Ο αποκλεισμός της εθνικής μας ομάδας από τα τελικά του Μουντιάλ του επόμενου καλοκαιριού είναι ένα αποτέλεσμα που προκάλεσε αρκετό προβληματισμό. Υπάρχει μια κοινή συμφωνία ότι η συγκεκριμένη εθνική ομάδα έχει εξαιρετικό υλικό. Στο πρόσωπο του ομοσπονδιακού τεχνικού Ιβάν Γιοβάνοβιτς υπάρχει επίσης τεράστιος σεβασμός. Αν ήταν άλλος στη θέση του δεν ξέρω αν θα συνέχιζε στην Εθνική έπειτα από αυτά τα αποτελέσματα. Τον Γιοβάνοβιτς όμως ο πρόεδρος της ΕΠΟ Μάκης Γκαγκάτσης τον διαβεβαίωσε ότι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να συνεχίσει τη δουλειά του, τη βραδιά που ο αποκλεισμός της Εθνικής επιβεβαιώθηκε και μαθηματικά, μετά την ήττα από τη Δανία στην Κοπεγχάγη δηλαδή. Αν το υλικό είναι καταπληκτικό και ο προπονητής δεν έχει ευθύνη για τον αποκλεισμό, τι άραγε έφταιξε κι αυτός προέκυψε; Προσπαθώντας να απαντήσω σε αυτή την απορία έριξα μια ματιά στο πώς τα κατάφεραν να προκριθούν στα τελικά του Μουντιάλ οι 12 ευρωπαϊκές ομάδες που πήραν πρωτιές στους ευρωπαϊκούς ομίλους των προκριματικών.
Τρόπος
Δεν είναι όλες ίδιες αυτές οι ομάδες και δεν τα κατάφεραν με τον ίδιο τρόπο. Χωρίζονται σε δύο γκρουπ. Στο ένα υπάρχουν παραδοσιακές ποδοσφαιρικές δυνάμεις, που δύσκολα θα μπορούσε να λείπουν από τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όταν μάλιστα σε αυτό παίρνουν μέρος 48 ομάδες και 16 από την Ευρώπη ειδικά. Δεν είναι ομάδες όμοιες και δεν τα κατάφεραν με τον ίδιο τρόπο. Το κοινό στοιχείο τους όμως είναι ότι θεωρούνται μεγάλες. Και πολύ σωστά.
Μεγάλοι
Η Αγγλία προκρίθηκε χωρίς να δεχτεί γκολ και έχοντας κερδίσει όλα τα παιχνίδια. Αντιπροσωπεύει το ακριβότερο και ποιοτικότερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη. Από το 2018 που αγωνίστηκε στον ημιτελικό του Μουντιάλ της Ρωσίας δεν κάνει λάθος σε προκριματικά, όχι μόνο σε αυτά του Παγκοσμίου Κυπέλλου αλλά και του Euro, στον τελικό του οποίου έχει αγωνιστεί δύο σερί φορές: τους έχασε, το 2021 από την Ιταλία και το 2024 από την Ισπανία, αλλά η παρουσία της σ’ αυτούς μαρτυρά μία σταθερότητα με βάση την οποία πορεύεται. Σταθεροί είναι και οι Γάλλοι, παγκόσμιοι πρωταθλητές το 2018 και φιναλίστ του τελικού το 2022. Γύρω από τον Εμπαπέ έχουν μια ομάδα που αν είναι στοιχειωδώς σοβαρή στα προκριματικά δεν έχει πρόβλημα. Σχετικά εύκολα προκρίθηκαν και οι Ολλανδοί. Η συγκεκριμένη φουρνιά ποδοσφαιριστών που έχει στα χέρια του ο κόουτς Κούμαν είναι εξαιρετική, καθώς υπάρχουν σε αυτήν και καλοί κεντρικοί αμυντικοί, πράγμα που όταν μιλάμε για την Ολλανδία δεν είναι δεδομένο. Ως παραδοσιακή δύναμη τα κατάφερε τελικά και η Γερμανία. Δεν έκανε τα καλύτερα προκριματικά, ο κόουτς Νάιγκελσμαν δεν έχει τόσο ξεκάθαρες ιδέες καθώς χρησιμοποίησε 30 ποδοσφαιριστές στη βασική ενδεκάδα στα ματς του ομίλου, χρειάστηκε για να σφραγίσει το εισιτήριό της να φτάσει στην τελευταία αγωνιστική, αλλά σε αυτήν έκανε επίδειξη δύναμης διαλύοντας τους διεκδικητές της πρόκρισης Σλοβάκους με 6-0. Την τελευταία αγωνιστική προκρίθηκε και η συνεπέστατη και γεμάτη ταλέντο Πορτογαλία, μια ομάδα που αν οι παίκτες της οποίας δεν αγωνίζονταν όλοι για τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τα ρεκόρ του, θα είχε προκριθεί ακόμα πιο εύκολα. Αντίθετα από τους Γερμανούς και τους Πορτογάλους, οι Ισπανοί την τελευταία αγωνιστική έπαιξαν ένα ωραίο φιλικό με τους Τούρκους το οποίο τελείωσε με 2-2. Σ’ αυτό το ματς οι πρωταθλητές Ευρώπης δέχτηκαν για πρώτη φορά γκολ στη διαδικασία των προκριματικών, κυρίως γιατί ο κόουτς Ντε Λα Φουέντε έκανε τα πειράματά του.
