«Η μνήμη των μητέρων που μετατρέπουν τον πόνο σε φωνή»

Ενώνουν τη φωνή τους και με τον πόνο αγκαλιά, προσπαθούν να πορευτούν. Κάθε 25η Νοεμβρίου, η Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, υπενθυμίζει πόσο δρόμο έχουμε ακόμη μέχρι οι γυναίκες να μπορούν να ζουν χωρίς φόβο. Για πολλές οικογένειες, αυτή η ημέρα δεν είναι απλώς συμβολική, είναι βαθιά προσωπική. Είναι η ημέρα που ξεδιπλώνεται ξανά ο πόνος μιας απώλειας που δεν έπρεπε να έχει συμβεί. Δύο μητέρες, η Κατερίνα Κώτη και η Ρόζα Φωτιάδου, κουβαλούν αυτόν τον πόνο και μετατρέπουν τη μνήμη των παιδιών τους σε λόγο, σε δράση, σε μήνυμα προς κάθε γυναίκα που κινδυνεύει.

«ΕΙΝΑ Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΕΙ»

Η Κατερίνα Κώτη, μητέρα της Ντόρας Ζαχαριά, που δολοφονήθηκε στη Ρόδο στα 31 της χρόνια, εκμυστηρεύεται στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, πως ο πόνος και το βάρος που κουβαλά από την απώλεια του παιδιού της, είναι οι σύντροφοι της ζωής της.

«Ελπίζω αυτή τη μέρα να σταματήσουμε να τη γιορτάζουμε. Μακάρι να σταματούσε, να μην υπήρχε η ανάγκη να συζητάμε για τις γυναίκες που χάθηκαν. Είναι η ημέρα της γιορτής μου και δυστυχώς με έχει στιγματίσει αυτό το πράγμα, την ημέρα της γιορτής μου να γιορτάζουμε ένα τέτοιο τραγικό γεγονός, αυτή η μέρα είναι τόσο δύσκολη».

Όπως η ίδια περιγράφει, η κόρη της προσπάθησε να φύγει από μια σχέση, όμως δεν πρόλαβε να σωθεί, «το παιδί μου πήρε την απόφαση να απομακρυνθεί, ωστόσο δεν κατάφερε να σωθεί, δεν γλίτωσε. Δεν θα σωνόταν εφόσον αυτός το είχε βάλει σκοπό. Μία οικογένεια, η οποία θα μπορούσε να είχε σώσει το παιδί μου, η οποία γνώριζε για το παρελθόν του, θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι και να το αποτρέψει».

Παρά τον πόνο, η Κατερίνα Κώτη πιστεύει πως κάτι αρχίζει να αλλάζει. «Νομίζω ότι αρχίζουμε και προχωράμε. Γιατί και οι κοπέλες ακούνε και ξυπνάνε. Κάποια κορίτσια με έχουν σταματήσει στον δρόμο και μου λένε: ‘Κυρία Κατερίνα, μετά από αυτό που έγινε με την Ντόρα, έχω φύγει από τη σχέση που ήμουνα και είμαι καλά’. Αυτό νομίζω είναι ό,τι καλύτερο».

«ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ»

Η Ρόζα Φωτιάδου, μητέρα της Σοφίας Σαββίδου που δολοφονήθηκε στη διπλή γυναικοκτονία της Κηφισιάς, τονίζει πως η κοινωνία πρέπει να στηρίξει τις γυναίκες πριν να είναι αργά.

«Υπάρχει το έγκλημα, υπάρχει παγκόσμια και στην Ελλάδα. Πρέπει όμως, να στείλουμε το μήνυμα προς όλες τις γυναίκες να σέβονται και να αγαπούν τη ζωή τους και τον εαυτό τους. Να φεύγουν από δύσκολες σχέσεις, να απαγκιστρώνονται, να μην κρέμονται σε κανέναν, να έχουν δύναμη. Να στέκονται στα πόδια τους και είμαστε πολλές που θα σταθούμε δίπλα τους για να τους βοηθήσουμε να φύγουν από αυτό το κακοποιητικό περιβάλλον».

