Πολλά έχουν ακουστεί τα τελευταία χρόνια για τα παράθυρα της FIBA, αλλά κάθε φορά βλέποντας κανείς την ανταπόκριση του κόσμου σε όλες τις χώρες καταλαβαίνει πόσο σημαντική είναι η εθνική ομάδα για όλους.
Λίγοι είναι οι εκλεκτοί (και τυχεροί) που θα βρεθούν σε μια τελική φάση Ευρωμπάσκετ, Παγκοσμίου Κυπέλλου ή Ολυμπιακών Αγώνων, συνεπώς το να δεις από κοντά τους κορυφαίους της χώρας σου είναι μεγάλο δέλεαρ.
Παρασκευή βράδυ με ωραίο καιρό και την Εθνική να έχει σχεδόν βέβαιη την πρόκριση, 12.439 άνθρωποι κατηφόρισαν στο ΣΕΦ με πολλά παιδιά ανάμεσά τους δημιουργώντας ένα sold out και παράλληλα μια εκπληκτική ατμόσφαιρα με τρομερές εικόνες. Τον Ντίνο Μήτογλου – εκ των κορυφαίων του αγώνα με την Τσεχία – να καρφώνει και να αποθεώνεται, τον Δημήτρη Διαμαντίδη να κάθεται άνετα πίσω από την μπασκέτα και να βγάζει φωτογραφίες με τις νεάνιδες του Ολυμπιακού και τις παίκτριες της γυναικείας ομάδας του Παναθηναϊκού να απολαμβάνουν επίσης τον αγώνα.
Ναι, αυτή είναι η εθνική ομάδα και οι εικόνες πολιτισμού (αυτονόητες βέβαια εδώ και πολλά χρόνια για άλλα κράτη της Ευρώπης και όχι μόνο) γίνονται όλο και πιο συχνές στα μέρη μας.
Η αύρα του Βασίλη Σπανούλη σαφώς έπαιξε τον ρόλο της, αλλά γενικότερα ο κόσμος που πήγε στο γήπεδο είχε φορέσει το καλύτερό του χαμόγελο.
Το νερό στο κρασί τους που έριξαν (περισσότερο αυτή τη φορά) FIBA και Ευρωλίγκα έδωσε το δικαίωμα στον Kill Bill να καλέσει 11 έλληνες παίκτες ευρωλιγκάτους, ρεκόρ στην ιστορία των παραθύρων, και το μέλλον δείχνει ακόμα πιο ευοίωνο.
Η εθνική ομάδα ενώνει και κάτι τέτοιο γινόταν σχεδόν πάντα, αλλά αυτή τη φορά το μήνυμα ήταν ίσως πιο δυνατό από ποτέ την τελευταία 10ετία τουλάχιστον και ο πήχης μπήκε πολύ ψηλά. Στο ίδιο μοτίβο πρέπει να συνεχίσουν όλες οι πλευρές, ομοσπονδίες και κοινό γιατί η Εθνική και το μπάσκετ είναι πάνω απ’ όλα.