Προκρίθηκαν
Η Εθνική Ελλάδος που απουσιάζει από τα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης από το 2014 δεν μπορεί φυσικά να συγκριθεί με αυτές τις ομάδες. Μάλλον πρέπει να μάθει από κάποιες άλλες που επίσης προκρίθηκαν.
Σκόρερ
Οι Νορβηγοί τα κατάφεραν πολύ θεματικά έχοντας στήσει μια σπουδαία επιθετική ομάδα γύρω από τον αποτελεσματικότερο σέντερ φορ των καιρών μας, δηλαδή τον Χάαλαντ. Ο πρώτος σκόρερ των προκριματικών του Μουντιάλ είναι φυσικά ο άνθρωπος-κλειδί της ομάδας αυτής, που επιστρέφει σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου έπειτα από το 1998. Επιθετική μηχανή, χωρίς έναν Χάαλαντ αλλά με πολλούς σπουδαίους κυνηγούς (Λουκάκου, Ντοκού, Ντε Κετελάρε, Τροσάρ, Σαλεμάκερς) παραμένει και το Βέλγιο. Ιδρωσε λίγο για να προκριθεί καθώς έφερε ισοπαλία με το Καζακστάν (1-1), αλλά στο τελευταίο ματς φόρτωσε το κακόμοιρο Λιχτενστάιν με επτά γκολ! Οι Κροάτες, που θα είναι πάλι παρόντες, μολονότι σε σχέση με το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 και φυσικά με αυτό του 2018 έχουν ανανεωθεί, εξακολουθούν να έχουν ως πρωταγωνιστή στις τάξεις τους τον καθηγητή Λούκα Μόντριτς, έναν αληθινό ηγέτη που μαθαίνει στους μικρότερους τι σημαίνει να τα δίνεις όλα για την Εθνική. Μια σπουδαία ποδοσφαιρική προσωπικότητα οδήγησε στα τελικά και τη Σκωτία, που πέρασε πρώτη από τον όμιλο της Εθνικής μας. Ο μεγάλος ΜακΤόμινεϊ, πρωταθλητής Ιταλίας πέρυσι με τη Νάπολι, πήρε από το χέρι την ομάδα του και την οδήγησε σε μια μεγάλη νίκη κόντρα στη Δανία σε ένα παιχνίδι αληθινό μπαράζ πρόκρισης. Η Σκωτία έχει γνώση των δυνατοτήτων της, παίζει για τους βαθμούς, δεν έχει έπαρση. Ανάλογα χαρακτηριστικά έχουν και η Ελβετία και η Αυστρία, δύο ομάδες που έχουν αφήσει πολλές θέσεις πίσω τη δική μας ομάδα στο ranking της FIFA καθώς ήταν παρούσες και στα τελικά του Εuro 2024. Οι Ελβετοί έχουν αποκτήσει αυτό που λέμε «κεκτημένη ταχύτητα». Είναι σύνολο οργανωμένο που δεν μοιάζει με Εθνική, αλλά με ποδοσφαιρική ομάδα που παίρνει μέρος σε κάποιο πρωτάθλημα. Το ίδιο ακριβώς και η Αυστρία. Οι δύο αυτές ομάδες έχουν προπονητές με τεράστιο κύρος στη χώρα τους. Ο Μουράτ Γιακίν είναι ένας θρύλος για το ελβετικό ποδόσφαιρο, καθώς ήταν και αρχηγός της Εθνικής. Ο Ραλφ Ράνγκνικ θεωρείται στην Αυστρία – και όχι μόνο – ένας αληθινός καθηγητής.
Ηγέτες
Ανακεφαλαιώνω. Ελβετοί, Αυστριακοί και Βέλγοι έχουν κεκτημένη ταχύτητα. Η Εθνική μας δύσκολα θα αποκτήσει κεκτημένη ταχύτητα κερδίζοντας συνεχόμενα παιχνίδια στο πολύ σκληρό για αυτή Νations League που ακολουθεί και στο οποίο θα έχει αντιπάλους που δεν είναι του χεριού της. Γιακίν και Ράνγκνικ δεν βλέπω να υπάρχουν ώστε να διώξουμε τον «κακό» Γιοβάνοβιτς και να τους βάλουμε στη θέση του. Οι Nορβηγοί, οι Kροάτες και οι Σκωτσέζοι τα έχουν καταφέρει γιατί έχουν ηγέτες. Οπότε αναζητούνται ηγέτες. Που δύσκολα βρίσκονται.