Η Εθνική μας ολοκληρώνει απόψε τη συμμετοχή της στον όμιλο των προκριματικών του Μουντιάλ του 2026 με ένα παιχνίδι στην Ουγγαρία με αντίπαλο τη Λευκορωσία. Τι πρέπει να κάνει η Εθνική μας απόψε; Πρέπει απλά να κερδίσει. Και γιατί, όπως έχω εξηγήσει και σε προηγούμενες περιπτώσεις, έχει ανάγκη τις νίκες για να καλυτερεύσει τη βαθμολογία της στα ranking της FIFA και της UEFA, αλλά και γιατί οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές που την αποτελούν χρειάζεται να βρουν λίγη παραπάνω σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Είναι πολύ χαρακτηριστικές οι δηλώσεις που έκανε ο τερματοφύλακας Οδυσσέας Βλαχοδήμος μετά το παιχνίδι της Εθνικής μας με τη Σκωτία. «Παίξαμε πολύ καλά παρά ταύτα. Ο αντίπαλος τα έδωσε όλα επίσης. Χαίρομαι για τη νίκη και τη χρειαζόμασταν οπωσδήποτε έπειτα από τρεις ήττες» είπε μεταξύ άλλων. Τα ακούς αυτά και αναρωτιέσαι πού είδε το πολύ καλό παιχνίδι της Εθνικής μας το Σάββατο ο διεθνής μας τερματοφύλακας…
Αγχος
Ωστόσο αυτές οι δηλώσεις μαρτυρούν κάτι απλό: το άγχος των παικτών του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Τα αρνητικά αποτελέσματα τα παιδιά αυτά τα φοβούνται πλέον και το αποτέλεσμα είναι πάντα οι νίκες να τους μοιάζουν αποτέλεσμα καλών εμφανίσεων. Το κατανοώ. Οι διεθνείς μας θέλουν να κερδίζουν και για να μείνουν μακριά από ενοχλητικές συζητήσεις που εύκολα οδηγούν και τους ίδιους στο στόχαστρο μιας ισοπεδωτικής κριτικής. Δεν ζούνε στον πλανήτη Αρη. Ξέρουν πολύ καλά ότι οι προσδοκίες από τους ίδιους είναι τεράστιες. Οι προσδοκίες φαίνεται να μην τους ανησυχούν: επαναλαμβάνουν σε κάθε ευκαιρία ότι το μέλλον είναι δικό τους. Αλλά η κριτική δεν μοιάζει να τους αρέσει. Τους τρομάζει μάλλον.
Πειράματα
Το αποψινό ματς με τη Λευκορωσία σε άλλες εποχές θα λέγαμε ότι προσφέρεται και για κάποια πειράματα – για να δει, για παράδειγμα, ο ομοσπονδιακός μας προπονητής επί το έργον κάποιους ποδοσφαιριστές που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί πολύ, όπως τον Κωστούλα, τον Τεττέη, τον Χατζηδιάκο, τον Ρότα κ.ά. Δεν ξέρω τι θα αποφασίσει ο Γιοβάνοβιτς, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζονται ρίσκα. Ακολουθούν οκτώ ολόκληροι μήνες στους οποίους η Εθνική μας δεν έχει καμία επίσημη αγωνιστική υποχρέωση. Ο Γιοβάνοβιτς θα έχει χρόνο για φιλικά ματς ώστε να δει όποιον θέλει. Απόψε χρειάζεται απλά να δει την ομάδα του να κερδίζει. Και χρόνο και τους Λευκορώσους…
Συνέντευξη
Ο Γιοβάνοβιτς ήταν από τα βασικά θέματα της συνέντευξης του μεγαλομετόχου του Παναθηναϊκού την Κυριακή το βράδυ. Ο Γιάννης Αλαφούζος είχε αρκετό καιρό να παραχωρήσει μία συνέντευξη. Αποφάσισε να δώσει μία σε πολλούς και επιλεγμένους δημοσιογράφους κι αν κρίνω από τον θόρυβο που προκάλεσε πέτυχε τον στόχο. Αλλά για μια στιγμή. Γιατί είναι καλό κάποιος να δώσει μια συνέντευξη για να προκαλέσει θόρυβο; Αν είσαι ποδοσφαιρικός παράγοντας μια συνέντευξη τη δίνεις για έναν και μόνο λόγο: για να εξηγήσεις στον κόσμο της ομάδας (γιατί στον κόσμο της ομάδας απευθύνεσαι…) τι θέλεις να κάνεις από δω και πέρα, ειδικά αν έχουν προηγηθεί χρόνια αποτυχιών. Αν στη συνέντευξη του Αλαφούζου υπήρξε ένα πρόβλημα είναι ακριβώς ότι αυτό δεν έγινε κατανοητό.
