Για τρεις μήνες αναρωτιέται η ποδοσφαιρική Ελλάδα τι έφταιξε και η πιο ταλαντούχα ομάδα των τελευταίων χρόνων τέθηκε νοκάουτ από τη διεκδίκηση της πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2026 από τα μισά της διαδρομής. Το αίτιο αποκαλύφθηκε επιτέλους με εντυπωσιακό τρόπο το Σάββατο, στο «Γ. Καραϊσκάκης», στο παιχνίδι με τη Σκωτία. Η Γαλανόλευκη υποφέρει από ιογενή λοίμωξη του αμυντικού της συστήματος ως απόρροια της απουσίας σεβασμού προς τον προπονητή της.
Τον σεβασμό είτε τον κατακτάς είτε τον επιβάλεις. Στην περίπτωση του ομοσπονδιακού προπονητή δεν έχει συμβεί τίποτε από τα δύο. Ο προπονητής τα δικαιολογεί όλα, τα θεωρεί μέρος του παιχνιδιού ή για την ακρίβεια, μέρος της τακτικής που θέλει να εμφυσήσει. Πόσες φορές έχετε δει τον εκλέκτορα να βάζει τις φωνές στη διάρκεια αγώνα ύστερα από ένα λάθος; Ποτέ. Το ελληνικό ταμπεραμέντο μοιάζει με ατίθασο άτι στο οποίο αν του δώσεις τον παραμικρό ελεύθερο χώρο είναι ικανό να διαλύσει τα πάντα. Ο πρώτος που το είχε αντιληφθεί ήταν ο Οτο Ρεχάγκελ. Τα άρθρα που είχαν γραφεί επί των ημερών του και εστίαζαν στο πάντρεμα της γερμανικής πειθαρχίας με την ελληνική κουλτούρα ήταν αμέτρητα και αιτιολογούσαν τη μεγάλη επιτυχία εκείνης της ομάδας. Απ’ ό,τι φαίνεται ωστόσο τα μυστικά της επιτυχημένης συνταγής έχουν κλειδωθεί σε κάποιο ερμάριο και σκονίζονται. Η Εθνική όμως, δεν είναι νηπιαγωγείο αλλά μια αρένα ανταγωνισμού στην οποία για να επιβιώσεις πρέπει να είσαι σκληρός, δυνατός, αλάνθαστος.
Ο Βλαχοδήμος δήλωσε πως απέδειξαν ότι τα τελευταία αποτελέσματα ήταν μια κακή στιγμή. Αυτό κατάλαβε; Το να προηγείσαι 3-0 απέναντι σε μια νεκρή Σκωτία και στο τέλος να κοιτάς το ρολόι πότε θα τελειώσει το ματς για να μη δεχτείς την ισοφάριση ήταν απόδειξη υπεροχής;
Το να έχεις 1,36 xG (αναμενόμενα γκολ) στο πρώτο ημίχρονο το οποίο μετατράπηκε σε 0,57 στην επανάληψη με τους Σκωτσέζους να το ανεβάζουν αντίστοιχα από 0,91 σε 1,45 και να μετατρέπεις μία άτεχνη ομάδα σε Εθνική Βραζιλίας είναι επιτυχία; Το ίδιο και χειρότερα είχε συμβεί στη Γλασκώβη. Δεν υπήρξε επίσης παιχνίδι της Γαλανόλευκης στα προκριματικά που να μη δέχτηκε γκολ – ακόμα και από τη Λευκορωσία.
Ο εκλέκτορας της Εθνικής με την ασυλία που προσφέρει στους παίκτες και τις αγωνιστικές τακτικές του έχει αφοπλίσει το μπαζούκας με το οποίο πολεμούσε πάντοτε η ομάδα, την άμυνα η οποία χρειάζεται μυαλό, καρδιά και πόδια. Τα δύο τελευταία τα διαθέτουμε. Το πρώτο μας λείπει. Χωρίς άμυνα καμία ομάδα στον κόσμο δεν πήγε μακριά.