Μιλώντας για το φαινόμενο της γυναικοκτονίας, είναι ξεκάθαρη, «ναι, η γυναικοκτονία υπάρχει. Το φωνάζουμε και θα το φωνάζουμε. Τις σκοτώνουν αυτοί οι τραμπούκοι γιατί τις θεωρούν υποδεέστερες. Έναν φίλο τους δεν θα τον σκοτώσουν με τόση ευκολία. Η γυναίκα όμως, επειδή σηκώνει ανάστημα, επειδή θέλει να φύγει, επειδή μπορεί να πει μια κουβέντα γι’ αυτούς δεν έχει το δικαίωμα. Κι αν σηκώσει ανάστημα, τη σκοτώνουν».

Η ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

Οι μαρτυρίες αυτών των δύο μητέρων δεν είναι μόνο προσωπικές ιστορίες. Φωτίζουν ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται, γυναίκες δολοφονούνται όταν επιχειρούν να σπάσουν τον κύκλο της κακοποίησης. Όταν υψώνουν φωνή. Όταν διεκδικούν αυτονομία. Η έμφυλη βία δεν είναι μεμονωμένο γεγονός που σημειώνεται «την¨κακιά στιγμή». Είναι αποτέλεσμα κοινωνικών αντιλήψεων, στερεοτύπων και μιας κουλτούρας που ακόμη ανέχεται ή υποτιμά τα σημάδια.

Παρά τη σκοτεινιά, ωστόσο, όπως εκμυστηρεύονται κάτι αλλάζει. «Η συζήτηση γίνεται πιο ανοιχτή. Οι γυναίκες μιλούν περισσότερο. Αναγνωρίζουν τις κόκκινες γραμμές, φεύγουν νωρίτερα από τοξικές σχέσεις, ζητούν βοήθεια. Οι φωνές μας, όσο επώδυνες κι αν είναι, λειτουργούν ως ζωή για άλλες γυναίκες», σημειώνουν.

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΤΕ Η 25Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΠΕΡΙΤΤΗ

Μέχρι τη μέρα που η κοινωνία μας δεν θα θρηνεί άλλες γυναίκες, η σημερινή ημερομηνία είναι υπενθύμιση και ευθύνη. «Ευθύνη μας είναι να ακούμε, να προστατεύουμε, να στηρίζουμε. Να μη θεωρούμε τη βία ”ιδιωτική υπόθεση”. Να μην αφήνουμε καμία γυναίκα μόνη. Η ευχή όλων μας να έρθει η χρονιά που η 25η Νοεμβρίου δεν θα χρειάζεται πια», επισημαίνουν. Αλλά μέχρι τότε, οι φωνές των μητέρων θα ηχούν δυνατά, με μοναδικό σκοπό, να σωθούν ζωές.

*Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ

«ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ & ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ»

Με συγκίνηση, αλλά και με στιγμές που γέννησαν προβληματισμούς για την πραγματική έκταση και τις πολλές μορφές της έμφυλης βίας, πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Πειραιώς 131 η εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν η Πρωτοβουλία για την Ευρωπαϊκή Πρόοδο, το Institute of European Democrats (IED) και ο οργανισμός «Γίνε Άνθρωπος».

Την εκδήλωση άνοιξε ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας, Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος τόνισε ότι η κοινωνία δεν μπορεί πλέον να αποστρέφει το βλέμμα από την έμφυλη βία και υπογράμμισε την ανάγκη θεσμικών παρεμβάσεων, ουσιαστικής πρόληψης και πραγματικής στήριξης των θυμάτων.

