Ο ΚΩΣΤΗΣ ΣΑΒΒΙΔΑΚΗΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ “ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ’’.
Συνέντευξη: Βασίλης Νικόλαος Βιτσιλόγιαννης
(IG: @vassiliosvitsilogiannis)
Γεννήθηκε στην Ρόδο. Είναι Ιδρυτικό Μέλος του θεάτρου «ΣΥΝ ΚΑΤΙ» σύνολο τέχνης. Έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από δέκα διαφημίσεις, ως Βοηθός Σκηνοθέτη, και στην οργάνωση παραγωγής σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου –“Μετά την Βάρκιζα” –“Πλάτωνος Απολογία Σωκράτους’’ – “Η Εύελπις του Αιώνα” – “ΚΤΕΛ Πελοποννήσου” – “Ο Μέγας Ιεροεξεταστής” – “Νουμηνία”, – “Η Μυστική Μοναξιά των Ατρειδών”, -“ΡΙΤΤΕΡ, ΝΤΕΝΕ, ΦΟΣ” , – “Το Αλφαβητάρι των Άστρων”, – “Σωτηρία με Λένε” κ.α
Ποιά στιγμή στη ζωή σας αποφασίσατε να ακολουθήσετε το δρόμο της υποκριτικής;
Μικρός, γύρω στα 7, είδα μια παράσταση… ε, και αυτό ήταν, είπα ότι: θέλω να γίνω ηθοποιός! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτόν μου πιστεύω ότι ήξερα πολύ καλά τι ήθελα να γίνω.
Είναι μαγεία το να είναι κάποιος ηθοποιός;
Θα μπορούσε να ήταν, και θα ήταν το ιδανικό! Θα έλεγα ότι μαγεία και μαγικό είναι το αποτέλεσμα από την κάθε συνεργασία, εάν… αφενός έχεις να κάνεις με σωστούς συνεργάτες, αφετέρου εάν γνωρίζουν την τέχνη – ε, εκεί, τότε… ναι, είναι μαγικό το αποτέλεσμα…
Αναγκαστήκατε να κάνετε κάποιες άλλες δουλειές σε περιόδους που ως ηθοποιός οι επιλογές ήταν περιορισμένες;
Φυσικά, και μάλιστα πάρα πολλές! Από σερβιτόρος έως μπάρμαν, από λαντζιέρης έως βενζινάς, από βαφέας αυτοκινήτου έως βοηθός παραγωγής, και πολλές άλλες δουλειές, και δεν ντρέπομαι καθόλου για αυτό. Η δουλειά άλλωστε δεν είναι ντροπή – ντροπή είναι το να είσαι τεμπέλης.
Ένας ηθοποιός ονειρεύεται ρόλους ή συνεργασίες;
Ονειρεύεται και ρόλους και συνεργασίες, αλλά έχει και άλλα όνειρα! Και αλίμονο αν δεν υπήρχαν και αυτά… τα άλλα όνειρα! Το μόνο που αλλάζει στα όνειρα μας είναι η ηλικία μας. Σε κάθε ηλικία ονειρεύεται κανείς, νομίζω, διαφορετικά πράγματα. Άλλα όνειρα έχεις στα 20, άλλα στα 30, άλλα στα 50. Δεν παύουν, όμως, να είναι όνειρα…
Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας με τις Μέλισσες;
Έμαθα ότι ζητούσαν ηθοποιούς, και μίλησα με την casting director Μιράντα Ρωσταντή. Πέρασα από τέσσερα casting, όπως κι οι περισσότεροι, και…με επέλεξαν για τον παπά-Γρηγόρη!