Αυτοκριτική
Ο πρόεδρος του ΠΑΟ έκανε αυτοκριτική ζητώντας μάλιστα και συγγνώμη για αποτυχίες, έκανε επίθεση στον Ολυμπιακό γιατί ξέρει ότι μόνο αν κάνει σε αυτόν επίθεση μπορεί να είναι συμπαθής ειδικά στους οργανωμένους οπαδούς που μάλιστα συνάντησε μία ημέρα πριν, διηγήθηκε διάφορες ιστορίες με πρωταγωνιστή τον ίδιο και τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, το φάντασμα του οποίου μοιάζει να στοιχειώνει τον Παναθηναϊκό. Αλλά ομολογώ πως δεν κατάλαβα τίποτα για το τι μέλλει γενέσθαι. Ναι, ανέλαβε σύμβουλός του ο Φράνκο Μπαλντίνι, προσελήφθη ο Στέφανος Κοτσόλης με μεταγραφή από την Κηφισιά, γύρισε σε ρόλο αντιπροέδρου όπως ακούστηκε ο Λεωνίδας Μπουτσικάρης, όπου να ‘ναι καταφθάνει για τεχνικός διευθυντής ένας Ισπανός ονόματι Κορόνα, και ανέλαβε προπονητής ο Ράφα Μπενίτεθ. Αλλά όλα αυτά τα ξέραμε.
Ιβάν
Αν δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο είναι γιατί δεν υπάρχει κάτι που να προδιαθέτει ότι θα αλλάξει ο τρόπος που ο Αλαφούζος διοικεί τον Παναθηναϊκό. Ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού πάντα ακούει τους τεχνικούς διευθυντές (για τον απολυμένο Γιάννη Παπαδημητρίου είπε ότι έκανε καλές μεταγραφές…) και συνήθως στηρίζει τους προπονητές στη δουλειά των οποίων πιστεύει (σαν χθες ήταν που παρουσίασε γεμάτος υπερηφάνεια τον Αντρέα Στραματσόνι π.χ., την πρόσληψη του οποίου χαρακτήρισε λάθος). Επίσης πάντοτε ακούει τους συμβούλους του: το πρόβλημα είναι ότι αυτοί αλλάζουν συχνά. Αλλά ο τρόπος είναι τρόπος και δεν αλλάζει: ο Αλαφούζος θα συνεχίσει όπως τον ξέρουμε, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά τα χρήματα που θα ξοδέψει (γιατί πάλι θα ξοδέψει πολλά χρήματα…) θα πιάσουν τόπο. Αλλά δεν ξέρω αν χρειάζεται να κάνεις μια συνέντευξη Τύπου για να αναφερθείς σε μια ελπίδα. Μια συνέντευξη την κάνεις κυρίως για να εξηγήσεις τι θα αλλάξει στο μέλλον. Αλλά στη συνέντευξη αυτή πιο πολλές φορές ακούστηκε το όνομα του Γιοβάνοβιτς από αυτό του Μπενίτεθ.
Είδηση
Διάβασα ότι η μία και μεγάλη είδηση αυτής της συνέντευξης είναι ότι ο Αλαφούζος είπε ότι αν υπάρχει κάποιος που θέλει να αναλάβει την ΠΑΕ είναι έτοιμος να το συζητήσει. Συγγνώμη, αλλά κι αυτό δεν είναι καινούργιο. Πρέπει να το ‘χει πει τουλάχιστον τέσσερις φορές μέχρι τώρα – μπορεί και περισσότερες. Σε προηγούμενα μάλιστα επεισόδια συζήτησε και σοβαρά μία τέτοια πιθανότητα. Μία συζήτησε με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο (που είχε κάνει και συνέντευξη Τύπου για να μας διαφωτίσει για τα γιατί της τελικής διαφωνίας) και μια άλλη με τον ταϊλανδό επιχειρηματία Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ. Καμία από τις δύο αυτές συζητήσεις δεν ολοκληρώθηκε ποτέ – αυτή με τον Παϊρότζ ευτυχώς για τον ΠΑΟ καθώς αυτός στράφηκε τελικά στην αγορά της Ρουμανίας, αγόρασε μια ομάδα από εκεί (τη Μουσκρόν) και τη βούλιαξε. Ο Αλαφούζος δεν έχει κανέναν σκοπό να πουλήσει τον Παναθηναϊκό, πόσω μάλλον όταν αυτός σε πολύ λίγο καιρό θα έχει και το δικό του γήπεδο. Απλά τόνισε πως όσα έχουν ακουστεί τελευταία για επενδυτές κ.λπ. είναι παραμύθια. Αλλά και για αυτό δεν χρειαζόταν μια συνέντευξη Τύπου: αρκούσε μια ανακοίνωση.
Προσκήνιο
Επομένως γιατί έγιναν όλα; Νομίζω γιατί απλά ο πρόεδρος του ΠΑΟ ήθελε να δείξει πως επανέρχεται στο προσκήνιο. Θα τον βλέπουμε δηλαδή να μιλάει στο τέλος των παιχνιδιών, να συνδιαλέγεται με τους οργανωμένους, να κάνει παρεμβάσεις σε εκπομπές, να πηγαίνει στη Λίγκα, να γράφει στο Twitter. Ωραία όλα. Αλλά τα ‘χουμε ξαναδεί…