γονιούς μου και έτσι έδωσα αίμα. Εκείνο ήταν το ξεκίνημα για να μπω στον εθελοντισμό, πήγαινα με τον μπαμπά μου στον Ερυθρό Σταυρό και γράφτηκα στο Τμήμα Νέων».
Οι σπουδές στην Αμερική και η εμπλοκή με τον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό
Μετά τη θητεία του στον στρατό, ο κ. Αντωνιάδης μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες για σπουδές. Αν και αρχικά είχε σκοπό να ακολουθήσει διαφορετικό αντικείμενο, το πάθος του για τη διδασκαλία και την προσφορά τον οδήγησε να αλλάξει πορεία.
«Μετά τον στρατό πήγα στην Αμερική, όπου αρχικά ξεκίνησα σπουδές σε άλλο κλάδο. Τελικά όμως, ακολούθησα τη Φυσική Αγωγή με ειδίκευση σε θέματα υγείας. Εκεί απέκτησα και την πρώτη μου πιστοποίηση ως εκπαιδευτής Πρώτων Βοηθειών από τον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό». Έτσι ο κ. Αντωνιάδης εδώ και 40 χρόνια, από το 1985, διδάσκει Πρώτες Βοήθειες.
Ερχόμενος λοιπόν πίσω στα πάτρια εδάφη ο κ. Χρήστος, άρχισε δουλειά σε ιδιωτικό σχολείο και εκεί ένταξε τις Πρώτες Βοήθειες μέσα στο πρόγραμμα των μαθημάτων.
Δημιουργία Πρώτων Βοηθειών στον Ερυθρό Σταυρό και οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν
Ξεκινήσαμε μαζί με άλλα άτομα να στήσουμε τις Πρώτες Βοήθειες στον Ερυθρό Σταυρό από μια κόλλα χαρτί, είπε χαρακτηριστικά ο κ. Αντωνιάδης. Όπως διηγείται, όλα ξεκίνησαν όταν του ζήτησαν από τον Ερυθρό Σταυρό να στήσουν το Τμήμα Πρώτων Βοηθειών.
«Μου είπαν, γίνεται Ερυθρός Σταυρός και να μην έχει Πρώτες Βοήθειες; Τους λέω έχετε δίκαιο και μου ζήτησαν βοήθεια για να στήσουμε το Τμήμα Πρώτων Βοηθειών στον Ερυθρό Σταυρό. Και έτσι και έγινε. Πήγα στον Ερυθρό Σταυρό μαζί με την κ. Γιανούλλα Σκορδή που ήταν και εκείνη εκπαιδεύτρια και μου είπε έλα να σε βοηθήσω να στήσουμε τις Πρώτες Βοήθειες. Ξεκινήσαμε μαζί με άλλους από μια κόλλα χαρτί, μαζεύαμε κόσμο, ξεκινήσαμε προγράμματα, συνεργασίες και συνεργαστήκαμε με τον Αγγλικό Ερυθρό Σταυρό. Φέραμε Αρχιεκπαιδευτή από την Αγγλία και μας εκπαίδευσε για να μας πιστοποιήσουν. Έπρεπε να κάνουμε προγράμματα, εκπαιδεύσεις, να βρούμε υλικό κλπ.».
Υπήρχαν δυσκολίες μέχρι να υλοποιηθεί ο στόχο τους για δημιουργία των Πρώτων Βοηθειών «αλλά τα καταφέραμε», τόνισε ο ίδιος.
Ερωτηθείς, αν οι γνώσεις που αποκόμισε αλλά και όσα βίωσε στην Αμερική στάθηκαν αρωγός στο να υλοποιήσει τους στόχους του στην Κύπρο ο κ. Αντωνιάδης είπε πως, αυτό που τον βοήθησε είναι η εμπειρία και η ανοιχτή γνώση, για να διαμορφώσει το πρόγραμμά του και να πετύχει. «Εκπαιδεύτηκα από τους Αμερικανούς αλεξιπτωτιστές, δεν σταμάτησα να εκπαιδεύομαι». Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως ο ίδιος είναι εκπαιδευτής Πρώτων Βοηθειών και για τα ζώα. «Θα μεταβώ στην Ελλάδα για να πάρω την πιστοποίηση από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό».