Ποιά είναι η εξέλιξη του ρόλου σας στις Μέλισσες και ποια είναι η σχέση σας με τη θρησκεία;
Η σχέση μου με την θρησκεία είναι άριστη! Όσο για την εξέλιξη του ρόλου, ειλικρινά…δεν γνωρίζω πού έχουν σκοπό να τον πάνε οι σεναριογράφοι μας Μέλινα Τσαμπάνη και Πέτρος Καλκόβαλης – αλλά και να γνώριζα, χαχαχα, δεν θα σας έλεγα…
Μπορείτε να μας πείτε τα ονόματα δύο παλιών ηθοποιών που θαυμάζετε και τα ονόματα δύο νέων ηθοποιών που έχουν τα εφόδια για εξέλιξη στο χώρο της υποκριτικής;
Έχουμε αρκετούς καλούς ηθοποιούς, και είναι δύσκολο να διαλέξω…Και σίγουρα θα αδικήσω πολλούς εάν δεν πω το όνομά τους…Θα το κάνω, όμως, έτσι…για να σας δώσω μια απάντηση.
Λήδα Πρωτοψάλτη – Άγγελος Αντωνόπουλος, από τις προηγούμενες γενιές, και από τους νέους συναδέλφους θα τολμήσω να πω την Αμαλία Καβάλη και τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, το ζεύγος Βαμβακά από τις «Άγριες Μέλισσες», οι οποίοι δεν είναι βέβαια νέοι στον χώρο, αλλά ο κόσμος τούς αγάπησε τώρα, γνωρίζοντάς τους από αυτούς τους ρόλους.
Θα σας κάνω μια κοινότοπη ερώτηση αλλά ενδιαφέρουσα στους αναγνώστες μας: Τι προτιμάτε το θέατρο, τον κινηματογράφο ή την τηλεόραση και για ποιό λόγο;
Θα σας δώσω ακριβώς την ίδια απάντηση που δίνω πάντα… Και τα τρία, αλλά θα έλεγα… με σειρά προτεραιότητας:
1) τον κινηματογράφο, γιατί η μεγάλη οθόνη μπορεί να σε ταξιδέψει παντού, 2) την τηλεόραση, γιατί σου δίνει την δυνατότητα να τρυπώσεις στα σπίτια και να γίνεις μια οικογένεια με τους σπιτονοικοκύρηδες, και 3) το θέατρο, γιατί εκεί νοιώθεις την ανάσα του κοινού, και καταλαβαίνεις αν αυτό που κάνεις αρέσει η όχι, και διότι ενώ παίζεις την ίδια παράσταση, κάθε βράδυ είναι άλλη, διαφορετική, κι αυτό είναι και η μαγεία του.
Η υποκριτική είναι τέχνη. Περιγράψτε μου τι είναι τέχνη για εσάς;
Τέχνη, για μένα, θα έλεγα ότι είναι η ίδια μας η ζωή, η μέρα που ξημερώνει, ο ήλιος που ανατέλλει, η βροχή, το χιόνι, η φύση, όλα αυτά… – ΑΥΤΑ είναι τέχνη.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας.
Θα έλεγα ότι είμαι θετικός, καλοπροαίρετος, αισιόδοξος, αλλά…μην αντιληφθώ ότι δεν με σέβεσαι, ή ότι πας να μου την φέρεις…Τότε, για το καλό σου, καλό θα ήταν να απομακρυνθείς…
Το βασικό ελάττωμα του χαρακτήρα σας και πώς το εξελίσσεται έτσι ώστε να μπορεί να γίνει προτέρημα;
Από μικρός ντρεπόμουν πάρα πολύ να μιλήσω, κι αυτό συνεχίστηκε και αργότερα. Στην πορεία κατάλαβα ότι όλοι ήθελαν και θέλουν να μιλήσουν, αλλά…κανείς δεν θέλει να ακούσει! Εγώ νομίζω ότι κατάφερα να γίνω καλός ακροατής – έμαθα…να ακούω.
