Η Εθνική Ομάδα Ρομποτικής της Ελλάδας βρίσκεται στην Αυστραλία και συμμετέχει στην 27η Ολυμπιάδα Ρομποτικής (IROC 2025) που διεξάγεται στο Gold Coast του Κουϊνσλαντ. Αλλά, όπως γράφει ο δημοσιογράφος Τάσος Βογιατζής “σχεδόν έναν χρόνο μετά τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της ελληνικής συμμετοχής και τα δημόσια συγχαρητήρια του πρωθυπουργού, η αποστολή ταξίδεψε χωρίς καμία κρατική χρηματοδότηση, με το κόστος να καλύπτεται από τις οικογένειες>
Ο ίδιος γράφει μεταξύ άλλων:
“Η Εθνική Ομάδα Ρομποτικής της Ελλάδας βρίσκεται πλέον στην Αυστραλία για να συμμετάσχει στην 27η Ολυμπιάδα Ρομποτικής (IROC 2025, 17-21 Δεκεμβρίου), έναν από τους παλαιότερους και πιο απαιτητικούς διεθνείς θεσμούς στον χώρο της εκπαιδευτικής ρομποτικής.
Το ταξίδι έγινε. Η συμμετοχή εξασφαλίστηκε. Όχι όμως χάρη σε κάποιον κρατικό σχεδιασμό ή θεσμική στήριξη, αλλά χάρη στις οικογένειες των παιδιών και στους εκπαιδευτές τους. Ένα κόστος που, θεσμικά, δεν καλύφθηκε ποτέ.
Κι αυτό είναι το πραγματικό θέμα.
Πριν από έναν χρόνο, η Ελλάδα πανηγύριζε. Στην 26η Ολυμπιάδα Ρομποτικής (IROC 2024) στη Νότια Κορέα, η ελληνική αποστολή κατέκτησε οκτώ μετάλλια και κατέλαβε την πρώτη θέση μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της συμμετοχής της χώρας στον θεσμό.
Τα παιδιά χαρακτηρίστηκαν «μικροί ήρωες». Έλαβαν δημόσια, ονομαστικά συγχαρητήρια από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Παρουσιάστηκαν ως απόδειξη ότι «η Ελλάδα έχει μυαλά» και ότι το μέλλον μπορεί να χτιστεί πάνω στη γνώση και την καινοτομία.
Ήταν μια σπάνια στιγμή συλλογικής περηφάνιας. Έναν χρόνο μετά, όμως, το χειροκρότημα δεν συνοδεύτηκε από συνέχεια.
Για τη φετινή Ολυμπιάδα Ρομποτικής στην Αυστραλία, η Πολιτεία δεν παρείχε ούτε ένα ευρώ. Καμία πρόβλεψη, καμία θεσμική εγγύηση συμμετοχής, καμία οργανωμένη στήριξη μιας Εθνικής Ομάδας που εκπροσωπεί επίσημα τη χώρα.
Το αποτέλεσμα αυτής της απουσίας ήταν αποκαλυπτικό. Στην αποστολή μπόρεσαν να ταξιδέψουν μόνο τα παιδιά που είχαν τη δυνατότητα να καλύψουν το κόστος. Άλλα παιδιά, με αντίστοιχη προετοιμασία και προσπάθεια, έμειναν εκτός.
Κι όμως, μιλάμε για μαθητές που επί μήνες εργάζονται μετά το σχολείο, αφιερώνουν απογεύματα και Σαββατοκύριακα, λύνουν σύνθετα προβλήματα μηχανικής, προγραμματισμού και αυτοματισμών, ανταγωνίζονται ομάδες από χώρες όπου η ρομποτική αποτελεί βασικό μάθημα από το δημοτικό.
Πολλά από αυτά τα παιδιά δουλεύουν χωρίς εργαστήρια, χωρίς εξοπλισμό που να παρέχεται από το σχολείο, συχνά σε κουζίνες και σαλόνια, με εξοπλισμό που αγοράζεται από τις οικογένειές τους.
Αυτό δεν είναι εξαίρεση. Είναι ο κανόνας.
Το κόστος συμμετοχής σε μια Ολυμπιάδα Ρομποτικής εκτός Ευρώπης δεν είναι αμελητέο. Περιλαμβάνει αεροπορικά εισιτήρια μεγάλων αποστάσεων, μεταφορά εξοπλισμού, διαμονή, τέλη συμμετοχής και λειτουργικά έξοδα πολλών ημερών.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις οικογενειών και διοργανωτών, το συνολικό κόστος ανά παιδί μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τα 3.500 ευρώ. Πρόκειται για ποσό απαγορευτικό για τη μέση ελληνική οικογένεια.
Όταν η Πολιτεία απουσιάζει πλήρως, το κόστος αυτό λειτουργεί de facto ως φίλτρο αποκλεισμού”.
The post Η Ελληνική Εθνική Ομάδα Ρομποτικής στην Αυστραλία: Συγχαρητήρια πέρυσι, μηδέν στήριξη φέτος appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.