Στην Αυστραλία, τίποτα γύρω από τις γιορτές δεν είναι εντελώς δεδομένο. Ο Δεκέμβρης δεν είναι χειμώνας, το τραπέζι στρώνεται συχνά στην αυλή, και ο Santa ιδρώνει κάτω από 40 βαθμούς. Κι όμως, κάθε τέλος της χρονιάς φέρνει ξανά ένα μικρό, επίμονο δίλημμα που μοιάζει μεγαλύτερο απ’ όσο φαίνεται: Τι ευχόμαστε τελικά; «Καλά Χριστούγεννα» ή «Καλές διακοπές»;
Κάποιοι το βλέπουν ως θέμα ευγένειας, άλλοι ως ζήτημα ταυτότητας, άλλοι ως απλή συνήθεια του ημερολογίου. Όμως πίσω από τις δύο αυτές φράεις κρύβονται ιστορίες, κοινότητες, πολιτικές ευαισθησίες, και κυρίως — η αγωνία μιας χώρας να χωρέσει μέσα της όλους.
Για πολλούς —και ειδικά για εμάς της ελληνικής διασποράς— το «Καλά Χριστούγεννα» δεν είναι απλώς θρησκευτική φράση. Είναι συναισθηματικό αποτύπωμα.
Είναι το σπίτι των γιαγιάδων μας, τα παιδικά κάλαντα, το τραπέζι που ενώνει ανθρώπους στα μέρη της ξενιτιάς.
Στις κοινότητές μας, η ευχή λειτουργεί σαν ίχνος ταυτότητας μέσα σε έναν κόσμο όπου οι ρίζες δοκιμάζονται καθημερινά. Είναι ένας τρόπος να πούμε «υπάρχουμε ακόμη», να μην κοπεί το νήμα που μας δένει με όσα φέραμε από την πατρίδα.
Ταυτόχρονα, η Αυστραλία είναι μια χώρα με δεκάδες θρησκείες, δεκάδες γλώσσες, δεκάδες οπτικές. Για πολλούς συμπολίτες μας, ο Δεκέμβρης δεν σημαίνει Χριστούγεννα. Σημαίνει απλώς χρόνος με τους αγαπημένους, ή λίγη ανάσα ύστερα από μια δύσκολη χρονιά.
Το “Happy Holidays” γεννήθηκε μέσα σε αυτό το περιβάλλον: μια προσπάθεια να μην αποκλείεται κανείς, να μη φορτώνεται η γιορτινή περίοδος με εντάσεις αλλά με θέση για όλους κάτω από τον ίδιο θερινό ουρανό.
Κάποιοι το βλέπουν ως υπερβολική πολιτική ορθότητα. Άλλοι ως αναγκαία ευαισθησία σε ένα πολυπολιτισμικό κράτος που χτίστηκε —και συνεχίζει να χτίζεται— από μετανάστες.
ΔΥΟ ΕΥΧΕΣ, ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ — ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΠΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ
Το ενδιαφέρον, όμως, βρίσκεται στο ενδιάμεσο: Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιλέγουν την ευχή τους από ιδεολογική θέση. Την επιλέγουν από ενσυναίσθηση.
Άλλοτε λέμε «Καλά Χριστούγεννα» για να τιμήσουμε μια κοινή παράδοση.
Άλλοτε «Καλές διακοπές» για να μην επιβάλουμε τη δική μας.
Η Αυστραλία μάς έχει μάθει —λίγο απρόσμενα— να διαβάζουμε τον άλλον πριν μιλήσουμε. Να αποφεύγουμε το αυτόματο και να επιλέγουμε το ευγενικό. Είναι μια κοινωνία όπου το «πώς είσαι;» σημαίνει όντως «σε βλέπω».
ΤΕΛΙΚΑ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΕΥΧΗ;
Ίσως η απάντηση να βρίσκεται έξω από την ίδια την ερώτηση. Όταν ευχόμαστε, δεν αναμετριόμαστε με θεολογικές έννοιες ούτε με πολιτισμικούς κανόνες. Αναμετριόμαστε με την πρόθεση.
Στο τέλος της χρονιάς, όλοι ψάχνουμε μια φράση που να λέει: «Εύχομαι να πας καλά. Να βρεις το φως σου. Να κρατήσεις την ελπίδα σου»
Κι αυτό μπορεί να ειπωθεί με πολλούς τρόπους: είτε με ένα «Merry Christmas» είτε με ένα «Happy Holidays».
Σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι προέρχονται από παντού, αυτό που έχει σημασία δεν είναι οι λέξεις που επιλέγουμε, αλλά το συναίσθημα που μεταφέρουν. Και όσο υπάρχει καλοσύνη και καλή πρόθεση πίσω τους, η ευχή βρίσκει τον δρόμο της — από καρδιά σε καρδιά.
The post «Καλά Χριστούγεννα» ή «Καλές διακοπές» στην Αυστραλία; appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.