Ποιά θεωρείτε την μεγαλύτερή σας επιτυχία;
Η μεγαλύτερη επιτυχία μου, θα έλεγα, ότι είναι οι επιλογές μου στους ανθρώπους, με τους οποίους αποφάσισα, και συναποφασίσαμε να συμπορευτούμε τα τελευταία χρόνια μαζί. Είναι ωραίο να έχεις δίπλα σου ανθρώπους οι οποίοι να σε στηρίζουν και να σε καταλαβαίνουν – είναι τύχη και ευλογία…
Υπήρχαν αποτυχίες που σας έκαναν πιο δυνατό ή πιο ευάλωτο να αντιμετωπίσετε τις καταστάσεις;
Ναι αρκετές, και σε προσωπικό, αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο. Αλλά, η κάθε αποτυχία πρέπει να μας δίνει τη δύναμη και το κουράγιο να πατήσουμε ξανά στα πόδια μας. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας, και…πάμε παρακάτω – η ζωή συνεχίζεται, δεν μας περιμένει…
Γνωρίζω ότι έχετε συμμετάσχει σε αρκετές ταινίες οι οποίες βραβεύτηκαν, πείτε μας δύο λόγια.
Θα σας ξανά πω ακριβώς τα ίδια που έχω πει και σε άλλες συνεντεύξεις στην συγκεκριμένη ερώτηση, όχι γιατί δεν έχω να πω κάτι άλλο, αλλά επειδή σε κάποιες ερωτήσεις, οι απαντήσεις καλό είναι να είναι ίδιες.
Οι ταινίες, λοιπόν, μεγάλου μήκους είναι: “ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ” του Γιάννη Στραβόλαιμου, “ΤΙΣΙΣ” του Γεώργιου Ευαγγελόπουλου, και “ΕΞΟΡΙΑ – EXILE” του Βασίλη Μαζωμένου.
Λίγο πριν το Πάσχα θα δούμε στους κινηματογράφους την ταινία “ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ”, όπου εκεί υποδύομαι έναν βοσκό, ο οποίος έχει μεγαλώσει στα βουνά. Είναι ένας καλοκάγαθος χαρακτήρας, ένας αγνός άνθρωπος, χωρίς πονηρία ή κακία μέσα του. Κάποια στιγμή, μετά από ένα κήρυγμα στην εκκλησία, (στην οποία έχει πάει για πρώτη του φορά) αποφασίζει να πάει να βρει τον Θεό και τον Παράδεισο. Τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα δείτε στην μεγάλη οθόνη. Τον Ιησού υποδύεται ο υπέροχος Τεό Θεοδωρίδης. Το σενάριο και την σκηνοθετική ευθύνη έχει ο Γιάννης Στραβόλαιμος, την διεύθυνση φωτογραφίας ο Γιάννης Κάσσης, και η παραγωγή είναι του Κωνσταντίνου Γουργιώτη και του Γιάννη Στραβόλαιμου. “ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ” μέχρι στιγμής έχει αποσπάσει πάνω από 25 βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.
Όσο για την ταινία “ΤΙΣΙΣ” είναι μια ταινία, με νεραΐδες, ξωτικά, θνητούς και αθανάτους! Το σενάριο, την σκηνοθεσία, και όλη την ευθύνη της παραγωγής την έχει ο Γεώργιος Ευαγγελόπουλος. Πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Βούλγαρης, εγώ, (εδώ υποδύομαι τον Βασιλιά των Αθανάτων), η Χρύσα Μαρκατά, και σ’ έναν ρόλο-έκπληξη η Μαρία Αλιφέρη. Αυτήν την ταινία θα την δούμε στις αίθουσες, πρώτα ο Θεός, τους τελευταίους μήνες του 2021.
