Η νομική ομάδα του Perry Kouroumblis προσπαθεί να εγείρει αμφιβολίες για την αξιοπιστία των στοιχείων που στηρίζουν τις κατηγορίες εναντίον του για τους φόνους της Suzanne Armstrong και της Susan Bartlett το 1977, στο σπίτι τους στην Easey Street, στο Collingwood.
Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι ο κατηγορούμενος δεν είναι ο δράστης του φονικού και ότι τα αποδεικτικά στοιχεία DNA -στα οποία βασίζεται «σχεδόν αποκλειστικά» η υπόθεση- είναι «αναξιόπιστα και πρέπει να αποκλειστούν».
Στο πλαίσιο της προκαταρκτικής ακρόασης για την υπόθεση των «φόνων της Easey Street», η Εισαγγελία υποστήριξε ότι δείγματα DNA του 66χρονου σήμερα, Perry Kouroumblis, που βρέθηκαν στoν τόπο του εγκλήματος, τον συνδέουν με τους θανάτους της Suzanne Armstrong και της Susan Bartlett, οι οποίες είχαν εντοπιστεί νεκρές με δεκάδες μαχαιριές στην οικία τους, στο «ελληνοκρατούμενο» τότε Collingwood.
Η Armstrong φέρεται να είχε επίσης βιαστεί.
Ο Kouroumblis έχει δηλώσει μέσω του δικηγόρου του, Dermot Dann KC, στο Melbourne Magistrates’ Court ότι επρόκειτο να δηλώσει αθώος (not guilty).
Τον περασμένο μήνα, ειπώθηκε στο δικαστήριο ότι η υπόθεση εναντίον του Perry Kouroumblis «βασιζόταν σχεδόν αποκλειστικά σε αποδεικτικά στοιχεία DNA» και πιθανότατα θα κατέρρεε αν αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία κρίνονταν ότι δεν μπορούσαν να ληφθούν υπόψη κατά τη διαδικασία λήψης της δικαστικής απόφασης.
Ο δικαστής Brett Sonnet θα κληθεί να αποφασίσει αν τα στοιχεία εναντίον του Kouroumblis είναι επαρκή για να προχωρήσει η υπόθεση σε δίκη με ενόρκους στο Ανώτατο Δικαστήριο (Supreme Court).
Κατά την εξέταση μαρτύρων από τον δικηγόρο υπεράσπισης Dermot Dann, τρεις πρώην αστυνομικοί ερωτήθηκαν για τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκαν στον τόπο του εγκλήματος.
Ο Terry Purton, 72 ετών, κατέθεσε ότι ήταν ένας από τους πρώτους αστυνομικούς που έφτασαν στην Easey Street, αφού οι γείτονες δίπλα κάλεσαν την Αστυνομία.
Ο κ. Purton κατέθεσε ότι βρισκόταν «λίγα μέτρα από το πτώμα» μίας από τις γυναίκες και στη συνέχεια ανατέθηκε σε αυτόν η επίβλεψη της σκηνής του εγκλήματος (μέχρι να φτάσει η αρμόδια ομάδα έρευνας), αν και δεν φορούσε γάντια
Ο πρώην ντετέκτιβ Peter Hiscock κατέθεσε στο δικαστήριο ότι θυμάται έντονα την ταχεία αποσύνθεση των πτωμάτων εν μέσω περιόδου καύσωνα εκείνη την εποχή, και ότι στεκόταν «δίπλα» στον ιατροδικαστή κατά τη διάρκεια των νεκροψιών των γυναικών.
«Δεν είχαμε γάντια εκείνη την εποχή», είπε.
Ο κ. Purton, ο κ. Hiscock και ένας τρίτος πρώην αστυνομικός, ο Colin Favre, ερωτήθηκαν επίσης για μια φωτογραφία αστυνομικού που τραβήχτηκε εκείνη την εποχή που φαινόταν να κρατά μια μεγάλη πλαστική σακούλα γεμάτη αντικείμενα.
«Βλέπω αντικείμενα, αλλά δεν μπορώ να δω τι περιέχει», είπε ο κ. Hiscock σχολιάζοντας τη φωτογραφία.
Οι μάρτυρες ερωτήθηκαν επίσης εάν ένας άνδρας σε άλλη φωτογραφία από την αυλή του σπιτιού στην Easey Street, φαινόταν να ουρεί, αλλά δεν μπορούσαν να θυμηθούν
Η αστυνομικός εγκληματολογικών ερευνών Sally McCurrach κατέθεσε στο δικαστήριο όσα θυμόταν σχετικά με την πρόσβαση στα στοιχεία για ανάλυση DNA δεκαετίες αργότερα, το 2015.
