Την εκτίμηση ότι η ευρωπαϊκή πολιτική θα κινηθεί το προσεχές διάστημα προς ακόμη πιο αυστηρές δημοσιονομικές και στρατηγικές κατευθύνσεις, ιδίως σε ό,τι αφορά την ενίσχυση της λεγόμενης «πολεμικής οικονομίας», διατυπώνει το ΚΚΕ, με αφορμή την εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στη θέση του προέδρου του Eurogroup. Σε τοποθέτησή του στην εφημερίδα του κόμματος, «Ριζοσπάστης», ο βουλευτής Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος ανέφερε ότι «το ΚΚΕ δεν κρίνει τον πρόεδρο του Eurogroup, τον θεσμό του Eurogroup και συνολικά τους αξιωματούχους της ΕΕ με βάση την εθνικότητά τους».
Ευρωενωσιακό όργανο το Eurogroup λέει το ΚΚΕ
Επισημαίνει ότι «το Eurogroup αποτελεί ευρωενωσιακό όργανο, το οποίο ενορχηστρώνει και συντονίζει την άγρια αντιλαϊκή επίθεση που βιώνουν οι λαοί των κρατών της ζώνης του ευρώ και συνολικά της ΕΕ, η οποία τους έβγαλε μαζικά στον δρόμο του αγώνα για τα δικαιώματά τους όλο το προηγούμενο διάστημα».
Σύμφωνα με τη δήλωση Αλαβάνου, «το επόμενο διάστημα αυτή η πολιτική θα ενταθεί με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν τη στροφή στην πολεμική οικονομία που υπηρετεί άλλωστε και η κυβέρνηση της ΝΔ».
Αβάσιμοι οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης
Υπογραμμίζει ότι «για αυτούς ακριβώς τους λόγους δεν έχουν βάση οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης «περί επιβράβευσης της ελληνικής οικονομίας», ούτε οι δηλώσεις στελεχών που καλλιεργούν προσδοκίες ότι αυτή η επιλογή μπορεί να ευνοήσει τον ελληνικό λαό. Όπως, άλλωστε, δεν ευνοήθηκαν οι λαοί των κρατών των οποίων υπουργοί χρημάτισαν πρόεδροι του Eurogroup ή άλλων οργάνων της ΕΕ. Οπως δεν ευνοήθηκαν οι λαοί της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, όταν επικεφαλής του Eurogroup από το 2018 έως το 2025 ήταν οι υπουργοί Οικονομικών, Donohoe και Centeno».
Καταλήγοντας ο Αλαβάνος τονίζει ότι «το μόνο που ο ελληνικός λαός και όλοι οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να περιμένουν και πρέπει να αντιπαλέψουν είναι η κλιμάκωση της επίθεσης στη ζωή και τα δικαιώματά τους, στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας και προετοιμασίας της ΕΕ, της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων που απαιτούν νέες θυσίες από τους εργαζόμενους, ακόμη πιο σκληρά αντεργατικά μέτρα, στρατηγική που θα εξυπηρετήσει και το Eurogroup, μαζί με τα άλλα ευρωενωσιακά όργανα και τις αστικές κυβερνήσεις, μπροστά στη διαφαινόμενη νέα βαθιά καπιταλιστική κρίση».