Η “ΕΞΟΡΙΑ – EXILE” είναι μια ταινία του Βασίλη Μαζωμένου, η οποία άρχισε το ταξίδι της, ήδη, στο 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στις 28 Νοεμβρίου 2019 παρουσιάστηκε στο 32ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, και θα συνεχίσει το ταξίδι της σε αρκετά φεστιβάλ του εξωτερικού. Και από το τέλος του 2021 και μετά, θα παρουσιαστεί κανονικά στους κινηματόγραφους σε όλη την Ελλάδα. Εδώ υποδύομαι τον Paris, έναν «μυστήριο» τύπο, που πουλά και αγοράζει αντίκες και κλεμμένα αντικείμενα. Η συνάντηση του Paris με τον Άρη (Στέφανος Κακαβούλης) θα οδηγήσει τον ήρωα σε άλλες περιπέτειες…
Και τελευταία, η πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους του Γιώργου Λεοντακιανάκου “ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΑΤΙΑ” η οποία μέχρι τώρα, έχει αποσπάσει πάνω από 106 βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.
Η ζωή ενός ηθοποιού είναι μόνο υποχρεώσεις ή υπάρχουν και προσωπικές στιγμές μέσα στο 24ωρο;
Φυσικά και υπάρχουν και προσωπικές στιγμές, αλίμονο αν δεν υπήρχαν.
Έχετε κάποιο όνειρο είτε σ´ επαγγελματικό ή σε προσωπικό επίπεδο που θέλετε να πραγματοποιήσετε;
Έχω αρκετά, αλλά έχω μάθει στην ζωή μου να τα πραγματοποιώ πρώτα, και μετά να τα μοιράζομαι, οπότε θα τα μάθετε εν καιρώ.
Ένας άνθρωπος της τέχνης όπως εσείς πώς βλέπει την σημερινή κοινωνική κατάσταση;
ΑΑΑ! Απαράδεκτη. Απάνθρωπη. Αισχρή.
Αν σας έλεγαν να επιλέξετε σε ποια κατηγορία εθελοντισμού θα συμμετείχατε;
Σε ό,τι έχει να κάνει με ανήμπορους ανθρώπους και με ζώα. Αλλά με ιδιωτική πρωτοβουλία. Γιατί τους μεγάλους οργανισμούς (που δήθεν τάχα μου ζητούν εθελοντές, αλλά μόνο και μόνο για να προσφέρουν αυτοί μεν τζάμπα την δουλειά τους… αυτοί δε, οι οργανισμοί, να γεμίσουν τα ταμεία, δηλαδή τις τσέπες τους!) τους θεωρώ μεγάλη κοροϊδία! Κοροϊδεύουν όλους αυτούς τους ανθρώπους που ενώ θέλουν να συνεισφέρουν… πέφτουν στα νύχια αρπαχτικών – βλέπε…Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και τώρα για το 1821-2021 – είναι πολλά τα λεφτά, και πρέπει να τα πάρουν λίγοι! Ε, όχι! Αυτό δεν το θεωρώ εθελοντισμό. Κι αν κάποιοι θέλουν πραγματικά να συνεισφέρουν, ας το κάνουν κάπου, όπου θα αξίζει τον κόπο. Οι μεγάλες διοργανώσεις δεν θέλουν εθελοντές, κορόιδα θέλουν, αλλά μας το λένε ευγενικά. Ας πληρώσουν…
Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι που αγαπούν τα ζώα είναι πιο ευαίσθητοι;
Πιστεύω πως οι άνθρωποι που αγαπούν και σέβονται καταρχάς τον εαυτό τους είναι πρωτίστως άνθρωποι, και μετά όλα τα αλλά. Αν αγαπάμε, λοιπόν, και σεβόμαστε τον εαυτόν μας, τότε ναι, μπορούμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε και τα ζώα, και τους συνανθρώπους μας…
Ποιο είναι το αγαπημένο σας μόττο;
«Κάθε εμπόδια για καλό…»
Επικοινωνία Καλεσμένων: Κανέλλα Βόλλαρη
Συνέντευξη: Βασίλης Νικόλαος Βιτσιλόγιαννης/bci24news