Συγκεκριμένα ανέφερε ότι υπήρχαν 17 αντικείμενα σε μια «μεγάλη πλαστική σακούλα».
Προέκυψε όμως σύγχυση όταν ο κ. Dann προσπάθησε να διευκρινίσει αν τα αντικείμενα —που περιλάμβαναν χαλί με αίμα, ξύσματα από τους τοίχους, αίμα, τρίχες, νύχια, τμήματα μυών και κολπικά επιχρίσματα— ήταν όλα ανακατεμένα σε μία σακούλα ή τοποθετημένα σε ξεχωριστές μικρές σακούλες μέσα σε μια μεγαλύτερη.
Ο δικαστής Sonnet έκανε μια αναλογία με μια «σακούλα πατατάκια», ρωτώντας αν επρόκειτο για μια μεγάλη σακούλα γεμάτη πατατάκια ή για μια μεγάλη σακούλα που περιείχε μικρότερες συσκευασίες.
Η κα McCurrach δήλωσε ότι τα αντικείμενα ήταν «ατομικά συσκευασμένα», αλλά στη συνέχεια παρέμεινε ασαφής σχετικά με το πώς αυτά τα αντικείμενα ήταν συσκευασμένα.
«Δεν την άνοιξα, οπότε δεν μπορώ να πω πώς ήταν μέσα», είπε στο δικαστήριο.
«Ήταν σε στάδιο της έρευνας όπου τα αντικείμενα επρόκειτο να εξεταστούν από τα εγκληματολογικά εργαστήρια… έπρεπε απλώς να τα διαχωρίσουμε και να αποφασίσουμε ποια θα σταλούν στα εργαστήρια».
«Είμαι βέβαιη ότι τα στοιχεία που πήρα είναι τα ίδια με αυτά που κατέθεσα».
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο, ανέφερε το ABC, αρκετοί άνθρωποι επισκέφτηκαν το σπίτι από τις 10 έως τις 13 Ιανουαρίου 1977, το «παράθυρο» τριών ημερών που φαίνεται ότι έλαβαν χώρα οι δολοφονίες.
Μεταξύ αυτών ήταν οι γείτονες Janet Powell και Ilona Stevens, που προσπαθούσαν να επιστρέψουν έναν χαμένο σκύλο, ο γνωστός της Bartlett, Ross Hammond, και τα αδέλφια Woodard, Henry και Barry.
Στις 14 Ιανουαρίου 1977, αστυνομικοί μίλησαν στον Kouroumblis, ο οποίος ήταν τότε 17 ετών, και ζούσε μόλις λίγα μέτρα μακριά.
Στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του βρέθηκε ένα μαχαίρι, στο οποίο ωστόσο, δεν ανιχνεύθηκε αίμα όταν αυτό επανεξετάστηκε το 2018.
Τα εγκληματολογικά δείγματα από το σπίτι αναλύθηκαν εκ νέου το 2013 και συγκρίθηκαν με το DNA που βρέθηκε στο αυτοκίνητο του Kouroumblis το 2018.
Σύμφωνα με τον εισαγγελέα «τα αποτελέσματα αυτής της σύγκρισης είναι τέτοια που είναι … κατά δισεκατομμύρια φορές πιο πιθανό να παρατηρηθούν αυτά τα αποτελέσματα αν ο κατηγορούμενος ήταν συνεισφέρων (contributor)».
Σημειώνεται επίσης ότι ο Kouroumblis κλήθηκε από τους ντετέκτιβ του Τμήματος Ανθρωποκτονιών να δώσει εθελοντικά δείγμα DNA τον Ιανουάριο του 2017, αλλά αρνήθηκε.
Λίγους μήνες αργότερα ταξίδεψε στην Ελλάδα.
Δεδομένου ότι δεν ήταν δυνατή η έκδοσή του από την Ελλάδα, η Αστυνομία της Βικτώριας ανέμενε μέχρι να πετάξει από την Αθήνα στη Ρώμη.
Κατά την άφιξή του, συνελήφθη από τις ιταλικές Αρχές και αργότερα πραγματοποιήθηκε η έκδοσή από την Ιταλία στην Αυστραλία.
Όταν έφτασε στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης, τον συνόδευαν αστυνομικοί του Τμήματος Ανθρωποκτονιών.
Την επόμενη μέρα το πρωί, ανακρίθηκε επί ώρες και του ασκήθηκαν επίσημα δύο κατηγορίες για δολοφονία (της Armstrong και της Bartlett) και μία για βιασμό (της Armstrong).
The post Υπόθεση Kouroumblis: Ο δικηγόρος του αμφισβητεί την αξιοπιστία στοιχείων DNA appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.