«Η δέσμευσή μου είναι απλή: κάθε άνθρωπος αξίζει ασφάλεια, αξιοπρέπεια και την ελευθερία να ζει χωρίς φόβο. Αυτά δεν είναι “δικαιώματα των γυναικών”. Είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Και αν δεν μπορούμε να προστατεύσουμε το μισό μας πληθυσμό από τη βία, τότε τι είδους κοινωνία χτίζουμε;», τόνισε ο κ. Κασσελάκης και προσέθεσε: «Η βία κατά των γυναικών, η βία κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων, η βία κατά των μεταναστών, έχουν την ίδια δηλητηριώδη ρίζα: την ιδέα ότι κάποιοι άνθρωποι αξίζουν λιγότερο. Ότι κάποιοι πρέπει να “γνωρίζουν τη θέση τους”. Ότι κάποιες ζωές μπορούν να ελέγχονται».

Στη συνέχεια, οι ανθρώπινες ιστορίες, οι εμπειρίες των θυμάτων, η επιστημονική τεκμηρίωση και οι πολιτικές παρεμβάσεις δημιούργησαν ένα περιβάλλον αλήθειας και ειλικρινούς διαλόγου.

Ιδιαίτερη στιγμή της εκδήλωσης αποτέλεσε η συζήτηση «με τις οικογένειες θυμάτων γυναικοκτονιών να μεταφέρουν το ανείπωτο βάρος της απώλειας».

Οι Αλεξάνδρα Μάκου, Κατερίνα Κώτη, Ελένη Κρεμαστιώτη, Γιάννης & Κούλα Τοπαλούδη μίλησαν για τα παιδιά τους με αξιοπρέπεια, θάρρος και δύναμη.

Τη βραδιά τίμησαν με την παρουσία τους τρεις μητέρες που έχουν χάσει τις κόρες τους από έμφυλη βία: η Δέσποινα Καλλέα, μητέρα της Κυριακής Γρίβα, η Ρόζα Φωτιάδου, μητέρα της Σοφίας Σαββίδου, και η Αγγελική (Κική) Μπέρδου, μητέρα της Πολυξένης Μπέρδου.

Στην εκδήλωση αναδείχθηκε η ψηφιακή διάσταση της έμφυλης βίας και η αυξανόμενη απειλή της μη συναινετικής διαρροής εικόνων και βίντεο. Οι Έλενα Κρεμλίδου και η Έλενα Μπομπού μοιράστηκαν προσωπικές εμπειρίες τόσο ψηφιακής όσο και φυσικής κακοποίησης.

Στο τρίτο μέρος, αναδείχθηκαν οι πολιτικές, οι επιστημονικές και θεσμικές διαστάσεις της αντιμετώπισης της έμφυλης βίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Συμμετείχαν οι Enrico Borghi, πρόεδρος του IED & μέλος της Ιταλικής Γερουσίας Sen. Daniela Sbrollini, Ιταλική Γερουσία / Italia Viva / Renew Europe, Δρ. Κέλλυ Ιωάννου, καθηγήτρια Εγκληματολογίας & πρόεδρος του «Γίνε Άνθρωπος» Λυδία Βενέρη, αναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος Δημοκρατίας & νομικός.

Με παρέμβαση της Άννας Κουρούπου, αναδείχθηκε «η βία που βιώνουν τα τρανς άτομα, συχνά μακριά από τη δημόσια ορατότητα και με ελάχιστη θεσμική κάλυψη».

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν εκπρόσωποι κομμάτων, θεσμικών φορέων, οργανώσεων, δημοσιογράφοι, άνθρωποι του επιχειρηματικού και κοινωνικού χώρου, καθώς και ενεργοί πολίτες.

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο Δρ. Σταύρος Γεωργιάνος, πρόεδρος του Δ.Σ. της Πρωτοβουλίας για την Ευρωπαϊκή Πρόοδο, υπογραμμίζοντας πως η αντιμετώπιση της έμφυλης βίας αποτελεί βασικό άξονα των ευρωπαϊκών δημοκρατικών δυνάμεων.