Εξοπλισμός και εκπαιδευτές
Όσον αφορά τη σημερινή κατάσταση στο Τμήμα Πρώτων Βοηθειών του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού, ο κ. Αντωνιάδης σημείωσε πως υπάρχουν 10 εκπαιδευτές και καλοί. «Είχαμε και εκπαιδευτές, οι οποίοι ήρθαν και έφυγαν, λόγω των δυσκολιών».
Σημαντική ήταν η προσφορά του Νορβηγικού Ερυθρού Σταυρού στον Κυπριακό Ερυθρό Σταυρό καθώς σύμφωνα με τον κ. Αντωνιάδη, παρείχε ακριβό υλικό για τις Πρώτες Βοήθειες. Οι τελευταίες κούκλες που έχει στην κατοχή του ο Κ.Ε.Σ είναι ηλεκτρονικές και στοιχίζουν 2,5 χιλιάδες η μία. «Μας τις έκανε δώρο ο Νορβηγικός Ερυθρός Σταυρός με τον οποίο κάναμε συνεργασία και εκπαίδευση. Δεν είναι φτηνός ο εξοπλισμός, αλλά τα καταφέρνουμε».
Όπως τόνισε ο κ. Αντωνιάδης αυτό στο οποίο υπάρχει ανάγκη δεν είναι τα χρήματα αλλά οι εθελοντές, που δυστυχώς δεν είναι αρκετοί. «Χρειαζόμαστε νεαρούς εθελοντές που να μπορούν να μας βοηθήσουν και δυστυχώς δεν υπάρχουν αρκετοί εθελοντές».
Τα περιστατικά που τον συγκλόνισαν
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια πορείας τους ως Αρχιεκπαιδευτής Πρώτων Βοηθειών ο κ. Αντωνιάδης έζησε και καταστάσεις που του προξένησαν φόβο και αγωνία.
Ένα περιστατικό αφορούσε μαθητή που τραυματίστηκε στο πρόσωπο ενώ έπαιζε ποδόσφαιρο εκτός σχολείου, με αποτέλεσμα να φράξει ο αεραγωγός του λόγω πτώσης της γλώσσας. Οι συμμαθητές του, που γνώριζαν Πρώτες Βοήθειες, κατάφεραν να τον σώσουν, ενώ σύμφωνα με τον κ. Αντωνιάδη, όλοι οι παρευρισκόμενοι πάγωσαν.
Ένα άλλο περιστατικό συνέβη όταν ένα παιδί δέχτηκε κλωτσιά στο πρόσωπο, προκαλώντας επίσης απόφραξη αεραγωγού. Οι προσπάθειες διήρκησαν για αρκετή ώρα και τελικά κατάφεραν να ανοίξουν τον αεραγωγό, αλλά η εμπειρία τους, όπως είπε ο κ. Αντωνιάδης, τους σημάδεψε για μήνες.
Η ενασχόληση την κόρης του Έλενας με τον Ερυθρό Σταυρό
Μια μικρή βοήθεια την οποία της ζήτησε ο πατέρας της στάθηκε η αφορμή ώστε η Έλενα Αντωνιάδη, μητέρα τριών παιδιών το ένα μόλις δύο μηνών, να ξεκινήσει την εθελοντική της δράση. Η αφοσίωσή της στο Τμήμα Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού και η θέλησή της να βοηθήσει τους άλλους την οδήγησαν να αφιερώνει σημαντικό χρόνο και ενέργεια στη δράση.
Η Έλενα ξεκίνησε την εθελοντική της πορεία στα 30 της χρόνια, όταν ο κ. Αντωνιάδης χρειάστηκε βοήθεια στα οργανωτικά λόγω αυξημένου φόρτου εργασίας. Σύντομα αποφάσισε να γίνει εκπαιδεύτρια Πρώτων Βοηθειών, αφιερώνοντας καθημερινά περίπου τρεις ώρες στη δράση.
Συνομιλώντας με την Έλενα μας τόνισε πως, δεν σκέφτηκε ποτέ να σταματήσει. «Με γεμίζει αυτή η δραστηριότητα», αναφέρει χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον μετά από κάποια περιστατικά που έζησε η ίδια και στα οποία έπρεπε να αναλάβει δράση. «Τότε είδα πόσο σημαντικό είναι».
Κατά την περίοδο της πανδημίας, και ενώ ήταν έγκυος, εντόπισε πολλές μαμάδες που χρειάζονταν στήριξη στην καθημερινότητά τους και ζητούσαν συμβουλές μέσω των social media, τότε η Έλενα αποτάθηκε στον πατέρα της και έτσι αποφάσισαν να δημιουργήσουν τις πρώτες ομάδες Πρώτων Βοηθειών για εγκυμονούσες και νέες μητέρες. Η δράση τους περιλαμβάνει εκπαιδεύσεις, εκδηλώσεις κ.α.
Όπως ανέφεραν πατέρας και κόρη, «συνειδητοποιήσαμε πόση απήχηση είχε όταν κάναμε μια εκδήλωση στη Λεμεσό με την αίθουσα να είναι κατάμεστη».
Η αφοσίωση της Έλενας δείχνει πως το πάθος και η εθελοντική προσφορά μπορούν παρά τις δυσκολίες να συνδυαστούν με την καθημερινή ζωή και την οικογένεια. Η Έλενα συνέχισε την παράδοση και όπως φαίνεται, ο μόλις 4 ετών γιός της, ένας μικρός εθελοντής, δεν πρόκειται να την σταματήσει.
Εθελοντής με γνώσεις ετών… τεσσάρων!
Λένε πως οι πράξεις και όχι τα λόγια δίνουν το παράδειγμα στα παιδιά. Αυτό αποδεικνύεται μέσα από την ιστορία της οικογένειας Αντωνιάδη.
Ένα παιδί μόλις τεσσάρων ετών επηρεασμένο από την οικογένειά του αλλά και έχοντας τη δική του αγάπη για τον εθελοντισμό, επιδεικνύει ενδιαφέρον, βλέπει, μαθαίνει, δρα, δείχνοντας ευαισθησία και προνοητικότητα προς τους άλλους.
«Το παιδί βλέπει τη δράση μας, ερχόταν μαζί μας και τώρα ζητά να έρχεται συνεχώς, θέλει να μαθαίνει, δεν θέλει να φεύγει από τις εκπαιδεύσεις και έμαθε να κάνει και τεχνητή αναπνοή», αναφέρει με περηφάνια και συγκίνηση ο παππούς του Χρήστος Αντωνιάδης.
Έχει αναπτύξει το αίσθημα της προσφοράς, σημειώνει η μητέρα του Έλενα φέρνοντας παραδείγματα τα οποία το αποδεικνύουν.
«Μια ημέρα κτύπησε ένα παιδάκι και αμέσως του έφερε πάγο τον οποίο τοποθέτησε στο κτύπημα. Επίσης μια νύχτα όταν ήμουν έγκυος κτύπησα, αλλά όχι σοβαρά και με ρώτησε μαμά να πάρω τον αριθμό 112;». Αυτά αποδεικνύουν πως ο μικρός έχει δημιουργήσει το αίσθημα της προνοητικότητας, αναφέρει η μητέρα του.
Προγράμματα κατάρτισης στις Πρώτες Βοήθειες
Ο Κυπριακός Ερυθρός Σταυρός (Κ.Ε.Σ.) είναι εγκεκριμένος Παροχέας Προγραμμάτων Κατάρτισης στις Πρώτες Βοήθειες στην Εργασία από το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως αναφέρονται στους Περί Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία (Πρώτες Βοήθειες) Κανονισμούς του 2009. Οι εκπαιδευτές του έτυχαν εκπαίδευσης από τον Βρετανικό, τον Νορβηγικό και τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό.
Το άρθρο Τέσσερις γενιές εθελοντών στον Ερυθρό Σταυρό. Από τον προπάππο στον πόλεμο μέχρι το δισέγγονο σήμερα (pics) εμφανίστηκε πρώτα στο Cyprus Times.